BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Gregorius Magnus

ca. 540 - 604

 

Liber regulae pastoralis

 

Textus:

Patrologia Latina 77

ed. J. P. Migne, Parisiis 1849

 

_________________________________________________________

 

 

 

Conspectus capitum

 

Pars prima

Prologus

Caput I: Ne venire imperiti ad magisterium audeant

Caput II: Ne locum regiminis subeant, qui vivendo non perficiunt quae meditando didicerunt

Caput III: De pondere regiminis; et quod adversa quaeque despicienda sunt,

et prospera formidanda

Caput IV: Quod plerumque occupatio regiminis soliditatem dissipet mentis

Caput V: De his qui in regiminis culmine prodesse exemplo virtutum possunt,

sed quietem propriam sectando refugiunt

Caput VI: Quod hi qui pondus regiminis per humilitatem fugiunt, tunc vere sunt humiles,

cum divinis judiciis non reluctantur

Caput VII: Quod nonnunquam praedicationis officium et nonnulli laudabiliter appetunt,

et ad hoc nonnulli laudabiliter coacti pertrahuntur

Caput VIII: De his qui praeesse concupiscunt, et ad usum suae libidinis instrumentum

Apostolici sermonis arripiunt

Caput IX: Quod mens praeesse volentium plerumque sibi ficta bonorum operum

promissione blanditur

Caput X: Qualis quisque ad regimen venire debeat

Caput XI: Qualis quisque ad regimen venire non debeat

 

Pars secunda

Caput I: Is qui ad regimen ordinate pervenerit, qualem se in ipso regimine debeat exhibere

Caput II: Ut rector cogitatione sit mundus

Caput III: Ut rector semper sit operatione praecipuus

Caput IV: Ut sit rector discretus in silentio, utilis in verbo

Caput V: Ut sit rector singulis compassione proximus, prae cunctis contemplatione supsensus

Caput VI: Ut sit rector bene agentibus per humilitatem socius, contra delinquentium

vitia per zelum justitiae erectus

Caput VII: Ut sit rector internorum curam in exteriorum occupatione non minuens,

exteriorum providentiam in internorum sollicitudine non relinquens

Caput VIII: Ne placere rector suo studio hominibus appetat, sed tamen ad quod

placere debeat, intendat

Caput IX: Quod scire sollicite rector debet, quia plerumque vitia virtutes se esse mentiuntur

Caput X: Quae esse debet rectoris discretio correptionis et dissimulationis,

fervoris et mansuetudinis

Caput XI: Quantum rector sacrae legis meditationibus esse debeat intentus

 

Pars tertia

Prologus

Caput I: Quanta debet esse diversitas in arte praedicationis

Caput II: Quomodo admonendi sint inopes et divites

Caput III: Quomodo admonendi laeti et tristes

Caput IV: Quomodo admonendi subdili et praelati

Caput V: Quomodo admonendi servi et domini

Caput VI: Quomodo admonendi sapientes et hebetes

Caput VII: Quomodo admonendi impudentes et verecundi

Caput VIII: Quomodo admonendi protervi et pusillanimes

Caput IX: Quomodo admonendi sint impatientes et patientes

Caput X: Quomodo admonendi benevoli et invidi

Caput XI: Quomodo admonendi simplices et versipelles

Caput XII: Quomodo admonendi sunt incolumes et aegri

Caput XIII: Quomodo admonendi qui flagella metuunt, et qui contemnunt

Caput XIV: Quomodo admonendi taciturni et verbosi

Caput XV: Quomodo admonendi pigri et praecipites

Caput XVI: Quomodo admonendi mansueti et iracundi

Caput XVII: Quomodo admonendi humiles et elati

Caput XVIII: Quomodo admonendi pertinaces et inconstantes

Caput XIX: Quomodo admonendi qui intemperantius, et qui parcius cibo utuntur

Caput XX: Quomodo admonendi qui sua distribuunt, et qui rapiunt aliena

Caput XXI: Quomodo admonendi qui aliena non appetunt, sed sua retinent;

et qui sua tribuentes, aliena tamen rapiunt

Caput XXII: Quomodo admonendi sunt discordes et pacati

Caput XXIII: Quomodo admonendi qui jurgia serunt, et pacifici

Caput XXIV: Quomodo admonendi rudes in doctrina sacra, et docti, sed non humiles

Caput XXV: Quomodo admonendi qui officium praedicationis nimia humilitate detrectant,

et qui praecipiti festinatione occupant

Caput XXVI: Quomodo admonendi quibus omnia ex sententia succedunt, et quibus nulla

Caput XXVII: Quomodo admonendi conjugati et caelibes

Caput XXVIII: Quomodo admonendi peccata carnis experti, et eorum expertes

Caput XXIX: Quomodo admonendi qui peccata operum lugent, et qui solum cogitationum

Caput XXX: Quomodo admonendi qui a peccatis quae deflent, non abstinent;

et qui cum abstineant, non deflent

Caput XXXI: Quomodo admonendi qui illicita quorum sunt conscii laudant;

et qui condemnantes, minime tamen cavent

Caput XXXII: Quomodo admonendi qui subito motu, et qui consulto peccant

Caput XXXIII: Quomodo admonendi qui minimis, sed crebris noxis, et qui minimas

caventes gravibus aliquando immerguntur

Caput XXXIV: Quomodo admonendi qui bona nec inchoant et qui inchoata non absolvunt

Caput XXXV: Quomodo admonendi qui mala clam et bona palam faciunt; ac qui versa vice

Caput XXXVI: De exhortatione multis exhibenda, ut sic singulorum virtutes adjuvet,

quatenus per hanc contraria virtutibus vitia non excrescant

Caput XXXVII: De exhortatione quae uni adhibenda est contrariis passionibus laboranti

Caput XXXVIII: Quod aliquando leviora vitia relinquenda sunt, ut graviora subtrahantur

Caput XXXIX: Quod infirmis mentibus omnino non debent alta praedicari

Caput XL: De opere praedicationis et voce

 

Pars quarta

Qualiter praedicator omnibus rite peractis ad semetipsum redeat,

ne hunc vel vita vel praedicatio extollat