Γνῶμαι μονόστιχοι

Μονόστιχοι Ρʹ

___________________________________________________

689

Ῥοπή ᾽στιν ἡμῶν ὁ βίος, ὥσπερ ὁ ζυγός.

690

Ῥῆμα παρὰ καιρὸν ῥηθὲν ἀνατρέπει βίον.

691

Ῥέγχει παρούσης τῆς τύχης τὰ πράγματα.

692

Ῥίψας λόγον τις οὐκ ἀναιρεῖται πάλιν.

693

Ῥᾶιον παραινεῖν ἢ παθόντα καρτερεῖν.

694

Ῥήτωρ πονηρὸς τοὺς νόμους λυμαίνεται.

695

Ῥαιθυμία ᾽στὶ τοῦ βίου παντὸς φθορά.

696

Ῥαιθυμίαν γὰρ φεῦγε καὶ κακοὺς φίλους.

697

Ῥαιθυμίαν δ᾽ ἅπασαν ἐκτρέπου, φίλε.

698

Ῥάιθυμος ἐὰν ἦις πλούσιος, πένης ἔσηι.

699

Ῥαιθυμία γε τὰ πόλλ᾽ ἐλαττοῦσθαι ποιεῖ.

700

Ῥᾶιον βίον ζῆις, ἢν γυναῖκα μὴ τρέφηις.

701

Ῥύου δὲ σαυτὸν παντὸς ἐκ φαύλου τρόπου.

702

Ῥύπος γυνὴ πέφυκεν ἠργυρωμένος.

703

Ῥυπαρὸς ὑπάρχων χρηστὸν οὐχ ἕξεις φίλον.