Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

incumbunt alueumque caua ferrugine opacant.

Hic ubi turgenti nubecula uertice in ipsum.

pontis uestibulum repit, quod beluae abhorrent,

belligeri super arma patrum conduntur arena

200

ultricemque facem Lethes in margine anhelant.

Hunc ego succendam taedis ardentibus ignem,

hanc ego quippe meo stridentem sanguine flammam

sanguine nutritam spoliisque flagrantibus hostis.

Dextra contorquens iter irremeabile Lethes

205

calcabo impauidus simul et squalentis Auerni

uosbiscum, manes, atrum tranabimus amnem.»

Post haec funesta redimiti fronde comisque

annua ieiuni celebramus februa et atras

manibus inferias patriis et uota dicamus.

[119 ^v]

210

Terque quaterque animas heroum rite uocantes,

tristia ter flentes ululata Acheronta ciemus.

Quam multa interea memorantes, multa gementes

desilimus cliuo! Neptis, cui forte subiit

dilecti umbra patris crudeli marte perempti,

215

talia uociferans modulatur flebile carmen.

«Luce magis, dilecte pater, mihi charior ipsa,

quam dederas, uita, nostrae tu nobile gentis

ante decus columenque domus tu sola iuuentus

gloria, spes, lumen nostrae, dum uita manebat,

[9]

220

per loca dum Vici spatiatus amoena redibas

laetificare domum, siquidem spirantia dextra

lumina non pressi nec fletu uulnera laui,

nec licuit gremio ignota tellure iacentes

artus amplecti, februos nunc accipe luctus

225

singultusque animi, rediuiui signa doloris.

Qui te traiecit gladius? Quae te impia inique

dextra mihi rapuit, mihi tristia fata ferenti

et frustra nomen patris persaepe uocanti.

Vos, uos, arma, quibus tanta illi gloria parta,

230

quae semel accepi patrio perfusa cruore,

――――――

119^v, 223 liguit err. V // 226 qui correxi: quis err. T V // 227 fata uac. T suppl. T² V.