Ἰλιάδος Ρ

Μενελάου ἀριστεία.

___________________________________________________________________________________

Οὐδ᾽ ἔλαθ᾽ Ἀτρέος υἱὸν ἀρηΐφιλον Μενέλαον

Πάτροκλος Τρώεσσι δαμεὶς ἐν δηϊοτῆτι.

βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῶι,

ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῶι βαῖν᾽ ὥς τις περὶ πόρτακι μήτηρ

5

πρωτοτόκος κινυρὴ οὐ πρὶν εἰδυῖα τόκοιο·

ὣς περὶ Πατρόκλωι βαῖνε ξανθὸς Μενέλαος.

πρόσθε δέ οἱ δόρυ τ᾽ ἔσχε καὶ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην,

τὸν κτάμεναι μεμαὼς ὅς τις τοῦ γ᾽ ἀντίος ἔλθοι.

οὐδ᾽ ἄρα Πάνθου υἱὸς ἐϋμμελίης ἀμέλησε

10

Πατρόκλοιο πεσόντος ἀμύμονος· ἄγχι δ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῦ

ἔστη, καὶ προσέειπεν ἀρηΐφιλον Μενέλαον·

Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφὲς ὄρχαμε λαῶν

χάζεο, λεῖπε δὲ νεκρόν, ἔα δ᾽ ἔναρα βροτόεντα·

οὐ γάρ τις πρότερος Τρώων κλειτῶν τ᾽ ἐπικούρων

15

Πάτροκλον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·

τώ με ἔα κλέος ἐσθλὸν ἐνὶ Τρώεσσιν ἀρέσθαι,

μή σε βάλω, ἀπὸ δὲ μελιηδέα θυμὸν ἕλωμαι.

τὸν δὲ μέγ᾽ ὀχθήσας προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·

Ζεῦ πάτερ οὐ μὲν καλὸν ὑπέρβιον εὐχετάασθαι.

20

οὔτ᾽ οὖν παρδάλιος τόσσον μένος οὔτε λέοντος

οὔτε συὸς κάπρου ὀλοόφρονος, οὗ τε μέγιστος

θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι περὶ σθένεϊ βλεμεαίνει,

ὅσσον Πάνθου υἷες ἐϋμμελίαι φρονέουσιν.

οὐδὲ μὲν οὐδὲ βίη Ὑπερήνορος ἱπποδάμοιο

25

ἧς ἥβης ἀπόνηθ᾽, ὅτε μ᾽ ὤνατο καί μ᾽ ὑπέμεινε

καί μ᾽ ἔφατ᾽ ἐν Δαναοῖσιν ἐλέγχιστον πολεμιστὴν

ἔμμεναι· οὐδέ ἕ φημι πόδεσσί γε οἷσι κιόντα

εὐφρῆναι ἄλοχόν τε φίλην κεδνούς τε τοκῆας.

ὥς θην καὶ σὸν ἐγὼ λύσω μένος εἴ κέ μευ ἄντα

30

στήηις· ἀλλά σ᾽ ἔγωγ᾽ ἀναχωρήσαντα κελεύω

ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδ᾽ ἀντίος ἵστασ᾽ ἐμεῖο

πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.

ὣς φάτο, τὸν δ᾽ οὐ πεῖθεν· ἀμειβόμενος δὲ προσηύδα·

νῦν μὲν δὴ Μενέλαε διοτρεφὲς ἦ μάλα τείσεις

35

γνωτὸν ἐμὸν τὸν ἔπεφνες, ἐπευχόμενος δ᾽ ἀγορεύεις,

χήρωσας δὲ γυναῖκα μυχῶι θαλάμοιο νέοιο,

ἀρητὸν δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκας.

ἦ κέ σφιν δειλοῖσι γόου κατάπαυμα γενοίμην

εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν τε τεὴν καὶ τεύχε᾽ ἐνείκας

40

Πάνθωι ἐν χείρεσσι βάλω καὶ Φρόντιδι δίηι.

ἀλλ᾽ οὐ μὰν ἔτι δηρὸν ἀπείρητος πόνος ἔσται

οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀδήριτος ἤτ᾽ ἀλκῆς ἤτε φόβοιο.

ὣς εἰπὼν οὔτησε κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην·

οὐδ᾽ ἔρρηξεν χαλκός, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ

45

ἀσπίδ᾽ ἐνὶ κρατερῆι· ὁ δὲ δεύτερος ὄρνυτο χαλκῶι

Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπευξάμενος Διὶ πατρί·

ἂψ δ᾽ ἀναχαζομένοιο κατὰ στομάχοιο θέμεθλα

νύξ᾽, ἐπὶ δ᾽ αὐτὸς ἔρεισε βαρείηι χειρὶ πιθήσας·

ἀντικρὺ δ᾽ ἁπαλοῖο δι᾽ αὐχένος ἤλυθ᾽ ἀκωκή,

50

δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῶι.

αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι

πλοχμοί θ᾽, οἳ χρυσῶι τε καὶ ἀργύρωι ἐσφήκωντο.

οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ἀνὴρ ἐριθηλὲς ἐλαίης

χώρωι ἐν οἰοπόλωι, ὅθ᾽ ἅλις ἀναβέβροχεν ὕδωρ,

55

καλὸν τηλεθάον· τὸ δέ τε πνοιαὶ δονέουσι

παντοίων ἀνέμων, καί τε βρύει ἄνθεϊ λευκῶι·

ἐλθὼν δ᾽ ἐξαπίνης ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῆι

βόθρου τ᾽ ἐξέστρεψε καὶ ἐξετάνυσσ᾽ ἐπὶ γαίηι·

τοῖον Πάνθου υἱὸν ἐϋμμελίην Εὔφορβον

60

Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπεὶ κτάνε τεύχε᾽ ἐσύλα.

ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθὼς

βοσκομένης ἀγέλης βοῦν ἁρπάσηι ἥ τις ἀρίστη·

τῆς δ᾽ ἐξ αὐχέν᾽ ἔαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι

πρῶτον, ἔπειτα δέ θ᾽ αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει

65

δηιῶν· ἀμφὶ δὲ τόν γε κύνες τ᾽ ἄνδρές τε νομῆες

πολλὰ μάλ᾽ ἰύζουσιν ἀπόπροθεν οὐδ᾽ ἐθέλουσιν

ἀντίον ἐλθέμεναι· μάλα γὰρ χλωρὸν δέος αἱρεῖ·

ὣς τῶν οὔ τινι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐτόλμα

ἀντίον ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο.

70

ἔνθά κε ῥεῖα φέροι κλυτὰ τεύχεα Πανθοΐδαο

Ἀτρεΐδης, εἰ μή οἱ ἀγάσσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,

ὅς ῥά οἱ Ἕκτορ᾽ ἐπῶρσε θοῶι ἀτάλαντον Ἄρηϊ

ἀνέρι εἰσάμενος Κικόνων ἡγήτορι Μέντηι·

καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

75

Ἕκτορ νῦν σὺ μὲν ὧδε θέεις ἀκίχητα διώκων

ἵππους Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δ᾽ ἀλεγεινοὶ

ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδ᾽ ὀχέεσθαι

ἄλλωι γ᾽ ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.

τόφρα δέ τοι Μενέλαος ἀρήϊος Ἀτρέος υἱὸς

80

Πατρόκλωι περιβὰς Τρώων τὸν ἄριστον ἔπεφνε

Πανθοΐδην Εὔφορβον, ἔπαυσε δὲ θούριδος ἀλκῆς.

ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖτις ἔβη θεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν,

Ἕκτορα δ᾽ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἀμφὶ μελαίνας·

πάπτηνεν δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα κατὰ στίχας, αὐτίκα δ᾽ ἔγνω

85

τὸν μὲν ἀπαινύμενον κλυτὰ τεύχεα, τὸν δ᾽ ἐπὶ γαίηι

κείμενον· ἔρρει δ᾽ αἷμα κατ᾽ οὐταμένην ὠτειλήν.

βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῶι

ὀξέα κεκλήγων φλογὶ εἴκελος Ἡφαίστοιο

ἀσβέστωι· οὐδ᾽ υἱὸν λάθεν Ἀτρέος ὀξὺ βοήσας·

90

ὀχθήσας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·

ὤ μοι ἐγὼν εἰ μέν κε λίπω κάτα τεύχεα καλὰ

Πάτροκλόν θ᾽, ὃς κεῖται ἐμῆς ἕνεκ᾽ ἐνθάδε τιμῆς,

μή τίς μοι Δαναῶν νεμεσήσεται ὅς κεν ἴδηται.

εἰ δέ κεν Ἕκτορι μοῦνος ἐὼν καὶ Τρωσὶ μάχωμαι

95

αἰδεσθείς, μή πώς με περιστήωσ᾽ ἕνα πολλοί·

Τρῶας δ᾽ ἐνθάδε πάντας ἄγει κορυθαίολος Ἕκτωρ.

ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός;

ὁππότ᾽ ἀνὴρ ἐθέληι πρὸς δαίμονα φωτὶ μάχεσθαι

ὅν κε θεὸς τιμᾶι, τάχα οἱ μέγα πῆμα κυλίσθη.

100

τώ μ᾽ οὔ τις Δαναῶν νεμεσήσεται ὅς κεν ἴδηται

Ἕκτορι χωρήσαντ᾽, ἐπεὶ ἐκ θεόφιν πολεμίζει.

εἰ δέ που Αἴαντός γε βοὴν ἀγαθοῖο πυθοίμην,

ἄμφω κ᾽ αὖτις ἰόντες ἐπιμνησαίμεθα χάρμης

καὶ πρὸς δαίμονά περ, εἴ πως ἐρυσαίμεθα νεκρὸν

105

Πηλεΐδηι Ἀχιλῆϊ· κακῶν δέ κε φέρτατον εἴη.

εἷος ὁ ταῦθ᾽ ὅρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν

τόφρα δ᾽ ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον· ἦρχε δ᾽ ἄρ᾽ Ἕκτωρ.

αὐτὰρ ὅ γ᾽ ἐξοπίσω ἀνεχάζετο, λεῖπε δὲ νεκρὸν

ἐντροπαλιζόμενος ὥς τε λὶς ἠϋγένειος,

110

ὅν ῥα κύνες τε καὶ ἄνδρες ἀπὸ σταθμοῖο δίωνται

ἔγχεσι καὶ φωνῆι· τοῦ δ᾽ ἐν φρεσὶν ἄλκιμον ἦτορ

παχνοῦται, ἀέκων δέ τ᾽ ἔβη ἀπὸ μεσσαύλοιο·

ὣς ἀπὸ Πατρόκλοιο κίε ξανθὸς Μενέλαος.

στῆ δὲ μεταστρεφθεὶς ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος ἑταίρων

115

παπταίνων Αἴαντα μέγαν Τελαμώνιον υἱόν.

τὸν δὲ μάλ᾽ αἶψ᾽ ἐνόησε μάχης ἐπ᾽ ἀριστερὰ πάσης

θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι·

θεσπέσιον γάρ σφιν φόβον ἔμβαλε Φοῖβος Ἀπόλλων·

βῆ δὲ θέειν, εἶθαρ δὲ παριστάμενος ἔπος ηὔδα.

120

Αἶαν δεῦρο πέπον, περὶ Πατρόκλοιο θανόντος

σπεύσομεν, αἴ κε νέκυν περ Ἀχιλλῆϊ προφέρωμεν

γυμνόν· ἀτὰρ τά γε τεύχε᾽ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.

ὣς ἔφατ᾽, Αἴαντι δὲ δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε·

βῆ δὲ διὰ προμάχων, ἅμα δὲ ξανθὸς Μενέλαος.

125

Ἕκτωρ μὲν Πάτροκλον ἐπεὶ κλυτὰ τεύχε᾽ ἀπηύρα,

ἕλχ᾽ ἵν᾽ ἀπ᾽ ὤμοιιν κεφαλὴν τάμοι ὀξέϊ χαλκῶι,

τὸν δὲ νέκυν Τρωιῆισιν ἐρυσσάμενος κυσὶ δοίη.

Αἴας δ᾽ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκος ἠΰτε πύργον·

Ἕκτωρ δ᾽ ἂψ ἐς ὅμιλον ἰὼν ἀνεχάζεθ᾽ ἑταίρων,

130

ἐς δίφρον δ᾽ ἀνόρουσε· δίδου δ᾽ ὅ γε τεύχεα καλὰ

Τρωσὶ φέρειν προτὶ ἄστυ, μέγα κλέος ἔμμεναι αὐτῶι.

Αἴας δ᾽ ἀμφὶ Μενοιτιάδηι σάκος εὐρὺ καλύψας

ἑστήκει ὥς τίς τε λέων περὶ οἷσι τέκεσσιν,

ὧι ῥά τε νήπι᾽ ἄγοντι συναντήσωνται ἐν ὕληι

135

ἄνδρες ἐπακτῆρες· ὁ δέ τε σθένεϊ βλεμεαίνει,

πᾶν δέ τ᾽ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται ὄσσε καλύπτων·

ὣς Αἴας περὶ Πατρόκλωι ἥρωϊ βεβήκει.

Ἀτρεΐδης δ᾽ ἑτέρωθεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος

ἑστήκει, μέγα πένθος ἐνὶ στήθεσσιν ἀέξων.

140

Γλαῦκος δ᾽ Ἱππολόχοιο πάϊς Λυκίων ἀγὸς ἀνδρῶν

Ἕκτορ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῶι ἠνίπαπε μύθωι·

Ἕκτορ εἶδος ἄριστε μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύεο.

ἦ σ᾽ αὔτως κλέος ἐσθλὸν ἔχει φύξηλιν ἐόντα.

φράζεο νῦν ὅππως κε πόλιν καὶ ἄστυ σαώσηις

145

οἶος σὺν λαοῖς τοὶ Ἰλίωι ἐγγεγάασιν·

οὐ γάρ τις Λυκίων γε μαχησόμενος Δαναοῖσιν

εἶσι περὶ πτόλιος, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρις ἦεν

μάρνασθαι δηΐοισιν ἐπ᾽ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί.

πῶς κε σὺ χείρονα φῶτα σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον

150

σχέτλι᾽, ἐπεὶ Σαρπηδόν᾽ ἅμα ξεῖνον καὶ ἑταῖρον

κάλλιπες Ἀργείοισιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι,

ὅς τοι πόλλ᾽ ὄφελος γένετο πτόλεΐ τε καὶ αὐτῶι

ζωὸς ἐών· νῦν δ᾽ οὔ οἱ ἀλαλκέμεναι κύνας ἔτλης.

τὼ νῦν εἴ τις ἐμοὶ Λυκίων ἐπιπείσεται ἀνδρῶν

155

οἴκαδ᾽ ἴμεν, Τροίηι δὲ πεφήσεται αἰπὺς ὄλεθρος.

εἰ γὰρ νῦν Τρώεσσι μένος πολυθαρσὲς ἐνείη

ἄτρομον, οἷόν τ᾽ ἄνδρας ἐσέρχεται οἳ περὶ πάτρης

ἀνδράσι δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔθεντο,

αἶψά κε Πάτροκλον ἐρυσαίμεθα Ἴλιον εἴσω.

160

εἰ δ᾽ οὗτος προτὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος

ἔλθοι τεθνηὼς καί μιν ἐρυσαίμεθα χάρμης,

αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος ἔντεα καλὰ

λύσειαν, καί κ᾽ αὐτὸν ἀγοίμεθα Ἴλιον εἴσω·

τοίου γὰρ θεράπων πέφατ᾽ ἀνέρος, ὃς μέγ᾽ ἄριστος

165

Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες.

ἀλλὰ σύ γ᾽ Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ ἐτάλασσας

στήμεναι ἄντα κατ᾽ ὄσσε ἰδὼν δηΐων ἐν ἀϋτῆι,

οὐδ᾽ ἰθὺς μαχέσασθαι, ἐπεὶ σέο φέρτερός ἐστι.

τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·

170

Γλαῦκε τί ἢ δὲ σὺ τοῖος ἐὼν ὑπέροπλον ἔειπες;

ὢ πόποι ἦ τ᾽ ἐφάμην σὲ περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων

τῶν ὅσσοι Λυκίην ἐριβώλακα ναιετάουσι·

νῦν δέ σευ ὠνοσάμην πάγχυ φρένας οἷον ἔειπες,

ὅς τέ με φὴις Αἴαντα πελώριον οὐχ ὑπομεῖναι.

175

οὔ τοι ἐγὼν ἔρριγα μάχην οὐδὲ κτύπον ἵππων·

ἀλλ᾽ αἰεί τε Διὸς κρείσσων νόος αἰγιόχοιο,

ὅς τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην

ῥηϊδίως, ὁτὲ δ᾽ αὐτὸς ἐποτρύνει μαχέσασθαι.

ἀλλ᾽ ἄγε δεῦρο πέπον, παρ᾽ ἔμ᾽ ἵστασο καὶ ἴδε ἔργον,

180

ἠὲ πανημέριος κακὸς ἔσσομαι, ὡς ἀγορεύεις,

ἦ τινα καὶ Δαναῶν ἀλκῆς μάλα περ μεμαῶτα

σχήσω ἀμυνέμεναι περὶ Πατρόκλοιο θανόντος.

ὣς εἰπὼν Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·

Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταί,

185

ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,

ὄφρ᾽ ἂν ἐγὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἔντεα δύω

καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς.

ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ

δηΐου ἐκ πολέμοιο· θέων δ᾽ ἐκίχανεν ἑταίρους

190

ὦκα μάλ᾽ οὔ πω τῆλε ποσὶ κραιπνοῖσι μετασπών,

οἳ προτὶ ἄστυ φέρον κλυτὰ τεύχεα Πηλεΐωνος.

στὰς δ᾽ ἀπάνευθε μάχης πολυδακρύου ἔντε᾽ ἄμειβεν·

ἤτοι ὁ μὲν τὰ ἃ δῶκε φέρειν προτὶ Ἴλιον ἱρὴν

Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν, ὁ δ᾽ ἄμβροτα τεύχεα δῦνε

195

Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἅ οἱ θεοὶ Οὐρανίωνες

πατρὶ φίλωι ἔπορον· ὁ δ᾽ ἄρα ὧι παιδὶ ὄπασσε

γηράς· ἀλλ᾽ οὐχ υἱὸς ἐν ἔντεσι πατρὸς ἐγήρα.

τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἀπάνευθεν ἴδεν νεφεληγερέτα Ζεὺς

τεύχεσι Πηλεΐδαο κορυσσόμενον θείοιο,

200

κινήσας ῥα κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·

ἆ δείλ᾽ οὐδέ τί τοι θάνατος καταθύμιός ἐστιν

ὃς δή τοι σχεδὸν εἶσι· σὺ δ᾽ ἄμβροτα τεύχεα δύνεις

ἀνδρὸς ἀριστῆος, τόν τε τρομέουσι καὶ ἄλλοι·

τοῦ δὴ ἑταῖρον ἔπεφνες ἐνηέα τε κρατερόν τε,

205

τεύχεα δ᾽ οὐ κατὰ κόσμον ἀπὸ κρατός τε καὶ ὤμων

εἵλευ· ἀτάρ τοι νῦν γε μέγα κράτος ἐγγυαλίξω,

τῶν ποινὴν ὅ τοι οὔ τι μάχης ἐκνοστήσαντι

δέξεται Ἀνδρομάχη κλυτὰ τεύχεα Πηλεΐωνος.

ἦ καὶ κυανέηισιν ἐπ᾽ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων.

210

Ἕκτορι δ᾽ ἥρμοσε τεύχε᾽ ἐπὶ χροΐ, δῦ δέ μιν Ἄρης

δεινὸς ἐνυάλιος, πλῆσθεν δ᾽ ἄρα οἱ μέλε᾽ ἐντὸς

ἀλκῆς καὶ σθένεος· μετὰ δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους

βῆ ῥα μέγα ἰάχων· ἰνδάλλετο δέ σφισι πᾶσι

τεύχεσι λαμπόμενος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.

215

ὄτρυνεν δὲ ἕκαστον ἐποιχόμενος ἐπέεσσι

Μέσθλην τε Γλαῦκόν τε Μέδοντά τε Θερσίλοχόν τε

Ἀστεροπαῖόν τε Δεισήνορά θ᾽ Ἱππόθοόν τε

Φόρκυν τε Χρομίον τε καὶ Ἔννομον οἰωνιστήν·

τοὺς ὅ γ᾽ ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

220

κέκλυτε μυρία φῦλα περικτιόνων ἐπικούρων·

οὐ γὰρ ἐγὼ πληθὺν διζήμενος οὐδὲ χατίζων

ἐνθάδ᾽ ἀφ᾽ ὑμετέρων πολίων ἤγειρα ἕκαστον,

ἀλλ᾽ ἵνα μοι Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα

προφρονέως ῥύοισθε φιλοπτολέμων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν.

225

τὰ φρονέων δώροισι κατατρύχω καὶ ἐδωδῆι

λαούς, ὑμέτερον δὲ ἑκάστου θυμὸν ἀέξω.

τώ τις νῦν ἰθὺς τετραμμένος ἢ ἀπολέσθω

ἠὲ σαωθήτω· ἣ γὰρ πολέμου ὀαριστύς.

ὃς δέ κε Πάτροκλον καὶ τεθνηῶτά περ ἔμπης

230

Τρῶας ἐς ἱπποδάμους ἐρύσηι, εἴξηι δέ οἱ Αἴας,

ἥμισυ τῶι ἐνάρων ἀποδάσσομαι, ἥμισυ δ᾽ αὐτὸς

ἕξω ἐγώ· τὸ δέ οἱ κλέος ἔσσεται ὅσσον ἐμοί περ.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἰθὺς Δαναῶν βρίσαντες ἔβησαν

δούρατ᾽ ἀνασχόμενοι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς

235

νεκρὸν ὑπ᾽ Αἴαντος ἐρύειν Τελαμωνιάδαο

νήπιοι· ἦ τε πολέσσιν ἐπ᾽ αὐτῶι θυμὸν ἀπηύρα.

καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας εἶπε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·

ὦ πέπον ὦ Μενέλαε διοτρεφὲς οὐκέτι νῶϊ

ἔλπομαι αὐτώ περ νοστησέμεν ἐκ πολέμοιο.

240

οὔ τι τόσον νέκυος περιδείδια Πατρόκλοιο,

ὅς κε τάχα Τρώων κορέει κύνας ἠδ᾽ οἰωνούς,

ὅσσον ἐμῆι κεφαλῆι περιδείδια μή τι πάθηισι,

καὶ σῆι, ἐπεὶ πολέμοιο νέφος περὶ πάντα καλύπτει

Ἕκτωρ, ἡμῖν δ᾽ αὖτ᾽ ἀναφαίνεται αἰπὺς ὄλεθρος.

245

ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἀριστῆας Δαναῶν κάλει, ἤν τις ἀκούσηι.

ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ ἀπίθησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,

ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Δαναοῖσι γεγωνώς·

ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες

οἵ τε παρ᾽ Ἀτρεΐδηις Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάωι

250

δήμια πίνουσιν καὶ σημαίνουσιν ἕκαστος

λαοῖς· ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ.

ἀργαλέον δέ μοί ἐστι διασκοπιᾶσθαι ἕκαστον

ἡγεμόνων· τόσση γὰρ ἔρις πολέμοιο δέδηεν·

ἀλλά τις αὐτὸς ἴτω, νεμεσιζέσθω δ᾽ ἐνὶ θυμῶι

255

Πάτροκλον Τρωιῆισι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι.

ὣς ἔφατ᾽, ὀξὺ δ᾽ ἄκουσεν Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας·

πρῶτος δ᾽ ἀντίος ἦλθε θέων ἀνὰ δηϊοτῆτα,

τὸν δὲ μετ᾽ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος

Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίωι ἀνδρειφόντηι.

260

τῶν δ᾽ ἄλλων τίς κεν ἧισι φρεσὶν οὐνόματ᾽ εἴποι,

ὅσσοι δὴ μετόπισθε μάχην ἤγειραν Ἀχαιῶν;

Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες· ἦρχε δ᾽ ἄρ᾽ Ἕκτωρ.

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἐπὶ προχοῆισι διιπετέος ποταμοῖο

βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ τ᾽ ἄκραι

265

ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω,

τόσσηι ἄρα Τρῶες ἰαχῆι ἴσαν. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ

ἕστασαν ἀμφὶ Μενοιτιάδηι ἕνα θυμὸν ἔχοντες

φραχθέντες σάκεσιν χαλκήρεσιν· ἀμφὶ δ᾽ ἄρά σφι

λαμπρῆισιν κορύθεσσι Κρονίων ἠέρα πολλὴν

270

χεῦ᾽, ἐπεὶ οὐδὲ Μενοιτιάδην ἔχθαιρε πάρος γε,

ὄφρα ζωὸς ἐὼν θεράπων ἦν Αἰακίδαο·

μίσησεν δ᾽ ἄρα μιν δηΐων κυσὶ κύρμα γενέσθαι

Τρωιῆισιν· τὼ καί οἱ ἀμυνέμεν ὦρσεν ἑταίρους.

ὦσαν δὲ πρότεροι Τρῶες ἑλίκωπας Ἀχαιούς·

275

νεκρὸν δὲ προλιπόντες ὑπέτρεσαν, οὐδέ τιν᾽ αὐτῶν

Τρῶες ὑπέρθυμοι ἕλον ἔγχεσιν ἱέμενοί περ,

ἀλλὰ νέκυν ἐρύοντο· μίνυνθα δὲ καὶ τοῦ Ἀχαιοὶ

μέλλον ἀπέσσεσθαι· μάλα γάρ σφεας ὦκ᾽ ἐλέλιξεν

Αἴας, ὃς περὶ μὲν εἶδος, περὶ δ᾽ ἔργα τέτυκτο

280

τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽ ἀμύμονα Πηλεΐωνα.

ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων συῒ εἴκελος ἀλκὴν

καπρίωι, ὅς τ᾽ ἐν ὄρεσσι κύνας θαλερούς τ᾽ αἰζηοὺς

ῥηϊδίως ἐκέδασσεν, ἑλιξάμενος διὰ βήσσας·

ὣς υἱὸς Τελαμῶνος ἀγαυοῦ φαίδιμος Αἴας

285

ῥεῖα μετεισάμενος Τρώων ἐκέδασσε φάλαγγας

οἳ περὶ Πατρόκλωι βέβασαν, φρόνεον δὲ μάλιστα

ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ κῦδος ἀρέσθαι.

ἤτοι τὸν Λήθοιο Πελασγοῦ φαίδιμος υἱὸς

Ἱππόθοος ποδὸς ἕλκε κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην

290

δησάμενος τελαμῶνι παρὰ σφυρὸν ἀμφὶ τένοντας

Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι χαριζόμενος· τάχα δ᾽ αὐτῶι

ἦλθε κακόν, τό οἱ οὔ τις ἐρύκακεν ἱεμένων περ.

τὸν δ᾽ υἱὸς Τελαμῶνος ἐπαΐξας δι᾽ ὁμίλου

πλῆξ᾽ αὐτοσχεδίην κυνέης διὰ χαλκοπαρήιου·

295

ἤρικε δ᾽ ἱπποδάσεια κόρυς περὶ δουρὸς ἀκωκῆι

πληγεῖσ᾽ ἔγχεΐ τε μεγάλωι καὶ χειρὶ παχείηι,

ἐγκέφαλος δὲ παρ᾽ αὐλὸν ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς

αἱματόεις· τοῦ δ᾽ αὖθι λύθη μένος, ἐκ δ᾽ ἄρα χειρῶν

Πατρόκλοιο πόδα μεγαλήτορος ἧκε χαμᾶζε

300

κεῖσθαι· ὁ δ᾽ ἄγχ᾽ αὐτοῖο πέσε πρηνὴς ἐπὶ νεκρῶι

τῆλ᾽ ἀπὸ Λαρίσης ἐριβώλακος, οὐδὲ τοκεῦσι

θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν

ἔπλεθ᾽ ὑπ᾽ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι.

Ἕκτωρ δ᾽ αὖτ᾽ Αἴαντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῶι·

305

ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος

τυτθόν· ὁ δὲ Σχεδίον μεγαθύμου Ἰφίτου υἱὸν

Φωκήων ὄχ᾽ ἄριστον, ὃς ἐν κλειτῶι Πανοπῆϊ

οἰκία ναιετάασκε πολέσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων,

τὸν βάλ᾽ ὑπὸ κληῗδα μέσην· διὰ δ᾽ ἀμπερὲς ἄκρη

310

αἰχμὴ χαλκείη παρὰ νείατον ὦμον ἀνέσχε·

δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῶι.

Αἴας δ᾽ αὖ Φόρκυνα δαΐφρονα Φαίνοπος υἱὸν

Ἱπποθόωι περιβάντα μέσην κατὰ γαστέρα τύψε·

ῥῆξε δὲ θώρηκος γύαλον, διὰ δ᾽ ἔντερα χαλκὸς

315

ἤφυσ᾽· ὁ δ᾽ ἐν κονίηισι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῶι.

χώρησαν δ᾽ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ·

Ἀργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ νεκροὺς

Φόρκυν θ᾽ Ἱππόθοόν τε, λύοντο δὲ τεύχε᾽ ἀπ᾽ ὤμων.

ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν

320

Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείηισι δαμέντες,

Ἀργεῖοι δέ κε κῦδος ἕλον καὶ ὑπὲρ Διὸς αἶσαν

κάρτεϊ καὶ σθένεϊ σφετέρωι· ἀλλ᾽ αὐτὸς Ἀπόλλων

Αἰνείαν ὄτρυνε δέμας Περίφαντι ἐοικὼς

κήρυκι Ἠπυτίδηι, ὅς οἱ παρὰ πατρὶ γέροντι

325

κηρύσσων γήρασκε φίλα φρεσὶ μήδεα εἰδώς·

τῶι μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·

Αἰνεία πῶς ἂν καὶ ὑπὲρ θεὸν εἰρύσσαισθε

Ἴλιον αἰπεινήν; ὡς δὴ ἴδον ἀνέρας ἄλλους

κάρτεΐ τε σθένεΐ τε πεποιθότας ἠνορέηι τε

330

πλήθεΐ τε σφετέρωι καὶ ὑπερδέα δῆμον ἔχοντας·

ἡμῖν δὲ Ζεὺς μὲν πολὺ βούλεται ἢ Δαναοῖσι

νίκην· ἀλλ᾽ αὐτοὶ τρεῖτ᾽ ἄσπετον οὐδὲ μάχεσθε.

ὣς ἔφατ᾽, Αἰνείας δ᾽ ἑκατηβόλον Ἀπόλλωνα

ἔγνω ἐς ἄντα ἰδών, μέγα δ᾽ Ἕκτορα εἶπε βοήσας·

335

Ἕκτόρ τ᾽ ἠδ᾽ ἄλλοι Τρώων ἀγοὶ ἠδ᾽ ἐπικούρων

αἰδὼς μὲν νῦν ἥδε γ᾽ ἀρηϊφίλων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν

Ἴλιον εἰσαναβῆναι ἀναλκείηισι δαμέντας.

ἀλλ᾽ ἔτι γάρ τίς φησι θεῶν ἐμοὶ ἄγχι παραστὰς

Ζῆν᾽ ὕπατον μήστωρα μάχης ἐπιτάρροθον εἶναι·

340

τώ ῥ᾽ ἰθὺς Δαναῶν ἴομεν, μηδ᾽ οἵ γε ἕκηλοι

Πάτροκλον νηυσὶν πελασαίατο τεθνηῶτα.

ὣς φάτο, καί ῥα πολὺ προμάχων ἐξάλμενος ἔστη·

οἳ δ᾽ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν.

ἔνθ᾽ αὖτ᾽ Αἰνείας Λειώκριτον οὔτασε δουρὶ

345

υἱὸν Ἀρίσβαντος Λυκομήδεος ἐσθλὸν ἑταῖρον.

τὸν δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Λυκομήδης,

στῆ δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῶι,

καὶ βάλεν Ἱππασίδην Ἀπισάονα ποιμένα λαῶν

ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων, εἶθαρ δ᾽ ὑπὸ γούνατ᾽ ἔλυσεν,

350

ὅς ῥ᾽ ἐκ Παιονίης ἐριβώλακος εἰληλούθει,

καὶ δὲ μετ᾽ Ἀστεροπαῖον ἀριστεύεσκε μάχεσθαι.

τὸν δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησεν ἀρήϊος Ἀστεροπαῖος,

ἴθυσεν δὲ καὶ ὁ πρόφρων Δαναοῖσι μάχεσθαι·

ἀλλ᾽ οὔ πως ἔτι εἶχε· σάκεσσι γὰρ ἔρχατο πάντηι

355

ἑσταότες περὶ Πατρόκλωι, πρὸ δὲ δούρατ᾽ ἔχοντο.

Αἴας γὰρ μάλα πάντας ἐπώιχετο πολλὰ κελεύων·

οὔτέ τιν᾽ ἐξοπίσω νεκροῦ χάζεσθαι ἀνώγει

οὔτέ τινα προμάχεσθαι Ἀχαιῶν ἔξοχον ἄλλων,

ἀλλὰ μάλ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῶι βεβάμεν, σχεδόθεν δὲ μάχεσθαι.

360

ὣς Αἴας ἐπέτελλε πελώριος, αἵματι δὲ χθὼν

δεύετο πορφυρέωι, τοὶ δ᾽ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον

νεκροὶ ὁμοῦ Τρώων καὶ ὑπερμενέων ἐπικούρων

καὶ Δαναῶν· οὐδ᾽ οἳ γὰρ ἀναιμωτί γε μάχοντο,

παυρότεροι δὲ πολὺ φθίνυθον· μέμνηντο γὰρ αἰεὶ

365

ἀλλήλοις ἀν᾽ ὅμιλον ἀλεξέμεναι φόνον αἰπύν.

ὣς οἳ μὲν μάρναντο δέμας πυρός, οὐδέ κε φαίης

οὔτέ ποτ᾽ ἠέλιον σῶν ἔμμεναι οὔτε σελήνην·

ἠέρι γὰρ κατέχοντο μάχης ἐπί θ᾽ ὅσσον ἄριστοι

ἕστασαν ἀμφὶ Μενοιτιάδηι κατατεθνηῶτι.

370

οἳ δ᾽ ἄλλοι Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ

εὔκηλοι πολέμιζον ὑπ᾽ αἰθέρι, πέπτατο δ᾽ αὐγὴ

ἠελίου ὀξεῖα, νέφος δ᾽ οὐ φαίνετο πάσης

γαίης οὐδ᾽ ὀρέων· μεταπαυόμενοι δὲ μάχοντο

ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα στονόεντα

375

πολλὸν ἀφεσταότες. τοὶ δ᾽ ἐν μέσωι ἄλγε᾽ ἔπασχον

ἠέρι καὶ πολέμωι, τείροντο δὲ νηλέϊ χαλκῶι

ὅσσοι ἄριστοι ἔσαν· δύο δ᾽ οὔ πω φῶτε πεπύσθην

ἀνέρε κυδαλίμω Θρασυμήδης Ἀντίλοχός τε

Πατρόκλοιο θανόντος ἀμύμονος, ἀλλ᾽ ἔτ᾽ ἔφαντο

380

ζωὸν ἐνὶ πρώτωι ὁμάδωι Τρώεσσι μάχεσθαι.

τὼ δ᾽ ἐπιοσσομένω θάνατον καὶ φύζαν ἑταίρων

νόσφιν ἐμαρνάσθην, ἐπεὶ ὣς ἐπετέλλετο Νέστωρ

ὀτρύνων πόλεμον δὲ μελαινάων ἀπὸ νηῶν.

τοῖς δὲ πανημερίοις ἔριδος μέγα νεῖκος ὀρώρει

385

ἀργαλέης· καμάτωι δὲ καὶ ἱδρῶι νωλεμὲς αἰεὶ

γούνατά τε κνῆμαί τε πόδες θ᾽ ὑπένερθεν ἑκάστου

χεῖρές τ᾽ ὀφθαλμοί τε παλάσσετο μαρναμένοιιν

ἀμφ᾽ ἀγαθὸν θεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο.

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀνὴρ ταύροιο βοὸς μεγάλοιο βοείην

390

λαοῖσιν δώηι τανύειν μεθύουσαν ἀλοιφῆι·

δεξάμενοι δ᾽ ἄρα τοί γε διαστάντες τανύουσι

κυκλόσ᾽, ἄφαρ δέ τε ἰκμὰς ἔβη, δύνει δέ τ᾽ ἀλοιφὴ

πολλῶν ἑλκόντων, τάνυται δέ τε πᾶσα διὰ πρό·

ὣς οἵ γ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα νέκυν ὀλίγηι ἐνὶ χώρηι

395

εἵλκεον ἀμφότεροι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς

Τρωσὶν μὲν ἐρύειν προτὶ Ἴλιον, αὐτὰρ Ἀχαιοῖς

νῆας ἔπι γλαφυράς· περὶ δ᾽ αὐτοῦ μῶλος ὀρώρει

ἄγριος· οὐδέ κ᾽ Ἄρης λαοσσόος οὐδέ κ᾽ Ἀθήνη

τόν γε ἰδοῦσ᾽ ὀνόσαιτ᾽, οὐδ᾽ εἰ μάλα μιν χόλος ἵκοι·

400

τοῖον Ζεὺς ἐπὶ Πατρόκλωι ἀνδρῶν τε καὶ ἵππων

ἤματι τῶι ἐτάνυσσε κακὸν πόνον· οὐδ᾽ ἄρα πώ τι

ἤιδεε Πάτροκλον τεθνηότα δῖος Ἀχιλλεύς·

πολλὸν γὰρ ῥ᾽ ἀπάνευθε νεῶν μάρναντο θοάων

τείχει ὕπο Τρώων· τό μιν οὔ ποτε ἔλπετο θυμῶι

405

τεθνάμεν, ἀλλὰ ζωὸν ἐνιχριμφθέντα πύληισιν

ἂψ ἀπονοστήσειν, ἐπεὶ οὐδὲ τὸ ἔλπετο πάμπαν

ἐκπέρσειν πτολίεθρον ἄνευ ἕθεν, οὐδὲ σὺν αὐτῶι·

πολλάκι γὰρ τό γε μητρὸς ἐπεύθετο νόσφιν ἀκούων,

ἥ οἱ ἀπαγγέλλεσκε Διὸς μεγάλοιο νόημα.

410

δὴ τότε γ᾽ οὔ οἱ ἔειπε κακὸν τόσον ὅσσον ἐτύχθη

μήτηρ, ὅττί ῥά οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθ᾽ ἑταῖρος.

οἳ δ᾽ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ἀκαχμένα δούρατ᾽ ἔχοντες

νωλεμὲς ἐγχρίμπτοντο καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον·

ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·

415

ὦ φίλοι οὐ μὰν ἧμιν ἐϋκλεὲς ἀπονέεσθαι

νῆας ἔπι γλαφυράς, ἀλλ᾽ αὐτοῦ γαῖα μέλαινα

πᾶσι χάνοι· τό κεν ἧμιν ἄφαρ πολὺ κέρδιον εἴη

εἰ τοῦτον Τρώεσσι μεθήσομεν ἱπποδάμοισιν

ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύσαι καὶ κῦδος ἀρέσθαι.

420

ὣς δέ τις αὖ Τρώων μεγαθύμων αὐδήσασκεν·

ὦ φίλοι, εἰ καὶ μοῖρα παρ᾽ ἀνέρι τῶιδε δαμῆναι

πάντας ὁμῶς, μή πώ τις ἐρωείτω πολέμοιο.

ὣς ἄρα τις εἴπεσκε, μένος δ᾽ ὄρσασκεν ἑκάστου.

ὣς οἳ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δ᾽ ὀρυμαγδὸς

425

χάλκεον οὐρανὸν ἷκε δι᾽ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο·

ἵπποι δ᾽ Αἰακίδαο μάχης ἀπάνευθεν ἐόντες

κλαῖον, ἐπεὶ δὴ πρῶτα πυθέσθην ἡνιόχοιο

ἐν κονίηισι πεσόντος ὑφ᾽ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο.

ἦ μὰν Αὐτομέδων Διώρεος ἄλκιμος υἱὸς

430

πολλὰ μὲν ἂρ μάστιγι θοῆι ἐπεμαίετο θείνων,

πολλὰ δὲ μειλιχίοισι προσηύδα, πολλὰ δ᾽ ἀρειῆι·

τὼ δ᾽ οὔτ᾽ ἂψ ἐπὶ νῆας ἐπὶ πλατὺν Ἑλλήσποντον

ἠθελέτην ἰέναι οὔτ᾽ ἐς πόλεμον μετ᾽ Ἀχαιούς,

ἀλλ᾽ ὥς τε στήλη μένει ἔμπεδον, ἥ τ᾽ ἐπὶ τύμβωι

435

ἀνέρος ἑστήκηι τεθνηότος ἠὲ γυναικός,

ὣς μένον ἀσφαλέως περικαλλέα δίφρον ἔχοντες

οὔδει ἐνισκίμψαντε καρήατα· δάκρυα δέ σφι

θερμὰ κατὰ βλεφάρων χαμάδις ῥέε μυρομένοισιν

ἡνιόχοιο πόθωι· θαλερὴ δ᾽ ἐμιαίνετο χαίτη

440

ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγὸν ἀμφοτέρωθεν.

μυρομένω δ᾽ ἄρα τώ γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,

κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·

ἆ δειλώ, τί σφῶϊ δόμεν Πηλῆϊ ἄνακτι

θνητῶι, ὑμεῖς δ᾽ ἐστὸν ἀγήρω τ᾽ ἀθανάτω τε;

445

ἦ ἵνα δυστήνοισι μετ᾽ ἀνδράσιν ἄλγε᾽ ἔχητον;

οὐ μὲν γάρ τί πού ἐστιν ὀϊζυρώτερον ἀνδρὸς

πάντων, ὅσσά τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει.

ἀλλ᾽ οὐ μὰν ὑμῖν γε καὶ ἅρμασι δαιδαλέοισιν

Ἕκτωρ Πριαμίδης ἐποχήσεται· οὐ γὰρ ἐάσω.

450

ἦ οὐχ ἅλις ὡς καὶ τεύχε᾽ ἔχει καὶ ἐπεύχεται αὔτως;

σφῶϊν δ᾽ ἐν γούνεσσι βαλῶ μένος ἠδ᾽ ἐνὶ θυμῶι,

ὄφρα καὶ Αὐτομέδοντα σαώσετον ἐκ πολέμοιο

νῆας ἔπι γλαφυράς· ἔτι γάρ σφισι κῦδος ὀρέξω

κτείνειν, εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκωνται

455

δύηι τ᾽ ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθηι·

ὣς εἰπὼν ἵπποισιν ἐνέπνευσεν μένος ἠΰ.

τὼ δ᾽ ἀπὸ χαιτάων κονίην οὖδας δὲ βαλόντε

ῥίμφα φέρον θοὸν ἅρμα μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς.

τοῖσι δ᾽ ἐπ᾽ Αὐτομέδων μάχετ᾽ ἀχνύμενός περ ἑταίρου

460

ἵπποις ἀΐσσων ὥς τ᾽ αἰγυπιὸς μετὰ χῆνας·

ῥέα μὲν γὰρ φεύγεσκεν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων ὀρυμαγδοῦ,

ῥεῖα δ᾽ ἐπαΐξασκε πολὺν καθ᾽ ὅμιλον ὀπάζων.

ἀλλ᾽ οὐχ ἥιρει φῶτας ὅτε σεύαιτο διώκειν·

οὐ γάρ πως ἦν οἶον ἐόνθ᾽ ἱερῶι ἐνὶ δίφρωι

465

ἔγχει ἐφορμᾶσθαι καὶ ἐπίσχειν ὠκέας ἵππους.

ὀψὲ δὲ δή μιν ἑταῖρος ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν

Ἀλκιμέδων υἱὸς Λαέρκεος Αἱμονίδαο·

στῆ δ᾽ ὄπιθεν δίφροιο καὶ Αὐτομέδοντα προσηύδα·

Αὐτόμεδον, τίς τοί νυ θεῶν νηκερδέα βουλὴν

470

ἐν στήθεσσιν ἔθηκε, καὶ ἐξέλετο φρένας ἐσθλάς;

οἷον πρὸς Τρῶας μάχεαι πρώτωι ἐν ὁμίλωι

μοῦνος· ἀτάρ τοι ἑταῖρος ἀπέκτατο, τεύχεα δ᾽ Ἕκτωρ

αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν ἀγάλλεται Αἰακίδαο.

τὸν δ᾽ αὖτ᾽ Αὐτομέδων προσέφη Διώρεος υἱός·

475

Ἀλκίμεδον τίς γάρ τοι Ἀχαιῶν ἄλλος ὁμοῖος

ἵππων ἀθανάτων ἐχέμεν δμῆσίν τε μένος τε,

εἰ μὴ Πάτροκλος θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος

ζωὸς ἐών; νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.

ἀλλὰ σὺ μὲν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα

480

δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι, ὄφρα μάχωμαι.

ὣς ἔφατ᾽, Ἀλκιμέδων δὲ βοηθόον ἅρμ᾽ ἐπορούσας

καρπαλίμως μάστιγα καὶ ἡνία λάζετο χερσίν,

Αὐτομέδων δ᾽ ἀπόρουσε· νόησε δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ,

αὐτίκα δ᾽ Αἰνείαν προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·

485

Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων

ἵππω τώδ᾽ ἐνόησα ποδώκεος Αἰακίδαο

ἐς πόλεμον προφανέντε σὺν ἡνιόχοισι κακοῖσι·

τώ κεν ἐελποίμην αἱρησέμεν, εἰ σύ γε θυμῶι

σῶι ἐθέλεις, ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐφορμηθέντε γε νῶϊ

490

τλαῖεν ἐναντίβιον στάντες μαχέσασθαι Ἄρηϊ.

ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ ἀπίθησεν ἐῢς πάϊς Ἀγχίσαο.

τὼ δ᾽ ἰθὺς βήτην βοέηις εἰλυμένω ὤμους

αὔηισι στερεῆισι· πολὺς δ᾽ ἐπελήλατο χαλκός.

τοῖσι δ᾽ ἅμα Χρομίος τε καὶ Ἄρητος θεοειδὴς

495

ἤϊσαν ἀμφότεροι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς

αὐτώ τε κτενέειν ἐλάαν τ᾽ ἐριαύχενας ἵππους

νήπιοι, οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔμελλον ἀναιμωτί γε νέεσθαι

αὖτις ἀπ᾽ Αὐτομέδοντος. ὁ δ᾽ εὐξάμενος Διὶ πατρὶ

ἀλκῆς καὶ σθένεος πλῆτο φρένας ἀμφὶ μελαίνας·

500

αὐτίκα δ᾽ Ἀλκιμέδοντα προσηύδα πιστὸν ἑταῖρον·

Ἀλκίμεδον μὴ δή μοι ἀπόπροθεν ἰσχέμεν ἵππους,

ἀλλὰ μάλ᾽ ἐμπνείοντε μεταφρένωι· οὐ γὰρ ἔγωγε

Ἕκτορα Πριαμίδην μένεος σχήσεσθαι ὀΐω,

πρίν γ᾽ ἐπ᾽ Ἀχιλλῆος καλλίτριχε βήμεναι ἵππω

505

νῶϊ κατακτείναντα, φοβῆσαί τε στίχας ἀνδρῶν

Ἀργείων, ἤ κ᾽ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισιν ἁλοίη.

ὣς εἰπὼν Αἴαντε καλέσσατο καὶ Μενέλαον·

Αἴαντ᾽ Ἀργείων ἡγήτορε καὶ Μενέλαε

ἤτοι μὲν τὸν νεκρὸν ἐπιτράπεθ᾽ οἵ περ ἄριστοι

510

ἀμφ᾽ αὐτῶι βεβάμεν καὶ ἀμύνεσθαι στίχας ἀνδρῶν,

νῶϊν δὲ ζωοῖσιν ἀμύνετε νηλεὲς ἦμαρ·

τῆιδε γὰρ ἔβρισαν πόλεμον κάτα δακρυόεντα

Ἕκτωρ Αἰνείας θ᾽, οἳ Τρώων εἰσὶν ἄριστοι.

ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται·

515

ἥσω γὰρ καὶ ἐγώ, τὰ δέ κεν Διὶ πάντα μελήσει.

ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,

καὶ βάλεν Ἀρήτοιο κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην·

ἣ δ᾽ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,

νειαίρηι δ᾽ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσεν.

520

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ὀξὺν ἔχων πέλεκυν αἰζήϊος ἀνὴρ

κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοὸς ἀγραύλοιο

ἶνα τάμηι διὰ πᾶσαν, ὁ δὲ προθορὼν ἐρίπηισιν,

ὣς ἄρ᾽ ὅ γε προθορὼν πέσεν ὕπτιος· ἐν δέ οἱ ἔγχος

νηδυίοισι μάλ᾽ ὀξὺ κραδαινόμενον λύε γυῖα.

525

Ἕκτωρ δ᾽ Αὐτομέδοντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῶι·

ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος·

πρόσσω γὰρ κατέκυψε, τὸ δ᾽ ἐξόπιθεν δόρυ μακρὸν

οὔδει ἐνισκίμφθη, ἐπὶ δ᾽ οὐρίαχος πελεμίχθη

ἔγχεος· ἔνθα δ᾽ ἔπειτ᾽ ἀφίει μένος ὄβριμος Ἄρης.

530

καί νύ κε δὴ ξιφέεσσ᾽ αὐτοσχεδὸν ὁρμηθήτην

εἰ μή σφω᾽ Αἴαντε διέκριναν μεμαῶτε,

οἵ ῥ᾽ ἦλθον καθ᾽ ὅμιλον ἑταίρου κικλήσκοντος·

τοὺς ὑποταρβήσαντες ἐχώρησαν πάλιν αὖτις

Ἕκτωρ Αἰνείας τ᾽ ἠδὲ Χρομίος θεοειδής,

535

Ἄρητον δὲ κατ᾽ αὖθι λίπον δεδαϊγμένον ἦτορ

κείμενον· Αὐτομέδων δὲ θοῶι ἀτάλαντος Ἄρηϊ

τεύχεά τ᾽ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·

ἦ δὴ μὰν ὀλίγον γε Μενοιτιάδαο θανόντος

κῆρ ἄχεος μεθέηκα χερείονά περ καταπέφνων.

540

ὣς εἰπὼν ἐς δίφρον ἑλὼν ἔναρα βροτόεντα

θῆκ᾽, ἂν δ᾽ αὐτὸς ἔβαινε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν

αἱματόεις ὥς τίς τε λέων κατὰ ταῦρον ἐδηδώς.

ἂψ δ᾽ ἐπὶ Πατρόκλωι τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη

ἀργαλέη πολύδακρυς, ἔγειρε δὲ νεῖκος Ἀθήνη

545

οὐρανόθεν καταβᾶσα· προῆκε γὰρ εὐρύοπα Ζεὺς

ὀρνύμεναι Δαναούς· δὴ γὰρ νόος ἐτράπετ᾽ αὐτοῦ.

ἠΰτε πορφυρέην ἶριν θνητοῖσι τανύσσηι

Ζεὺς ἐξ οὐρανόθεν τέρας ἔμμεναι ἢ πολέμοιο

ἢ καὶ χειμῶνος δυσθαλπέος, ὅς ῥά τε ἔργων

550

ἀνθρώπους ἀνέπαυσεν ἐπὶ χθονί, μῆλα δὲ κήδει,

ὣς ἣ πορφυρέηι νεφέληι πυκάσασα ἓ αὐτὴν

δύσετ᾽ Ἀχαιῶν ἔθνος, ἔγειρε δὲ φῶτα ἕκαστον.

πρῶτον δ᾽ Ἀτρέος υἱὸν ἐποτρύνουσα προσηύδα

ἴφθιμον Μενέλαον· ὁ γάρ ῥά οἱ ἐγγύθεν ἦεν·

555

εἰσαμένη Φοίνικι δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν·

σοὶ μὲν δὴ Μενέλαε κατηφείη καὶ ὄνειδος

ἔσσεται εἴ κ᾽ Ἀχιλῆος ἀγαυοῦ πιστὸν ἑταῖρον

τείχει ὕπο Τρώων ταχέες κύνες ἑλκήσουσιν.

ἀλλ᾽ ἔχεο κρατερῶς, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα.

560

τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·

Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ παλαιγενές, εἰ γὰρ Ἀθήνη

δοίη κάρτος ἐμοί, βελέων δ᾽ ἀπερύκοι ἐρωήν·

τώ κεν ἔγωγ᾽ ἐθέλοιμι παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν

Πατρόκλωι· μάλα γάρ με θανὼν ἐσεμάσσατο θυμόν.

565

ἀλλ᾽ Ἕκτωρ πυρὸς αἰνὸν ἔχει μένος, οὐδ᾽ ἀπολήγει

χαλκῶι δηϊόων· τῶι γὰρ Ζεὺς κῦδος ὀπάζει.

ὣς φάτο, γήθησεν δὲ θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,

ὅττί ῥά οἱ πάμπρωτα θεῶν ἠρήσατο πάντων.

ἐν δὲ βίην ὤμοισι καὶ ἐν γούνεσσιν ἔθηκε,

570

καί οἱ μυίης θάρσος ἐνὶ στήθεσσιν ἐνῆκεν,

ἥ τε καὶ ἐργομένη μάλα περ χροὸς ἀνδρομέοιο

ἰσχανάαι δακέειν, λαρόν τέ οἱ αἷμ᾽ ἀνθρώπου·

τοίου μιν θάρσευς πλῆσε φρένας ἀμφὶ μελαίνας,

βῆ δ᾽ ἐπὶ Πατρόκλωι, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῶι.

575

ἔσκε δ᾽ ἐνὶ Τρώεσσι Ποδῆς υἱὸς Ἠετίωνος

ἀφνειός τ᾽ ἀγαθός τε· μάλιστα δέ μιν τίεν Ἕκτωρ

δήμου, ἐπεί οἱ ἑταῖρος ἔην φίλος εἰλαπιναστής·

τόν ῥα κατὰ ζωστῆρα βάλε ξανθὸς Μενέλαος

ἀΐξαντα φόβον δέ, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε·

580

δούπησεν δὲ πεσών· ἀτὰρ Ἀτρεΐδης Μενέλαος

νεκρὸν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων ἔρυσεν μετὰ ἔθνος ἑταίρων.

Ἕκτορα δ᾽ ἐγγύθεν ἱστάμενος ὄτρυνεν Ἀπόλλων

Φαίνοπι Ἀσιάδηι ἐναλίγκιος, ὅς οἱ ἁπάντων

ξείνων φίλτατος ἔσκεν Ἀβυδόθι οἰκία ναίων·

585

τῶι μιν ἐεισάμενος προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·

Ἕκτορ τίς κέ σ᾽ ἔτ᾽ ἄλλος Ἀχαιῶν ταρβήσειεν;

οἷον δὴ Μενέλαον ὑπέτρεσας, ὃς τὸ πάρος γε

μαλθακὸς αἰχμητής· νῦν δ᾽ οἴχεται οἶος ἀείρας

νεκρὸν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων, σὸν δ᾽ ἔκτανε πιστὸν ἑταῖρον

590

ἐσθλὸν ἐνὶ προμάχοισι Ποδῆν υἱὸν Ἠετίωνος.

ὣς φάτο, τὸν δ᾽ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα,

βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῶι.

καὶ τότ᾽ ἄρα Κρονίδης ἕλετ᾽ αἰγίδα θυσσανόεσσαν

μαρμαρέην, Ἴδην δὲ κατὰ νεφέεσσι κάλυψεν,

595

ἀστράψας δὲ μάλα μεγάλ᾽ ἔκτυπε, τὴν δὲ τίναξε,

νίκην δὲ Τρώεσσι δίδου, ἐφόβησε δ᾽ Ἀχαιούς.

πρῶτος Πηνέλεως Βοιώτιος ἦρχε φόβοιο.

βλῆτο γὰρ ὦμον δουρὶ πρόσω τετραμμένος αἰεὶ

ἄκρον ἐπιλίγδην· γράψεν δέ οἱ ὀστέον ἄχρις

600

αἰχμὴ Πουλυδάμαντος· ὁ γάρ ῥ᾽ ἔβαλε σχεδὸν ἐλθών.

Λήϊτον αὖθ᾽ Ἕκτωρ σχεδὸν οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῶι

υἱὸν Ἀλεκτρυόνος μεγαθύμου, παῦσε δὲ χάρμης·

τρέσσε δὲ παπτήνας, ἐπεὶ οὐκέτι ἔλπετο θυμῶι

ἔγχος ἔχων ἐν χειρὶ μαχήσεσθαι Τρώεσσιν.

605

Ἕκτορα δ᾽ Ἰδομενεὺς μετὰ Λήϊτον ὁρμηθέντα

βεβλήκει θώρηκα κατὰ στῆθος παρὰ μαζόν·

ἐν καυλῶι δ᾽ ἐάγη δολιχὸν δόρυ, τοὶ δὲ βόησαν

Τρῶες· ὁ δ᾽ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο

δίφρωι ἐφεσταότος· τοῦ μέν ῥ᾽ ἀπὸ τυτθὸν ἅμαρτεν·

610

αὐτὰρ ὁ Μηριόναο ὀπάονά θ᾽ ἡνίοχόν τε

Κοίρανον, ὅς ῥ᾽ ἐκ Λύκτου ἐϋκτιμένης ἕπετ᾽ αὐτῶι·

πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέας ἀμφιελίσσας

ἤλυθε, καί κε Τρωσὶ μέγα κράτος ἐγγυάλιξεν,

εἰ μὴ Κοίρανος ὦκα ποδώκεας ἤλασεν ἵππους·

615

καὶ τῶι μὲν φάος ἦλθεν, ἄμυνε δὲ νηλεὲς ἦμαρ,

αὐτὸς δ᾽ ὤλεσε θυμὸν ὑφ᾽ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο·

τὸν βάλ᾽ ὑπὸ γναθμοῖο καὶ οὔατος, ἐκ δ᾽ ἄρ᾽ ὀδόντας

ὦσε δόρυ πρυμνόν, διὰ δὲ γλῶσσαν τάμε μέσσην.

ἤριπε δ᾽ ἐξ ὀχέων, κατὰ δ᾽ ἡνία χεῦεν ἔραζε.

620

καὶ τά γε Μηριόνης ἔλαβεν χείρεσσι φίληισι

κύψας ἐκ πεδίοιο, καὶ Ἰδομενῆα προσηύδα·

μάστιε νῦν εἷός κε θοὰς ἐπὶ νῆας ἵκηαι·

γιγνώσκεις δὲ καὶ αὐτὸς ὅ τ᾽ οὐκέτι κάρτος Ἀχαιῶν.

ὣς ἔφατ᾽, Ἰδομενεὺς δ᾽ ἵμασεν καλλίτριχας ἵππους

625

νῆας ἔπι γλαφυράς· δὴ γὰρ δέος ἔμπεσε θυμῶι.

οὐδ᾽ ἔλαθ᾽ Αἴαντα μεγαλήτορα καὶ Μενέλαον

Ζεύς, ὅτε δὴ Τρώεσσι δίδου ἑτεραλκέα νίκην.

τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·

ὢ πόποι ἤδη μέν κε καὶ ὃς μάλα νήπιός ἐστι

630

γνοίη ὅτι Τρώεσσι πατὴρ Ζεὺς αὐτὸς ἀρήγει.

τῶν μὲν γὰρ πάντων βέλε᾽ ἅπτεται ὅς τις ἀφήηι

ἢ κακὸς ἢ ἀγαθός· Ζεὺς δ᾽ ἔμπης πάντ᾽ ἰθύνει·

ἡμῖν δ᾽ αὔτως πᾶσιν ἐτώσια πίπτει ἔραζε.

ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ αὐτοί περ φραζώμεθα μῆτιν ἀρίστην,

635

ἠμὲν ὅπως τὸν νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ

χάρμα φίλοις ἑτάροισι γενώμεθα νοστήσαντες,

οἵ που δεῦρ᾽ ὁρόωντες ἀκηχέδατ᾽, οὐδ᾽ ἔτι φασὶν

Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους

σχήσεσθ᾽, ἀλλ᾽ ἐν νηυσὶ μελαίνηισιν πεσέεσθαι.

640

εἴη δ᾽ ὅς τις ἑταῖρος ἀπαγγείλειε τάχιστα

Πηλεΐδηι, ἐπεὶ οὔ μιν ὀΐομαι οὐδὲ πεπύσθαι

λυγρῆς ἀγγελίης, ὅτι οἱ φίλος ὤλεθ᾽ ἑταῖρος.

ἀλλ᾽ οὔ πηι δύναμαι ἰδέειν τοιοῦτον Ἀχαιῶν·

ἠέρι γὰρ κατέχονται ὁμῶς αὐτοί τε καὶ ἵπποι.

645

Ζεῦ πάτερ ἀλλὰ σὺ ῥῦσαι ὑπ᾽ ἠέρος υἷας Ἀχαιῶν,

ποίησον δ᾽ αἴθρην, δὸς δ᾽ ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι·

ἐν δὲ φάει καὶ ὄλεσσον, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν οὕτως.

ὣς φάτο, τὸν δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δάκρυ χέοντα·

αὐτίκα δ᾽ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην,

650

ἠέλιος δ᾽ ἐπέλαμψε, μάχη δ᾽ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη·

καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας εἶπε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·

σκέπτεο νῦν Μενέλαε διοτρεφὲς αἴ κεν ἴδηαι

ζωὸν ἔτ᾽ Ἀντίλοχον μεγαθύμου Νέστορος υἱόν,

ὄτρυνον δ᾽ Ἀχιλῆϊ δαΐφρονι θᾶσσον ἰόντα

655

εἰπεῖν ὅττι ῥά οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθ᾽ ἑταῖρος.

ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ ἀπίθησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,

βῆ δ᾽ ἰέναι ὥς τίς τε λέων ἀπὸ μεσσαύλοιο,

ὅς τ᾽ ἐπεὶ ἄρ κε κάμηισι κύνας τ᾽ ἄνδρας τ᾽ ἐρεθίζων,

οἵ τέ μιν οὐκ εἰῶσι βοῶν ἐκ πῖαρ ἑλέσθαι

660

πάννυχοι ἐγρήσσοντες· ὁ δὲ κρειῶν ἐρατίζων

ἰθύει, ἀλλ᾽ οὔ τι πρήσσει· θαμέες γὰρ ἄκοντες

ἀντίον ἀΐσσουσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν,

καιόμεναί τε δεταί, τάς τε τρεῖ ἐσσύμενός περ·

ἠῶθεν δ᾽ ἀπονόσφιν ἔβη τετιηότι θυμῶι·

665

ὣς ἀπὸ Πατρόκλοιο βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος

ἤϊε πόλλ᾽ ἀέκων· περὶ γὰρ δίε μή μιν Ἀχαιοὶ

ἀργαλέου πρὸ φόβοιο ἕλωρ δηΐοισι λίποιεν.

πολλὰ δὲ Μηριόνηι τε καὶ Αἰάντεσσ᾽ ἐπέτελλεν·

Αἴαντ᾽ Ἀργείων ἡγήτορε Μηριόνη τε

670

νῦν τις ἐνηείης Πατροκλῆος δειλοῖο

μνησάσθω· πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μείλιχος εἶναι

ζωὸς ἐών· νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.

ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη ξανθὸς Μενέλαος,

πάντοσε παπταίνων ὥς τ᾽ αἰετός, ὅν ῥά τέ φασιν

675

ὀξύτατον δέρκεσθαι ὑπουρανίων πετεηνῶν,

ὅν τε καὶ ὑψόθ᾽ ἐόντα πόδας ταχὺς οὐκ ἔλαθε πτὼξ

θάμνωι ὑπ᾽ ἀμφικόμωι κατακείμενος, ἀλλά τ᾽ ἐπ᾽ αὐτῶι

ἔσσυτο, καί τέ μιν ὦκα λαβὼν ἐξείλετο θυμόν.

ὣς τότε σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ὄσσε φαεινὼ

680

πάντοσε δινείσθην πολέων κατὰ ἔθνος ἑταίρων,

εἴ που Νέστορος υἱὸν ἔτι ζώοντα ἴδοιτο.

τὸν δὲ μάλ᾽ αἶψ᾽ ἐνόησε μάχης ἐπ᾽ ἀριστερὰ πάσης

θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι,

ἀγχοῦ δ᾽ ἱστάμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·

685

Ἀντίλοχ᾽ εἰ δ᾽ ἄγε δεῦρο διοτρεφὲς ὄφρα πύθηαι

λυγρῆς ἀγγελίης, ἣ μὴ ὤφελλε γενέσθαι.

ἤδη μὲν σὲ καὶ αὐτὸν ὀΐομαι εἰσορόωντα

γιγνώσκειν ὅτι πῆμα θεὸς Δαναοῖσι κυλίνδει,

νίκη δὲ Τρώων· πέφαται δ᾽ ὤριστος Ἀχαιῶν

690

Πάτροκλος, μεγάλη δὲ ποθὴ Δαναοῖσι τέτυκται.

ἀλλὰ σύ γ᾽ αἶψ᾽ Ἀχιλῆϊ θέων ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν

εἰπεῖν, αἴ κε τάχιστα νέκυν ἐπὶ νῆα σαώσηι

γυμνόν· ἀτὰρ τά γε τεύχε᾽ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.

ὣς ἔφατ᾽, Ἀντίλοχος δὲ κατέστυγε μῦθον ἀκούσας·

695

δὴν δέ μιν ἀμφασίη ἐπέων λάβε, τὼ δέ οἱ ὄσσε

δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή.

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὧς Μενελάου ἐφημοσύνης ἀμέλησε,

βῆ δὲ θέειν, τὰ δὲ τεύχε᾽ ἀμύμονι δῶκεν ἑταίρωι

Λαοδόκωι, ὅς οἱ σχεδὸν ἔστρεφε μώνυχας ἵππους.

700

τὸν μὲν δάκρυ χέοντα πόδες φέρον ἐκ πολέμοιο

Πηλεΐδηι Ἀχιλῆϊ κακὸν ἔπος ἀγγελέοντα.

οὐδ᾽ ἄρα σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ἤθελε θυμὸς

τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν, ἔνθεν ἀπῆλθεν

Ἀντίλοχος, μεγάλη δὲ ποθὴ Πυλίοισιν ἐτύχθη·

705

ἀλλ᾽ ὅ γε τοῖσιν μὲν Θρασυμήδεα δῖον ἀνῆκεν,

αὐτὸς δ᾽ αὖτ᾽ ἐπὶ Πατρόκλωι ἥρωϊ βεβήκει,

στῆ δὲ παρ᾽ Αἰάντεσσι θέων, εἶθαρ δὲ προσηύδα·

κεῖνον μὲν δὴ νηυσὶν ἐπιπροέηκα θοῆισιν

ἐλθεῖν εἰς Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· οὐδέ μιν οἴω

710

νῦν ἰέναι μάλα περ κεχολωμένον Ἕκτορι δίωι·

οὐ γάρ πως ἂν γυμνὸς ἐὼν Τρώεσσι μάχοιτο.

ἡμεῖς δ᾽ αὐτοί περ φραζώμεθα μῆτιν ἀρίστην,

ἠμὲν ὅπως τὸν νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ

Τρώων ἐξ ἐνοπῆς θάνατον καὶ κῆρα φύγωμεν.

715

τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας·

πάντα κατ᾽ αἶσαν ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ Μενέλαε·

ἀλλὰ σὺ μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε μάλ᾽ ὦκα

νεκρὸν ἀείραντες φέρετ᾽ ἐκ πόνου· αὐτὰρ ὄπισθε

νῶϊ μαχησόμεθα Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι δίωι

720

ἶσον θυμὸν ἔχοντες ὁμώνυμοι, οἳ τὸ πάρος περ

μίμνομεν ὀξὺν Ἄρηα παρ᾽ ἀλλήλοισι μένοντες.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα νεκρὸν ἀπὸ χθονὸς ἀγκάζοντο

ὕψι μάλα μεγάλως· ἐπὶ δ᾽ ἴαχε λαὸς ὄπισθε

Τρωϊκός, ὡς εἴδοντο νέκυν αἴροντας Ἀχαιούς.

725

ἴθυσαν δὲ κύνεσσιν ἐοικότες, οἵ τ᾽ ἐπὶ κάπρωι

βλημένωι ἀΐξωσι πρὸ κούρων θηρητήρων·

ἕως μὲν γάρ τε θέουσι διαρραῖσαι μεμαῶτες,

ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἐν τοῖσιν ἑλίξεται ἀλκὶ πεποιθώς,

ἄψ τ᾽ ἀνεχώρησαν διά τ᾽ ἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος.

730

ὣς Τρῶες εἷος μὲν ὁμιλαδὸν αἰὲν ἕποντο

νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν·

ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ Αἴαντε μεταστρεφθέντε κατ᾽ αὐτοὺς

σταίησαν, τῶν δὲ τράπετο χρώς, οὐδέ τις ἔτλη

πρόσσω ἀΐξας περὶ νεκροῦ δηριάασθαι.

735

ὣς οἵ γ᾽ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον ἐκ πολέμοιο

νῆας ἔπι γλαφυράς· ἐπὶ δὲ πτόλεμος τέτατό σφιν

ἄγριος ἠΰτε πῦρ, τό τ᾽ ἐπεσσύμενον πόλιν ἀνδρῶν

ὄρμενον ἐξαίφνης φλεγέθει, μινύθουσι δὲ οἶκοι

ἐν σέλαϊ μεγάλωι· τὸ δ᾽ ἐπιβρέμει ἲς ἀνέμοιο.

740

ὣς μὲν τοῖς ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν αἰχμητάων

ἀζηχὴς ὀρυμαγδὸς ἐπήϊεν ἐρχομένοισιν·

οἳ δ᾽ ὥς θ᾽ ἡμίονοι κρατερὸν μένος ἀμφιβαλόντες

ἕλκωσ᾽ ἐξ ὄρεος κατὰ παιπαλόεσσαν ἀταρπὸν

ἢ δοκὸν ἠὲ δόρυ μέγα νήϊον· ἐν δέ τε θυμὸς

745

τείρεθ᾽ ὁμοῦ καμάτωι τε καὶ ἱδρῶι σπευδόντεσσιν·

ὣς οἵ γ᾽ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον. αὐτὰρ ὄπισθεν

Αἴαντ᾽ ἰσχανέτην, ὥς τε πρὼν ἰσχάνει ὕδωρ

ὑλήεις πεδίοιο διαπρύσιον τετυχηκώς,

ὅς τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν ἀλεγεινὰ ῥέεθρα

750

ἴσχει, ἄφαρ δέ τε πᾶσι ῥόον πεδίον δὲ τίθησι

πλάζων· οὐδέ τί μιν σθένεϊ ῥηγνῦσι ῥέοντες·

ὣς αἰεὶ Αἴαντε μάχην ἀνέεργον ὀπίσσω

Τρώων· οἳ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο, δύω δ᾽ ἐν τοῖσι μάλιστα

Αἰνείας τ᾽ Ἀγχισιάδης καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ.

755

τῶν δ᾽ ὥς τε ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν

οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα

κίρκον, ὅ τε σμικρῆισι φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν,

ὣς ἄρ᾽ ὑπ᾽ Αἰνείαι τε καὶ Ἕκτορι κοῦροι Ἀχαιῶν

οὖλον κεκλήγοντες ἴσαν, λήθοντο δὲ χάρμης.

760

πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ πέσον περί τ᾽ ἀμφί τε τάφρον

φευγόντων Δαναῶν· πολέμου δ᾽ οὐ γίγνετ᾽ ἐρωή.