Labores iuveniles

_________________________________________________________

[Poeta laureatus]

Me fabulosæ Volture in Apulo

Nutricis extra limina Pulliæ

Ludo fatigatumque somno

Fronde nova puerum palumbes

Texere . . .

. . . ut premerer sacra

Lauroque collataque myrto

Non sine Dis . . .

(Horatii Carmina III, 4, 9)

Ver erat, et morbo Romæ languebat inerti

Orbilius: dira tacuerunt tela magistri,

Plagarumque sonus non jam veniebat ad aures,

Nec ferula assiduo cruciabat membra dolore.

5

Arripui tempus: ridentia rura petivi

Immemor; a studio moti curisque soluti

Blanda fatigatam recrearunt gaudia mentem.

Nescio qua læta captum dulcedine pectus

Tædia jam ludi, jam tristia verba magistri

10

Oblitum, campos late spectare juvabat

Lætaque vernantis miracula cernere terræ.

Nec ruris tantum puer otia vana petebam:

Majores parvo capiebam pectore sensus:

Nescio lymphatis quæ mens divinior alas

15

Sensibus addebat: tacito spectacula visu

Attonitus contemplabar: pectusque calentis

Insinuabat amor ruris: ceu ferreus olim

Annulus, arcana quem vi Magnesia cautes

Attrahit, et cæcis tacitum sibi colligat hamis.

20

Interea longis fessos erroribus artus

Deponens, jacui viridanti in fluminis ora

Murmure languidulo sopitus, et otia duxi

Permulsus volucrum concentu auraque Favoni.

Ecce per ætheream vallem incessere columbæ

25

Alba manus, rostro florentia serta gerentes

Quæ Venus in Cypriis redolentia carpserat hortis.

Gramen, ubi fusus recreabar, turba petivit

Molli remigio: circum plaudentibus alis

Inde meum cinxere caput, vincloque virenti

30

Devinxere manus, et olenti tempora myrto

Nostra coronantes, pondus per inane tenellum

Erexere. . . cohors per nubila celsa vehebat

Languidulum rosea sub fronde: cubilia ventus

Ore remulcebat molli nutantia motu.

35

Ut patrias tetigere domos, rapidoque volatu

Monte sub ærio pendentia tecta columbæ

Intravere, brevi positum vigilemque reliquunt.

O dulcem volucrum nidum! Lux candida puris

Circumfusa humeros radiis mea corpora vestit:

40

Nec vero obscuræ lux illa similima luci,

Quæ nostros hebebat mixta caligine visus:

Terrenæ nil lucis habet cælestis origo!

Nescio quid cæleste mihi per pectora semper

Insinuat, pleno currens ceu flumine, numen.

45

Interea redeunt volucres, rostroque coronam

Laurea serta gerunt, quali redimitus Apollo

Argutas gaudat compellere pollice chordas.

Ast ubi laurifera frontem cinxere corona,

Ecce mihi patuit cælum, visuque repente

50

Attonito, volitans super aurea nubila, Phoebus

Divina vocale manu prætendere plectrum.

Tum capiti inscripsit cælesti hæc nomina flamma:

«Tu vates eris!» In nostros se subjicit artus

Tum calor insolitus, ceu, puro splendida vitro,

55

Solis inardescit radiis vis limpida fontis.

Tunc etiam priscam speciem liquere columbæ:

Musarum chorus apparet, modulamina dulci

Ore sonans, blandisque exceptum sustulit ulnis,

Omina ter fundens, ter lauro tempore cingens.

6 novembre 1868

né à Charleville le 20 octobre 1854.