Γνῶμαι μονόστιχοι

Μονόστιχοι Ηʹ

___________________________________________________

286

Ἢ ζῆν ἀλύπως, ἢ θανεῖν εὐδαιμόνως.

287

Ἤθη πονηρὰ τὴν φύσιν διαστρέφει.

288

Ἦθος πονηρὸν φεῦγε καὶ κέρδος κακόν.

289

Ἡ γλῶσσα πολλοὺς εἰς ὄλεθρον ἤγαγεν.

290

Ἥδιστόν ἐστιν τῶν ὑπαρχόντων κρατεῖν.

291

Ἥδιστόν ἐστιν εὐτυχοῦντα νοῦν ἔχειν.

292

Ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε.

293

Ἥξει τὸ γῆρας πᾶσαν αἰτίαν φέρον.

294

Ἡ γλῶσσ᾽ ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει.

295

Ἡ φύσις ἑκάστωι τοῦ γένους ἐστὶν πατρίς.

296

Ἦθος προκρίνειν χρημάτων γαμοῦντα δεῖ.

297

Ἡ δ᾽ ἁρπαγὴ μέγιστον ἀνθρώποις κακόν.

298

Ἡ φύσις ἁπάντων τῶν διδαγμάτων κρατεῖ.

299

Ἤθους δικαίου φαῦλος οὐ ψαύει λόγος.

300

Ἢ μὴ γάμει τὸ σύνολον ἢ γαμῶν κράτει.

301

Ἡ πατρίς, ὡς ἔοικε, φίλτατον βροτοῖς.

302

Ἡ δὲ παράκαιρος ἡδονὴ τίκτει βλάβην.

303

Ἡδύ γε δικαίους ἄνδρας εὐτυχεῖν ὁρᾶν.

304

Ἤθους δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώποις χρόνος.

305

Ἡ γλῶσσα πολλῶν ἐστιν αἰτία κακῶν.

306

Ἢ δεῖ σιωπᾶν ἢ λέγειν ἀμείνονα.

307

Ἡ γὰρ σιωπὴ τοῖς σοφοῖσιν ἀπόκρισις.

308

Ἡ γὰρ σιωπὴ μαρτυρεῖ τὸ μὴ θέλειν.

309

Ἡ μωρία δίδωσιν ἀνθρώποις κακά.

310

Ἤθη μετέρχου τὰ προσήκοντα ξένοις.

311

Ἡ κοιλία καὶ πολλὰ χωρεῖ κὠλίγα.

312

Ἡ δοῦσα πάντα καὶ κομίζεται φύσις.

313

†Ἡ πενία δ᾽ ἀγνώμονάς γε τοὺς πολλοὺς ποιεῖ.†

314

Ἡδύ γε πατὴρ φρόνησιν ἀντ᾽ ὀργῆς ἔχων.

315

Ἡ δὲ μετάνοια γίγνετ᾽ ἀνθρώποις κρίσις.

316

Ἢ μὴ ποίει τὸ κρυπτὸν ἢ μόνος ποίει.

317

Ἡ δ᾽ ἀργία πέφυκεν ἀνθρώποις κακόν.

318

Ἡ γλῶσσά σου χαλινὸν †ἐχέτω ἢ εὐκόπως λάλει·

319

Ἦθος κακοῦργον †μακρὰν οἰκίζει θεοῦ.

320

Ἤθη τὰ πάντων ἐν χρόνωι πειράζεται.