Εἰδύλλια

___________________________________________________

173 - 182

Ἄνδρ᾽ ἀγαθὸν πενίη πάντων δάμνησι μάλιστα,

καὶ γήρως πολιοῦ, Κύρνε, καὶ ἠπιάλου·

175

ἣν δὴ χρὴ φεύγοντα καὶ ἐς μεγακήτεα πόντον

ῥιπτεῖν καὶ πετρέων, Κύρνε, κατ᾽ ἠλιβάτων.

καὶ γὰρ ἀνὴρ πενίηι δεδμημένος οὔτε τι εἰπεῖν

οὔθ᾽ ἕρξαι δύναται, γλῶσσα δέ οἱ δέδεται.

χρὴ γὰρ ὁμῶς ἐπὶ γῆν τε καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσης

180

δίζησθαι χαλεπῆς, Κύρνε, λύσιν πενίης.

τεθνάμεναι, φίλε Κύρνε, πενιχρῶι βέλτερον ἀνδρὶ

ἢ ζώειν χαλεπῆι τειρόμενον πενίηι.