| |
|
-
- C o n f e s s i o A u g u s t a n a
A r t i c u l u m X V I I I
D e l i b e r o a r b i t r i o .
- ___________________________________________
- [1] De libero arbitrio docent, quod humana voluntas habeat aliquam libertatem ad efficiendam civilem iustitiam et deligendas res rationi subiectas.
[2] Sed non habet vim sine spiritu sancto efficiendae iustitiae dei seu iustitiae spiritualis, quia animalis homo non percipit ea, quae sunt spiritus dei, 1 Cor. 2, 14;
[3] Sed haec fit in cordibus, cum per verbum spiritus sanctus concipitur.
[4] Haec totidem verbis dicit Augustinus lib. III. hypognosticon: esse fatemur liberum arbitrium omnibus hominibus, habens quidem iudicium rationis, non per quod sit idoneum in iis, quae ad deum pertinent, sine deo aut inchoare aut certe peragere, sed tantum in operibus vitae praesentis, tam bonis quam etiam malis.
[5] Bonis dico, quae de bono naturae oriuntur, id est, velle laborare in agro, velle manducare et bibere, velle habere amicum, velle habere indumenta, velle fabricare domum, uxorem velle ducere, pecora nutire, artem discere diversarum rerum bonarum, vel quidquid bonum ad praesentem pertinet vitam.
[6] Quae omnia non sine divino gubernaculo subsistunt, immo ex ipso et per ipsum sunt et esse coeperunt.
[7] Malis vero dico, ut est velle idolum colere, velle homicidium etc.
[8] Damnant Pelagianos et alios, qui docent, quod sine spiritu sancto solis naturae viribus possimus deum super omnia diligere, item praecepta dei facere quoad substantiam actuum.
[9] Quamquam enim externa opera aliquo modo efficere natura possit (potest enim continere manus a furto, a caede), tamen interiores motus non potest efficere, ut timorem dei, fiduciam erga deum, castitatem, patientiam etc.
|
|