| |
|
- breviculus
liber I
- praefatio
- de suscepti operis consilio et argumento.
- caput I
- de adversariis nominis Christi, quibus in vastatione Urbis propter
Christum barbari pepercerunt.
- caput II
- quod nulla umquam bella ita gesta sint, ut victores propter deos
eorum, quos vicerunt, parcerent victis.
- caput III
- quam inprudenter Romani deos Penates, qui Troiam custodire non
potuerant, sibi crediderint profuturos.
- caput IV
- de asylo Iunonis in Troia, quod neminem liberavit a Graecis, et
basilicis apostolorum, quae omnes ad se confugientes a barbaris defenderunt.
- caput V
- de generali consuetudine hostium victas civitates evertentium quid
Cato senserit.
- caput VI
- quod ne Romani quidem ita ullas ceperint civitates, ut in templis
earum parcerent victis.
- caput VII
- quod in eversione Urbis, quae aspere gesta sunt, de consuetudine
acciderint belli; quae vero clementer, de potentia provenerint nominis
Christi.
- caput VIII
- de commodis atque incommodis, quae bonis ac malis plerumque
communia sunt.
- caput IX
- de causis correptionum, propter quas et boni et mali pariter
flagellantur.
- caput X
- quod sanctis in amissione rerum temporalium nihil pereat.
- caput XI
- de fine temporalis vitae sive longioris sive brevioris.
- caput XII
- de sepultura humanorum corporum, quae Christianis etiamsi fuerit
negata nil adimit.
- caput XIII
- quae sit ratio sanctorum corpora sepeliendi.
- caput I
- de captiuitate sanctorum, quibus numquam diuina solacia defuerunt.
- caput I
- de Regulo, in quo captiuitatis ob religionem etiam sponte
tolerandae extat exemplum, quod tamen illi deos colenti prodesse non potuit.
- caput I
- an stupris, quae etiam sacrarum forte uirginum est passa
captiuitas, contaminari potuerit uirtus animi sine uoluntatis adsensu.
- caput I
- de morte uoluntaria ob metum poenae siue dedecoris.
- caput I
- de aliena uiolentaque libidine, quam in oppresso corpore mens
inuita perpetitur.
- caput I
- de Lucretia, quae se ob inlatum sibi stuprum peremit.
- caput I
- nullam esse auctoritatem, quae Christianis in qualibet causa ius
uoluntariae necis tribuat.
- caput I
- de interfectionibus hominum, quae ab homicidii crimine
excipiuntur.
- caput I
- an umquam possit mors uoluntaria ad magnitudinem animi pertinere.
- caput I
- quale exemplum sit Catonis, qui se uictoriam Caesaris non ferens
interemit.
- caput I
- quod in ea uirtute, qua Regulus Catone praestantior fuit, multo
magis emineant Christiani.
- caput I
- quod peccatum non per peccatum debeat declinari.
- caput I
- de his, quae fieri non licent, cum a sanctis facta noscuntur, qua
ratione facta credenda sint.
- caput I
- an propter declinationem peccati mors spontanea adpetenda sit.
- caput I
- quo iudicio dei in corpora continentium libido hostilis peccare
permissa sit.
- caput I
- quid familia Christi respondere debeat infidelibus, cum
exprobrant, quod eam a furore hostium non liberauerit Christus.
- caput I
- quam pudendis prosperitatibus afluere uelint, qui de Christianis
temporibus conqueruntur.
- caput I
- quibus uitiorum gradibus aucta sit in Romanis cupido regnandi.
- caput I
- de scaenicorum institutione ludorum.
- caput I
- de uitiis Romanorum, quos patriae non correxit euersio.
- caput I
- de clementia dei, quae urbis excidium temperauit.
- caput I
- de latentibus inter inpios ecclesiae filiis et de falsis intra
ecclesiam Christianis.
- caput I
- de quibus causis sequenti disputatione sit disserendum.
|
|