Vir nemoris

Liber I

___________________________________________________

mugitusque ferae noctisque silentia cordi

tristi sonant nimiumque aures lacrimabile pulsant.

710

Omne super saxum, truncos incisa per omnes,

Per te fata mihi patriae suprema ridentur.

Vnda silens amnisque strepens furtiuaque in umbra

lux uibrata nitens pingunt mihi tristia et echo

tristia conclamat. Ferali carmine bubo

715

omina laeua canit, uisis insomnia terrent.

Hic hominum uox nulla sonat neque murmure amico

cornicen arma ciet cogitque in proelia ciues.

Hinc apices Cynthi saltusque impune recursat.

ceruus et hirtus aper, siquidem uenator acerbe

720

occubuit: damae non amplius erigit aures

uox et odora canum uirtus, non amplius ulla

caelandam scindit buxum de more bipennis,

nullus ab aduerso dat uocem uertice pastor

neue sub umbra inflat calamos. Per inhospita mussant

725

palantes capreae, tremulis balatibus haedi

ignotas quaerunt matres quaeque ubere tenso

non mulsae praesepe petunt. Nam solus ouile

atque minor capro natus regit. Arma gerentem

quippe patrem frustra exspectat, iam Marte peremptum.

[22]

730

O miserande puer! Quis te tua facta docebit?

Quid dabit arma patris? Te nunc lugubris opacat

sordes. Tu infelix taciturni filius antri,

heu! reducem nusquam patrem de rupe uidebis

neue canes reducem referent latratibus: ipsi

[114 ^r]

735

intumulata ululant et stertunt naribus ossa.

O nimium tacitae iucunda silentia siluae!

Sed mihi praecones nostrae testesque ruinae

cuncta oculos feriunt animumque hic cuncta remordent.

Hic uisa, hic manes, hic undique spectra uidentur.

740

Quinque supra rupem quas circumplectitur umbra

pinea, cupressus ferales indagine maestos

inuoluunt oculos et menti quinque reducunt

――――――

113^v, 713 nites V // 114^r, 735 et T: atque V // 736-739 del. T² V.