Ἄλκηστις

1-76

____________________________________________________________________

Πρόλογος

Ἀπόλλων·  Ὦ δώματ᾽ Ἀδμήτει᾽, ἐν οἷς ἔτλην ἐγὼ

θῆσσαν τράπεζαν αἰνέσαι θεός περ ὤν.

Ζεὺς γὰρ κατακτὰς παῖδα τὸν ἐμὸν αἴτιος

Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν ἐμβαλὼν φλόγα·

5

οὗ δὴ χολωθεὶς τέκτονας Δίου πυρὸς

κτείνω Κύκλωπας· καί με θητεύειν πατὴρ

θνητῶι παρ᾽ ἀνδρὶ τῶνδ᾽ ἄποιν᾽ ἠνάγκασεν.

ἐλθὼν δὲ γαῖαν τήνδ᾽ ἐβουφόρβουν ξένωι

καὶ τόνδ᾽ ἔσωιζον οἶκον ἐς τόδ᾽ ἡμέρας.

10

ὁσίου γὰρ ἀνδρὸς ὅσιος ὢν ἐτύγχανον

παιδὸς Φέρητος, ὃν θανεῖν ἐρρυσάμην,

Μοίρας δολώσας· ἤινεσαν δέ μοι θεαὶ

Ἄδμητον ἅιδην τὸν παραυτίκ᾽ ἐκφυγεῖν,

ἄλλον διαλλάξαντα τοῖς κάτω νεκρόν.

15

πάντας δ᾽ ἐλέγξας καὶ διεξελθὼν φίλους,

πατέρα γεραιάν θ᾽ ἥ σφ᾽ ἔτικτε μητέρα,

οὐχ ηὗρε πλὴν γυναικὸς ὅστις ἤθελε

θανὼν πρὸ κείνου μηκέτ᾽ εἰσορᾶν φάος·

ἣν νῦν κατ᾽ οἴκους ἐν χεροῖν βαστάζεται

20

ψυχορραγοῦσαν· τῆιδε γάρ σφ᾽ ἐν ἡμέραι

θανεῖν πέπρωται καὶ μεταστῆναι βίου.

ἐγὼ δέ, μὴ μίασμά μ᾽ ἐν δόμοις κίχηι,

λείπω μελάθρων τῶνδε φιλτάτην στέγην.

ἤδη δὲ τόνδε Θάνατον εἰσορῶ πέλας,

25

ἱερῆ θανόντων, ὅς νιν εἰς Ἅιδου δόμους

μέλλει κατάξειν· συμμέτρως δ᾽ ἀφίκετο,

φρουρῶν τόδ᾽ ἦμαρ ὧι θανεῖν αὐτὴν χρεών.

Θάνατος·  ἆ ἆ·

τί σὺ πρὸς μελάθροις; τί σὺ τῆιδε πολεῖς,

30

Φοῖβ᾽; ἀδικεῖς αὖ τιμὰς ἐνέρων

ἀφοριζόμενος καὶ καταπαύων;

οὐκ ἤρκεσέ σοι μόρον Ἀδμήτου

διακωλῦσαι, Μοίρας δολίωι

σφήλαντι τέχνηι; νῦν δ᾽ ἐπὶ τῆιδ᾽ αὖ

35

χέρα τοξήρη φρουρεῖς ὁπλίσας,

ἣ τόδ᾽ ὑπέστη, πόσιν ἐκλύσασ᾽

αὐτὴ προθανεῖν Πελίου παῖς.

Ἀπόλλων·  θάρσει· δίκην τοι καὶ λόγους κεδνοὺς ἔχω.

Θάνατος·  τί δῆτα τόξων ἔργον, εἰ δίκην ἔχεις;

40

Ἀπόλλων·  σύνηθες αἰεὶ ταῦτα βαστάζειν ἐμοί.

Θάνατος·  καὶ τοῖσδέ γ᾽ οἴκοις ἐκδίκως προσωφελεῖν.

Ἀπόλλων·  φίλου γὰρ ἀνδρὸς συμφοραῖς βαρύνομαι.

Θάνατος·  καὶ νοσφιεῖς με τοῦδε δευτέρου νεκροῦ;

Ἀπόλλων·  ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐκεῖνον πρὸς βίαν σ᾽ ἀφειλόμην.

45

Θάνατος·  πῶς οὖν ὑπὲρ γῆς ἐστι κοὐ κάτω χθονός;

Ἀπόλλων·  δάμαρτ᾽ ἀμείψας, ἣν σὺ νῦν ἥκεις μέτα.

Θάνατος·  κἀπάξομαί γε νερτέραν ὑπὸ χθόνα.

Ἀπόλλων·  λαβὼν ἴθ᾽· οὐ γὰρ οἶδ᾽ ἂν εἰ πείσαιμί σε.

Θάνατος·  κτείνειν γ᾽ ὃν ἂν χρῆι; τοῦτο γὰρ τετάγμεθα.

50

Ἀπόλλων·  οὔκ, ἀλλὰ τοῖς μέλλουσι θάνατον ἐμβαλεῖν.

Θάνατος·  ἔχω λόγον δὴ καὶ προθυμίαν σέθεν.

Ἀπόλλων·  ἔστ᾽ οὖν ὅπως Ἄλκηστις ἐς γῆρας μόλοι;

Θάνατος·  οὐκ ἔστι· τιμαῖς κἀμὲ τέρπεσθαι δόκει.

Ἀπόλλων·  οὔτοι πλέον γ᾽ ἂν ἢ μίαν ψυχὴν λάβοις.

55

Θάνατος·  νέων φθινόντων μεῖζον ἄρνυμαι γέρας.

Ἀπόλλων·  κἂν γραῦς ὄληται, πλουσίως ταφήσεται.

Θάνατος·  πρὸς τῶν ἐχόντων, Φοῖβε, τὸν νόμον τίθης.

Ἀπόλλων·  πῶς εἶπας; ἀλλ᾽ ἦ καὶ σοφὸς λέληθας ὤν;

Θάνατος·  ὠνοῖντ᾽ ἂν οἷς πάρεστι γηραιοὺς θανεῖν.

60

Ἀπόλλων·  οὔκουν δοκεῖ σοι τήνδε μοι δοῦναι χάριν;

Θάνατος·  οὐ δῆτ᾽· ἐπίστασαι δὲ τοὺς ἐμοὺς τρόπους.

Ἀπόλλων·  ἐχθρούς γε θνητοῖς καὶ θεοῖς στυγουμένους.

Θάνατος·  οὐκ ἂν δύναιο πάντ᾽ ἔχειν ἃ μή σε δεῖ.

Ἀπόλλων·  ἦ μὴν σὺ πείσηι καίπερ ὠμὸς ὢν ἄγαν·

65

τοῖος Φέρητος εἶσι πρὸς δόμους ἀνὴρ,

Εὐρυσθέως πέμψαντος ἵππειον μέτα

ὄχημα Θρήικης ἐκ τόπων δυσχειμέρων,

ὃς δὴ ξενωθεὶς τοῖσδ᾽ ἐν Ἀδμήτου δόμοις

βίαι γυναῖκα τήνδε σ᾽ ἐξαιρήσεται.

70

κοὔθ᾽ ἡ παρ᾽ ἡμῶν σοι γενήσεται χάρις

δράσεις θ᾽ ὁμοίως ταῦτ᾽ ἀπεχθήσηι τ᾽ ἐμοί.

Θάνατος·  πόλλ᾽ ἂν σὺ λέξας οὐδὲν ἂν πλέον λάβοις·

ἡ δ᾽ οὖν γυνὴ κάτεισιν εἰς Ἅιδου δόμους.

στείχω δ᾽ ἐπ᾽ αὐτήν, ὡς κατάρξωμαι ξίφει·

75

ἱερὸς γὰρ οὗτος τῶν κατὰ χθονὸς θεῶν

ὅτου τόδ᾽ ἔγχος κρατὸς ἁγνίσηι τρίχα.