BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Ludus Latinus

Cursus linguae latinae I

 

Lectio XXV

 

Grammatica

Morphologia:

Coniugatio secunda (-ēre):

activum, indicativus et coniunctivus praesentis,

futurum, imperativus.

 

―――――――――――――――――――――

 

1. Magister discipulos educat.

Magister discipulos docet.

2. Servi olim pueros Romanos educabant.

Servi olim pueros Romanos docebant.

3. Multi viri linguam Latinam amant semperque amabunt.

Semper pueri lingua Latina se exercebunt.

4. Mi fili, magistro obtempera! – Magistro pare!

 

―――――――

 

Magister aegrotus est.

 

 

Magister diu frustra exspectatur; nam aegrotus est. Magnus est tumultus. Tandem unus ex discipulis: «Hodie», inquit, «ego magister vester ero; ego vos docebo, ne unus ex ceteris magistris nos doceat. Sed mihi parere debetis.» Consilium ceteris placet.

Cuncti tacebant, cum adventum aliorum magistrorum timerent. Tum novus 'magister' pueros salutat. «Salvete, pueri!» – «Salve, magister!» – «Ita mihi placetis. Nunc este attenti, ne vos poenis terream. Moneo vos, ut verba mea memoria teneatis. Sed tu, Erneste, attentus non es. Ita mihi displices. Exemplum bonum praebe! Carole, cur manus sub mensa habes? Quid? Vos ridetis? Tacete! Nisi tacebitis, vos non docebo. Nunc tacere debetis, cum vobis fabulam pulchram recitare in animo habeam.» Magnum est silentium: magister fabulam recitat. – Paulo post: «Iam valete, discipuli!» – «Vale, magister!»

 

 

―――――――

 

Cura, ut valeas!

Habent sua fata libelli.

 

―――――――

 

Vocabularium

 

docēre

exercēre

pārēre

habēre

dēbēre [de-habēre]

placēre

displicēre

tacēre

timēre

terrēre

monēre

tenēre

praebēre [prae-habēre]

ridēre

salvēre

valēre

tumultus, -ūs m.

poena

memoria

exemplum

animus [animōsus]

silentium

fātum [fāma, fābula, fācundus]

libellus [liber]

educāre

tandem

Latīnus

Carolus

Ernestus

educāre

 

Dictionarium latine-anglice