Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

372.

Ποιμὴν καὶ Κύων.

(C. 272. F. 318. S. 202.)

Ποιμήν, ἔχων κύνα παμμεγέθη, τούτωι εἰώθει τὰ ἔμβρυα καὶ τὰ ἀποθνήσκοντα τῶν προβάτων παραβάλλειν. Καὶ δή ποτε εἰσελθούσης τῆς ποίμνης, ὁ ποιμὴν θεασάμενος τὸν κύνα προσιόντα τοῖς προβάτοις καὶ σαίνοντα αὐτὰ, εἶπεν· «ἀλλ᾿ ὦ οὗτος, ὃ θέλεις σὺ τούτοις, ἐπὶ τῆι σῆι κεφαλῆι γένοιτο.»

Πρὸς ἄνδρα λόγοις μὲν φίλον φαινόμενον, πονηρὰ δὲ κατὰ νοῦν βουλευόμενον.