BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Itsik Manger

1901 - 1969

 

medresh Itsik

 

Pariz 1951

Pariz 1969   >>> (digitale oysgabe: NYBC)

 

sharbleter fun di oysgabes in di yorn 1951 un 1969

 

KHUMESH-LIDER

akeydes Itsik

«vig mikh, vig mikh, blinder goyrl, / ikh kholem mit ofene oygn»

Khave brengt Odemen dem epl

«Odem Harishn ligt in groz / un shpayt tsum volkn aroyf.»

Avrom Ovinu musert Lotn

«Lot, ikh muz dir zogn s'iz – fe! / du shikerst ayede nakht»

Avrom un Sore

«Avreml, ven veln mir hobn a kind? / mir zenen beyde shoyn alte layt.»

Hogers letste nakht bay Avromen

«di shifkhe Hoger zitst in kikh, / a roykhik lempl brent ...»

Avrom shikt Eliezern zukhn far Yitskhokn a vayb

«Eliezer, mayn alter getrayer knekht, / nem dem shtekn in der hant»

Avrom Ovinu bakumt a briv   >>>  (.pdf, Di velt fun yidish)

«Yitskhok Ovinu shpatsirt in feld / gelasn, ernst un frum»

Rokhl geyt tsum brunem nokh vaser   >>>  (.pdf, Di velt fun yidish)

«Rokhl shteyt baym shpigl un flekht / ire lange shvartse tsep»

Yankev ovinu bagegnt zikh mit Rokhlen

«Yankev Ovinu shlept zikh mid / in shpetn ovnt arayn -»

Yoysef Hatsadek shpatsirt oyfn bulvar   >>>  (.pdf, Di velt fun yidish)

«Yoysef shpatsirt in zaydenem hemd / far nakht in der shtern-aley;»

SHMUEL

Khanes viglid

«Khane vigt ir ben-yokhedl: / ‹shlof, Shmuelikl tate, shlof›»

Avishag shraybt aheym a briv

«Avishag zitst in ir kheyderl / un shraybt aheym a briv: ...»

RUS

Orpe gezegnt zikh

«Orpe iz moger bleykh un sheyn / beshas zi redt di reyd:»

MEGILE-LIDER

dos lid funem loyfer

«zayt zhe yidn, sha un shtil! / mir fangen on dem purim shpil.»

di elegye fun Fastrigose

«Fastrigose der shnayderyung / dreyt zikh unter di fentster»

SHPIL - BALADE - SONET

SHPIL

bay Noyekhn in der teyve (khumesh-shpil)

onheyb funem tekst:    >>> Mendele

BALADE

di balade fun Iev dem tvue-soykher

«tsu Iev, dem tvue-soykher, / genent der ershter shtafet:»

 

zamlung un redaktsye fun di tekstn:

Heinrich Mohringer

 

_______________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

ershte oyflage: Pariz 1951 (kval: The Joe Fishstein Collection of Yiddish Poetry)

 

 

2 te oyflage: Yerusholaim 1969 (kval: The Joe Fishstein Collection of Yiddish Poetry)

 

 

Khumesh-lider

 

 

akeydes Itsik

 

efn-lid funem tsikl KHUMESH-LIDER Pariz 1951

(ershte aroysgabe in: demerung in shpigl (1937))

 

vig mikh, vig mikh, blinder goyrl,

ikh kholem mit ofene oygn,

un ze – a groyser zilberner foygl

kumt ibern yam gefloygn.

 

vos trogt far mir der zilberner foygl,

eyn got in himl ken visn,

efsher mayn zeydns kidesh-bekher

mit Erets-Yisroel-vayn zisn?

 

nor ver hot dermont mayn zeydns nomen?

ot shpant tsu mir der zeyde,

der balegole fun Stoptshet:

«Itsik, s'iz greyt di akeyde.»

 

un zayne oygn brenen oyf mir,

vi tsvey harbstike shtern,

zayn groe bord iz farlofn mit vint

un mit zibn groyse trern.

 

firt mikh der zeyde bay der hant

iber shtet un derfer un griber –

di shtet zenen kleyn, di derfer groys

un mir shprayzn iber zey ariber.

 

zogt der zeyde: «Itsik, gedenkst –

tsurik mit azoy fil yorn –

ven s'hot zikh der malekh tsu undz antplekt

un du bist nitsl gevorn?

 

itst hot er kharote, der alter got

un er mont bay mir dem korbn,

khotsh kh'hob shoyn azoy fil mol gelebt

un bin shoyn azoy fil mol geshtorbn.

 

a sof, an ek, ikh darf nisht zayn gnod

un zol er in himl nisht meynen –

Itsik, s'iz gut vos dayn mame iz toyt

un zi vet farshporn tsu veynen.»

 

firt mikh der zeyde bay der hant

iber shtet un derfer un griber –

di shtet zenen kleyn, di derfer groys,

un mir shprayzn iber zey ariber.

 

 

עקידת איציק

 

װיג מיך, װיג מיך, בלינדער גורל,

איך חלום מיט אָפֿענע אױגן,

און זע – אַ גרױסער זילבערנער פֿױגל

קומט איבערן ים געפֿלױגן.

 

װאָס טראָגט פֿאַר מיר דער זילבערנער פֿױגל,

אײן גאָט אין הימל קען װיסן,

אפֿשר מײַן זײדנס קידוש־בעכער

מיט ארץ־ישׂראל־װײַן זיסן?

 

נאָר װער האָט דערמאָנט מײַן זײדנס נאָמען?

אָט שפּאַנט צו מיר דער זײדע,

דער בעל־עגלה פֿון סטאָפּטשעט:

«איציק, ס'איז גרײט די עקידה.»

 

און זײַנע אױגן ברענען אױף מיר,

װי צװײ האַרבסטיקע שטערן,

זײַן גראָע באָרד איז פֿאַרלאָפֿן מיט װינט

און מיט זיבן גרױסע טרערן.

 

פֿירט מיך דער זײדע בײַ דער האַנט

איבער שטעט און דערפֿער און גריבער –

די שטעט זענען קלײן, די דערפֿער גרױס

און מיר שפּרײַזן איבער זײ אַריבער.

 

זאָגט דער זײדע: «איציק, געדענקסט –

צוריק מיט אַזױ פֿיל יאָרן –

װען ס'האָט זיך דער מלאך צו אונדז אַנטפּלעקט

און דו ביסט ניצול געװאָרן?

 

איצט האָט ער חרטה, דער אַלטער גאָט

און ער מאָנט בײַ מיר דעם קרבן,

כאָטש כ'האָב שױן אַזױ פֿיל מאָל געלעבט

און בין שױן אַזױ פֿיל מאָל געשטאָרבן.

 

אַ סוף, אַן עק, איך דאַרף נישט זײַן גנאָד

און זאָל ער אין הימל נישט מײנען –

איציק, ס'איז גוט װאָס דײַן מאַמע איז טױט

און זי װעט פֿאַרשפּאָרן צו װײנען.»

 

פֿירט מיך דער זײדע בײַ דער האַנט

איבער שטעט און דערפֿער און גריבער –

די שטעט זענען קלײן, די דערפֿער גרױס,

און מיר שפּרײַזן איבער זײ אַריבער.

 

kval: Hebreunet

 

 

Khave brengt Odemen dem epl

 

Odem Harishn ligt in groz

un shpayt tsum volkn aroyf.

bet zikh der volkn takhnunimdik:

«Odemshi kroyn, her oyf!»

 

shtelt im Odem aroys di tsung:

«khmare kapare, abe!»

un s'flit a diner shtrol – a shpay –

«un na dir, nem un ze!»

 

der volkn visht mit der lape op

dem shpay un brumt far kas:

«az men tut nisht gornisht gantse teg

un men geyt um pust-un-pas!»

 

Odem Harishn lakht un kaykht

un shtshiret di vayse tseyn,

kumt fun der griner epl-aley

di Muter Khave tsu geyn.

 

«vu bistu geven, Eva mayn vayb,

vu bistu geven, mayn kind?»

«ikh bin geven in der floymen-aley

un geploydert mitn vint.»

 

«du bist nisht geven in der floymen-aley,

du zogst mir a lignt gor,

se shmekt dokh mit epl fun dayn layb

un mit epl fun dayne hor.»

 

«kh'bin take geven in der epl-aley,

sara shvakhn zikorn ikh hob;

host take getrofn, Adam mayn man,

a lebn oyf dayn kop.»

 

«vos hostu getun in der epl-aley,

Eva mayn goldenes kind?»

«ikh hob geploydert mit der shlang

mikoyekh der mitsve zind.»

 

un s'tsitert der epl in ir hant

un finklt vi sharlakh royt

un s'shotnt oys di demerung

di tayve un dem toyt.

 

Odem Harishn fibert un kon

beeyn-oyfn nisht farshteyn,

far vos ir kol iz tsukerzis

un zi iz mole-kheyn.

 

er shtrekt mit a tsiter oys di hant.

– vos tustu, Odem, ha?

di nakht lesht beyde geshtaltn oys

un pasekh shin makht – sha.

 

חוה ברענגט אָדמען דעם עפּל

 

אָדם הראשון ליגט אין גראָז

און שפּײַט צום װאָלקן אַרױף.

בעט זיך דער װאָלקן תּחנונימדיק׃ 

«אָדמשי קרױן, הער אױף!»

 

שטעלט אים אָדם אַרױס די צונג׃

«כמאַרע קאַפּאַרע, אַבע!»

און ס'פֿליט אַ דינער שטראַל – אַ שפּײַ –

«און נאַ דיר, נעם און זע!»

 

דער װאָלקן װישט מיט דער לאַפּע אָפּ

דעם שפּײַ און ברומט פֿאַר כּעס׃

«אַז מען טוט נישט גאָרנישט גאַנצע טעג

און מען גײט אום פּוסט־און־פּאַס!»

 

אָדם הראשון לאַכט און קײַכט

און שטשירעט די װײַסע צײן,

קומט פֿון דער גרינער עפּל־אַלײ

די מוטער חוה צו גײן.

 

«װוּ ביסטו געװען, עװאַ מײַן װײַב,

װוּ ביסטו געװען, מײַן קינד?»

«איך בין געװען אין דער פֿלױמען־אַלײ

און געפּלױדערט מיטן װינט.»

 

«דו ביסט נישט געװען אין דער פֿלױמען־אַלײ,

דו זאָגסט מיר אַ ליגנט גאָר,

סע שמעקט דאָך מיט עפּל פֿון דײַן לײַב

און מיט עפּל פֿון דײַנע האָר.»

 

«כ'בין טאַקע געװען אין דער עפּל־אַלײ,

סאַראַ שװאַכן זכּרון איך האָב;

האָסט טאַקע געטראָפֿן, אַדאַם מײַן מאַן, 

אַ לעבן אױף דײַן קאָפּ.»

 

«װאָס האָסטו געטון אין דער עפּל־אַלײ,

עװאַ מײַן גאָלדענעס קינד?»

«איך האָב געפּלױדערט מיט דער שלאַנג

מכּוח דער מיצװה זינד.»

 

און ס'ציטערט דער עפּל אין איר האַנט

און פֿינקלט װי שאַרלאַך רױט

און ס'שאָטנט אױס די דעמערונג

די תּאװה און דעם טױט.

 

אָדם הראשון פֿיבערט און קאָן

באין־אופֿן נישט פֿאַרשטײן,

פֿאַר װאָס איר קול איז צוקערזיס

און זי איז מלא־חן.

 

ער שטרעקט מיט אַ ציטער אױס די האַנט. 

– װאָס טוסטו, אָדם, האַ?

די נאַכט לעשט בײדע געשטאַלטן אױס

און פּתח שין מאַכט – שאַ.

 

kval: Itzik-Manger-blogspot

 

 

Avrom Ovinu musert Lotn

 

«Lot, ikh muz dir zogn s'iz – fe!

du shikerst ayede nakht,

ersht nekhtn hostu in ‹goldenem hersh›

aza vistn skandal gemakht.

 

dos past far Manger, dem shnayderuk,

ober oser nisht far dir,

host tsvey tekhter megadl tsu zayn

un bist keynehore a yid a gvir.

 

host shof un rinder un tsignbek;

folg mikh un forkht zikh far got,

oyf yedn orl, vos zhlyoket zikh on,

zogt men shoyn: shiker vi Lot.

 

kh'farshtey, men makht a koyse a mol

fraytik tsu nakhts baym tish,

ven se brenen di heylike shabes-likht

un men est di gefilte fish.

 

ober nisht vi du, tog-ayn, tog-oys.

vi vert dos a mentsh nisht mid!

se past far Havrile, dem shabes-goy,

ober oser nisht far keyn yid.

 

batrakht zikh vos vet men zogn a mol:

se hot Avrom Ovinu gehat

a korev a shiker un vos in der kort,

vos dos iz nokh erger fun shmad.

 

un az men shmuest shoyn, her zhe mikh oys,

bist dokh a tate – vey iz tsu mir,

tsi art dikh nisht, vos der shadkhn vaykht

vi an ipesh dayn shvel un dayn tir?

 

vos afile der mindster shnayderyung

vil nisht dayn eydem zayn

un bay dayne tekhter zilbern di tsep

– un alts iz keday tsulib vayn?

 

Lot, ikh muz dir zogn s'iz – fe!

du shikerst ayede nakht;

ersht nekhtn hostu in ‹goldenem hersh›

aza vistn skandal gemakht.

 

dos past far Manger, dem shnayderuk,

ober oser nisht far dir,

host tsvey tekhter megadl tsu zayn

un bist keynehore a yid a gvir.»

 

 

אַבֿרהם אָבֿינו מוסרט לוטן

 

«לוט, איך מוז דיר זאָגן ס'איז – פֿע!

דו שיכּורסט אַיעדע נאַכט,

ערשט נעכטן האָסטו אין ‹גאָלדענעם הערש›

אַזאַ װיסטן סקאַנדאַל געמאַכט.

 

דאָס פּאַסט פֿאַר מאַנגער, דעם שנײַדערוק,

אָבער אָסור נישט פֿאַר דיר,

האָסט צװײ טעכטער מגדל צו זײַן

און ביסט קײנעהאָרע אַ ייִד אַ גבֿיר.

 

האָסט שאָף און רינדער און ציגנבעק;

פֿאָלג מיך און פֿאָרכט זיך פֿאַר גאָט, 

אױף יעדן ערל, װאָס זשליאָקעט זיך אָן,

זאָגט מען שױן׃ שיכּור װי לוט.

 

כ'פֿאַרשטײ, מען מאַכט אַ כּוסע אַ מאָל

פֿרײַטיק צו נאַכטס בײַם טיש,

װען סע ברענען די הײליקע שבת־ליכט

און מען עסט די געפֿילטע פֿיש.

 

אָבער נישט װי דו, טאָג־אײַן, טאָג־אױס.

װי װערט דאָס אַ מענטש נישט מיד!

סע פּאַסט פֿאַר האַװרילע, דעם שבת־גױ,

אָבער אָסור נישט פֿאַר קײן ייִד.

 

באַטראַכט זיך װאָס װעט מען זאָגן אַ מאָל׃

סע האָט אַבֿרהם אָבֿינו געהאַט

אַ קרובֿ אַ שיכּור און װאָס אין דער קאָרט,

װאָס דאָס איז נאָך ערגער פֿון שמד.

 

און אַז מען שמועסט שױן, הער זשע מיך אױס,

ביסט דאָך אַ טאַטע – װײ איז צו מיר,

צי אַרט דיך נישט, װאָס דער שדכן װײַכט

װי אַן עיפּוש דײַן שװעל און דײַן טיר?

 

װאָס אַפֿילו דער מינדסטער שנײַדעריונג

װיל נישט דײַן אײדעם זײַן

און בײַ דײַנע טעכטער זילבערן די צעפּ

– און אַלץ איז כּדאַי צוליב װײַן?

 

לוט, איך מוז דיר זאָגן ס'איז – פֿע!

דו שיכּורסט אַיעדע נאַכט, 

ערשט נעכטן האָסטו אין ‹גאָלדענעם הערש›

אַזאַ װיסטן סקאַנדאַל געמאַכט.

 

דאָס פּאַסט פֿאַר מאַנגער, דעם שנײַדערוק,

אָבער אָסור נישט פֿאַר דיר,

האָסט צװײ טעכטער מגדל צו זײַן

און ביסט קײנעהאָרע אַ ייד אַ גבֿיר.»

 

kval: tamtam

 

 

Avrom un Sore

 

«Avreml, ven veln mir hobn a kind?

mir zenen beyde shoyn alte layt.

bay laytn a froy in di yorn vi ikh

iz shoyn dos akhtsnte mol oyf der tsayt.»

 

Avrom Ovinu shmeykhlt un shvaygt

un pipket fun zayn lyulke roykh:

«bitokhn, mayn vayb, az der eybershter vil,

shist afile a bezem oykh.»

 

«Avreml, du herst, ayede nakht

her ikh vi s'khlipet mayn layb,

un Hoger iz dokh nor dayn dinst

un ikh bin dayn emesdik vayb.

 

oft dakht zikh mir, az der shtern in shoyb

iz di neshome fun undzer kind,

vos voglt arum ayede nakht

tsvishn regn, shotns un vint.»

 

Avrom Ovinu shmeykhlt un shvaygt

un pipket fun zayn lyulke roykh:

«bitokhn, mayn vayb, az der eybershter vil,

shist afile a bezem oykh.»

 

«az ikh ze a mol, vi Hogers kind

shpilt zikh mit der zun in zamd,

un ikh gib im ibern kepl a glet,

vert modne troyerik mayn hant.

 

un az ikh nem dos kind tsu <zikh> oyfn shoys

un se shmeykhlt azoy klug un gut,

vern mayne oygn faykht un groys

un s'vert modne troyerik mayn blut.

 

Avreml, ven veln mir hobn a kind?

mir zenen beyde shoyn alte layt.

bay laytn a froy in di yorn vi ikh

iz shoyn dos akhtsnte mol oyf der tsayt.»

 

Avrom Ovinu shmeykhlt un shvaygt

un pipket fun zayn lyulke roykh:

«bitokhn, mayn vayb, az der eybershter vil,

shist afile a bezem oykh.»

 

 

אַבֿרהם און שׂרה

 

«אַװרעמל, װען װעלן מיר האָבן אַ קינד?

מיר זענען בײדע שױן אַלטע לײַט.

בײַ לײַטן אַ פֿרױ אין די יאָרן װי איך

איז שױן דאָס אַכצנטע מאָל אױף דער צײַט.»

 

אַבֿרהם אָבֿינו שמײכלט און שװײַגט

און פּיפּקעט פֿון זײַן ליולקע רױך:

«בטחון, מײַן װײַב, אַז דער אײבערשטער װיל,

שיסט אַפֿילו אַ בעזעם אױך.»

 

«אַװרעמל, דו הערסט, אַיעדע נאַכט

הער איך װי ס'כליפּעט מײַן לײַב,

און הגר איז דאָך נאָר דײַן דינסט

און איך בין דײַן אמתדיק װײַב.

 

אָפֿט דאַכט זיך מיר, אַז דער שטערן אין שױב

איז די נשמה פֿון אונדזער קינד,

װאָס װאָגלט אַרום אַיעדע נאַכט

צװישן רעגן, שאָטנס און װינט.»

 

אַבֿרהם אָבֿינו שמײכלט און שװײַגט

און פּיפּקעט פֿון זײַן ליולקע רױך:

«בטחון, מײַן װײַב, אַז דער אײבערשטער װיל,

שיסט אַפֿילו אַ בעזעם אױך.»

 

«אַז איך זע אַ מאָל, װי הגרס קינד

שפּילט זיך מיט דער זון אין זאַמד,

און איך גיב אים איבערן קעפּל אַ גלעט,

װערט מאָדנע טרױעריק מײַן האַנט.

 

און אַז איך נעם דאָס קינד צו <צום> אױפֿן שױס

און סע שמײכלט אַזױ קלוג און גוט,

װערן מײַנע אױגן פֿײַכט און גרױס

און ס'װערט מאָדנע טרױעריק מײַן בלוט.

 

אײװרעמל, װען װעלן מיר האָבן אַ קינד?

מיר זענען בײדע שױן אַלטע לײַט.

בײַ לײַטן אַ פֿרױ אין די יאָרן װי איך

איז שױן דאָס אַכצנטע מאָל אױף דער צײַט.»

 

אַבֿרהם אָבֿינו שמײכלט און שװײַגט

און פּיפּקעט פֿון זײַן ליולקע רױך:

«בטחון, מײַן װײַב, אַז דער אײבערשטער װיל,

שיסט אַפֿילו אַ בעזעם אױך.»

 

kval: jewniverse

 

 

Hogers letste nakht bay Avromen

 

di shifkhe Hoger zitst in kikh,

a roykhik lempl brent

un shotnt same kets un mayz

oyf ale groe vent.

 

zi veynt, es hot der balebos

ir haynt geheysn geyn.

«klipe», hot er ir gezogt,

«du tretst mir op, tsi neyn?»

 

Surtshe, di pushke-gabete,

hot im shoyn vider ongeredt:

«oder du traybst di dinst aroys,

az nisht vil ikh a get.»

 

un Hoger nemt fun kufert aroys

a baytshl kreln vi blut,

a fartekhl fun grinem zayd

un a shtroyenem zumerhut.

 

di zakhn hot er ir geshenkt,

a mol ven zey zenen gegan

shpatsirn iber der lonke,

dort, vu es geyt di ban.

 

«oy, azoy vi a roykh fun a koymen

un azoy vi a roykh fun a ban,

azoy iz, mame getraye,

di libe fun a man.

 

vu vel ikh mikh itst ahintun

mitn pitsl kind oyf di hent?

saydn nemen zayn benkart

un geyn dinen in der fremd.»

 

zi nemt in der hant dem bezem

un kert tsum letstn mol di shtub

un epes unter der bluzke

filt, az s'hot im nokh lib.

 

zi vasht nokh eyn mol di teler

un shayert di kuperne fan –

azoy vi a roykh fun a koymen

iz di libe fun a man.

 

 

הגרס לעצטע נאַכט בײַ אַבֿרהמען

 

די שפֿחה הגר זיצט אין קיך,

אַ רױכיק לעמפּל ברענט

און שאָטנט סאַמע קעץ און מײַז

אױף אַלע גראָע װענט.

 

זי װײנט, סע האָט דער באַלעבאָס

איר הײַנט געהײסן גײן. 

«קליפּה», האָט ער איר געזאָגט,

«דו טרעטסט מיד אָפּ, צי נײן?»

 

סורטשע די פּושקע־גבאיטע

האָט אים שױן װידער אָנגערעדט׃

«אָדער דו טרײַבסט די דינסט אַרױס, 

אַז נישט װיל איך אַ גט.»

 

און הגר נעמט פֿון קופֿערט אַרױס

אַ בײַטשל קרעלן װי בלוט,

אַ פֿאַרטעכל פֿון גרינעם זײַד

און אַ שטרױענעם זומערהוט.

 

די זאַכן האָט ער איר געשענקט,

אַ מאָל װען זײ זענען געגאַן

שפּאַצירן איבער דער לאָנקע,

דאָרט, װוּ עס גײט די באַן.

 

«אױ, אַזױ װי אַ רױך פֿון אַ קױמען

און אַזױ װי אַ רױך פֿון אַ באַן,

אַזױ איז, מאַמע געטרײַע,

די ליבע פֿון אַ מאַן.

 

װוּ װעל איך מיך איצט אַהינטון

מיטן פּיצל קינד אױף די הענט?

סײַדן נעמען זײַן בענקאַרט

און גײן דינען אין דער פֿרעמד.»

 

זי נעמט אין דער האַנט דעם בעזעם 

און קערט צום לעצטן מאָל די שטוב

און עפּעס אונטער דער בלוזקע

פֿילט, אַז ס'האָט אים נאָך ליב.

 

זי װאַשט נאָך אײן מאָל די טעלער

און שײַערט די קופּערנע פֿאַן –

אַזױ װי אַ רױך פֿון אַ קױמען

איז די ליבע פֿון אַ מאַן.

 

kval: yiddish.bfn.org

 

 

 

Avrom shikt Eliezern zukhn far Yitskhokn a vayb

 

«Eliezer, mayn alter getrayer knekht,

nem dem shtekn in der hant,

shpan ayn dayne alte getraye fis

un loz dikh ibern land!

 

zukh oys far mayn Yitskhoklen a vayb,

zi zol zayn eyne in der velt,

sheyn zol zi zayn vi di zun bay tog

un zi zol hobn a knipl mit gelt!

 

vayl Yitskhokl iz mayn oyg in kop,

ikh hob im koym oysgeveynt.

du veyst es aleyn, mayn getrayer knekht,

vayl du host es in khumesh geleynt.»

 

der alter Eliezer bomket: «yo»

un shmeykhlt in der bord arayn

un shtupt in altn rukzak arayn

tsvey flesher mit roytn vayn,

 

di retshene kikhlekh bashit mit mon,

vos men hot far im ongegreyt,

tsen harte eyer, a gebrotn of –

der veg iz lang un breyt.

 

«reb Avrom, a gutn!» – un er geyt;

in droysn demert der shlyakh.

di demerung iz blo un kil,

vi s'treft zikh in tanakh.

 

Avrom Ovinu kukt im nokh

un zet vi der knekht farshvindt

tsvishn di vaynshlbeymer in tol

oyf di fliglen funem vint.

 

flatert di Muter Sore farbay

un ir shterntikhl laykht:

«Avreml, mazl-tov!» – un farshvindt,

zayne oygn vern trib un faykht.

 

un s'flatert zayn alte, groe bord

vi, lehavdl, a tikhl in vint:

«mazl-tov, Sore! nisht geven bashert,

zolst firn tsu der khupe dayn kind.»

 

er nemt fun der zhupitse s'khumeshl aroys,

un leyent di sedre oyf a kol:

«hey Sore» – a shtern falt

un vert genizekt tif in tol.

 

Avrom Ovinu fartrakht zikh un shvaygt

di oygn gevendt tsu dem shlyakh.

di nakht iz blo un sametn kil,

vi s'treft zikh in tanakh.

 

 

אַבֿרהם שיקט אליעזרן זוכן פֿאַר יצחקן אַ װײַב

 

«אליעזר, מײַן אַלטער געטרײַער קנעכט,

נעם דעם שטעקן אין דער האַנט,

שפּאַן אײַן דײַנע אַלטע געטרײַע פֿיס

און לאָז דיך איבערן לאַנד!

 

זוך אױס פֿאַר מײַן יצחקלען אַ װײַב,

זי זאָל זײַן אײנע אין דער װעלט,

שײן זאָל זי זײַן װי די זון בײַ טאָג

און זי זאָל האָבן אַ קניפּל מיט געלט!

 

װײַל יצחקל איז מײַן אױג אין קאָפּ,

איך האָב אים קױם אױסגעװײנט.

דו װײסט עס אַלײן, מײַן געטרײַער קנעכט,

װײַל דו האָסט עס אין חומש געלײנט.»

 

דער אַלטער אליעזר באָמקעט: «יאָ»

און שמײכלט אין דער באָרד אַרײַן

און שטופּט אין אַלטן רוקזאַק אַרײַן

צװײ פֿלעשער מיט רױטן װײַן,

 

די רעטשענע קיכלעך באַשיט מיט מאָן,

װאָס מען האָט פֿאַר אים אָנגעגרײט,

צען האַרטע אײער, אַ געבראָטן עוף –

דער װעג איז לאַנג און ברײט.

 

«רב אַבֿרהם, אַ גוטן!» – און ער גײט;

אין דרױסן דעמערט דער שליאַך.

די דעמערונג איז בלאָ און קיל,

װי ס'טרעפֿט זיך אין תּנ"ך.

 

אַבֿרהם אָבֿינו קוקט אים נאָך

און זעט װי דער קנעכט פֿאַרשװינדט

צװישן די װײַנשלבײמער אין טאָל

אױף די פֿליגלען פֿונעם װינט.

 

פֿלאַטערט די מוטער שׂרה פֿאַרבײַ

און איר שטערנטיכל לײַכט:

«אַװרעמל, מזל-טובֿ!» – און פֿאַרשװינדט,

זײַנע אױגן װערן טריב און פֿײַכט.

 

און ס'פֿלאַטערט זײַן אַלטע, גראָע באָרד

װי, להבֿדיל, אַ טיכל אין װינט:

«מזל-טובֿ, שׂרה! נישט געװען באַשערט,

זאָלסט פֿירן צו דער חופּה דײַן קינד.»

 

ער נעמט פֿון דער זשופּיצע ס'חומשל אַרױס,

און לײענט די סדרה אױף אַ קול:

«הײ שׂרה» – אַ שטערן פֿאַלט

און װערט געניזוקט טיף אין טאָל.

 

אַבֿרהם אָבֿינו פֿאַרטראַכט זיך און שװײַגט

די אױגן געװענדט צו דעם שליאַך.

די נאַכט איז בלאָ און סאַמעטן קיל,

װי ס'טרעפֿט זיך אין תּנ"ך.

 

kval: Buffalo Yiddish Study Group

 

 

 

Yankev Ovinu bagegnt zikh mit Rokhlen

 

Yankev Ovinu shlept zikh mid

in shpetn ovnt arayn –

ot iz der brunem dortn links,

do muz es zikher zayn.

 

er nemt dos khumeshl aroys:

«avade, avade do –

iz vi zhe kumt es take, ha,

vos zi iz nokh nishto?»

 

zi geyt, zi loyft, ey foterl!

mitn krigl in der hant,

nokh shener vi in khumesh shteyt –

an emeser barlyant.

 

«gutn abend, sheyne madmazel,

ikh bin do, visn zi,

a ger, a fremder in dem ort,

dos heyst, az nisht fun hi.

 

nor kh'hob do, fraylayn, visn zi,

ayn onkl in dem land,

er muz ihn, fraylayn, visn zi,

avade zayn bakant.

 

Lovn heyst er, visn zi,

er iz nisht abi ver,

bay undz in shtetl zogt men az

er iz ayn milyoner.»

 

«Laban Haarami, yunger man,

dos iz dokh mayn papa!» –

«oyb kh'hob keyn toes, visn zi,

zent ir dos fraylayn Ra–»

 

«un ir zent Yankev, mayn kuzen?»

un zi vert vi tsunter royt

un Yankev trakht in harts bay zikh

– u-va, a vazhne moyd!

 

zey gibn beyde zikh di hent,

a kiler ovntvint

nemt zey beyde fest arum

a rege un – farshvindt.

 

 

יעקבֿ אָבֿינו באַגעגנט זיך מיט רחלען

 

יעקבֿ אָבֿינו שלעפּט זיך מיד

אין שפּעטן אָװנט אַרײַן –

אָט איז דער ברונעם דאָרטן לינקס,

דאָ מוז עס זיכער זײַן.

 

ער נעמט דאָס הומשל אַרויס:

«אַװדאי, אַװדאי דאָ –

איז װי זשע קומט עס טאַקע, האַ,

װאָס זי איז נאָך נישטאָ?»

 

זי גײט, זי לויפֿט, אײַ פֿאָטערל!

מיטן קריגל אין דער חאַנט,

נאָך שענער װי אין חומש שטײט –

אַן אמתער באַרליאַנט.

 

«גוטן אַבענד, שײנע מאַדמאַזעל,

איך בין דאָ, װיסן זי,

אַ גר, אַ פֿרעמדער אין דעם אָרט,

דאָס הײסט, אַז נישט פֿון הי.

 

נאָר כ'האָב דאָ, פֿרײַלײַן, װיסן זי,

אײַן אָנקל אין דעם לאַנד,

ער מוז איהן, פֿרײַלײַן, װיסן זי,

אַװדאי זײַן באַקאַנט.

 

לבֿן הײסט ער, װיסן זי,

ער איז נישט אַבי װער,

בײַ אונדז אין שטעטל זאָגט מען אַז

ער איז אײַן מיליאָנער.»

 

,לאַבאַן האַאַראַמי, יונגער מאַן»

דאָס איז דאָך מײַן פּאַפּאַ!» –

«אויב כ'האָב קײן טעות, װיסן זי,

זענט איר דאָס פֿרײַלײַן ראַ–»

 

«און איר זענט יאַקאָב, מײַן קוזען?»

און זי װערט װי צונטער רויט

און יעקבֿ טראַכט אין האַרץ בײַ זיך

- או־װאַ, אַ װאַזשנע מויד!

 

זײ גיבן בײדע זיך די הענט,

אַ קילער אָװנטװינט

נעמט זײ בײדע פֿעסט אַרום

אַ רגע און – פֿאַרשװינדט.

 

kval: Itzik Manger Blogspot

 

 

Shmuel

 

 

Khanes viglid

 

Khane vigt ir ben-yokhedl:

«shlof, Shmuelikl tate, shlof,

dray alte yidn ze ikh geyn,

dray fun di lamed-vov.

 

eyner iz fun Yaroslav,

der tsveyter fun Lublin,

der driter dreyt a papiros

fun terkishn tutin.

 

zogt der yid fun Yaroslav

un glet di vayse bord:

‹ets zet di plump in mitn mark

un ot dem binyen dort?

 

dort voynt Elkone, der gvir,

der grester minastam,

mayontekes in gantsn land

un shifn oyfn yam.›

 

zogt der yid fun Alt-Lublin:

‹zets nor an antik,

di akore Khane vigt

a novi in der vig.

 

un s'shteyt in droysn oyf der shvel

a malekh oyf der vakh,

er bletert baym lamtern-shayn

dem getlekhn tanakh.›

 

zogt der driter alter yid,

vos dreyt dem papiros:

‹di griln leyenen krishme shoyn

in faykhtn ovntgroz

 

un yeder foygl in zayn nest

trilert funem shlof,

un s'sedern zikh di shtern oys,

an alef un a tof –

 

a ksav fun zilber un fun gold,

sheyn, nisht tsum farshteyn –

dem meyn fun ot dem ksav farshteyn

ken got borekh hu aleyn.

 

nor shat, raboysay, zikh farredt,

shoyn tsayt mir zoln geyn.

a gute nakht dem novi Shmuel.

zogt ale hoykh: omeyn!›»

 

 

חנהס װיגליד

 

חנה װיגט איר בן-יחידל:

«שלאָף, שמואליקל טאַטע, שלאָף,

דרײַ אַלטע ייִדן זע איך גײן,

דרײַ פֿון די ל"ן.

 

אײנער איז פֿון יאַראָסלאַװ,

דער צװײטער פֿון לובלין,

דער דריטער דרײט אַ פּאַפּיראָס

פֿון טערקישן טוטין.

 

זאָגט דער ייִד פֿון יאַראָסלאַװ

און גלעט די װײַסע באָרד:

‹עץ זעט די פּלומפּ אין מיטן מאַרק

און אָט דעם בנין דאָרט?

 

דאָרט װױנט אלקנה, דער גבֿיר,

דער גרעסטער מן-הסתּם,

מאַיאָנטעקעס אין גאַנצן לאַנד

און שיפֿן אױפֿן ים.›

 

זאָגט דער ייִד פֿון אַלט-לובלין:

‹זעטס נאָר אַן אַנטיק,

די עקרה חנה װיגט

אַ נבֿיא אין דער װיג.

 

און ס'שטײט אין דרױסן אױף דער שװעל

אַ מלאך אױף דער װאַך,

ער בלעטערט בײַם לאַמטערן-שײַן

דעם געטלעכן תּנ"ך.›

 

זאָגט דער דריטער אַלטער ייִד,

װאָס דרײט דעם פּאַפּיראָס:

‹די גרילן לײענען קרישמע שױן

אין פֿײַכטן אָװנטגראָז

 

און יעדער פֿױגל אין זײַן נעסט

טרילערט פֿונעם שלאָף,

און ס'סדרן זיך די שטערן אױס,

אַן אַלף און אַ תּוו –

 

אַ כּתבֿ פֿון זילבער און פֿון גאָלד,

שײן, נישט צום פֿאַרשטײן –

דעם מײן פֿון אָט דעם כּתבֿ פֿאַרשטײן

קען גאָט ברוך הוא אַלײן.

 

נאָר שאַט, רבותי, זיך פֿאַררעדט,

שױן צײַט מיר זאָלן גײן.

אַ גוטע נאַכט דעם נבֿיא שמואל.

זאָגט אַלע הױך: אמן!›»

 

kval: Buffalo Yiddish Study Group

 

 

 

Avishag shraybt aheym a briv

 

Avishag zitst in ir kheyderl

un shraybt aheym a briv:

a grus der toleke mit shof –

zi shraybt un ziftst op tif.

 

a grus der alter mameshi

un dem altn lipeboym;

zi zet di beyde alte layt

oft mol in ir troym.

 

a grus dem sheynem milneryung

vos arbet in der mil –

dem pastekh Eyzer, ir zol zayn

far zayn fayflshpil –

 

der meylekh Dovid iz alt un frum

un zi aleyn iz «et»,

zi iz dem meylekhs varemflash

vos varemt im dos bet.

 

zi hot gemeynt... nor male vos

a dorfish meydl meynt...

zi hot nisht eyn mol in di nekht

ir goyrl shtil baveynt.

 

emes, se zogn kluge layt,

az zi tut a voyle zakh.

zey zogn ir afile tsu

a shure in tanakh.

 

a shure far ir yungn layb

un far ire yunge hor.

a shure tint oyf pergament

far a gantser vor.

 

Avishag leygt avek di pen,

ir harts iz modne shver,

fun ire oygn kapet, falt

oyfn briv a trer.

 

di trer farmekt di «mameshi»

un farmekt dem «lipeboym»

un in a vinkl khlipet shtil

a tsarter meydltroym.

 

 

אַבֿישג שרײַבט אַהײם אַ בריװ

 

אַבֿישג זיצט אין איר חדרל

און שרײַבט אַהײם אַ בריװ:

אַ גרוס דער טאָלעקע מיט שאָף –

זי שרײַבט און זיפֿצט אָפּ טיף.

 

אַ גרוס דער אַלטער מאַמעשי

און דעם אַלטן ליפּעבוים;

זי זעט די בײדע אַלטע לײַט

אָפֿט מאָל אין איר טרוים.

 

אַ גרוס דעם שײנעם מילנעריונג

װאָס אַרבעט אין דער מיל –

דעם פּאַסטעך עוזר, איר זאָל זײַן

פֿאַר זײַן פֿײַפֿלשפּיל –

 

דער מלך דוד איז אַלט און פֿרום

און זי אַלײן איז «עט»,

זי איז דעם מלכס װאַרעמפֿלאַש

װאָס װאַרעמט אים דאָס בעט.

 

זי האָט געמײנט... נאָר מאַלע װאָס

אַ דאָרפֿיש מײדל מײנט...

זי האָט נישט אײן מאָל אין די נעכט

איר גורל שטיל באַװײנט.

 

אמת, סע זאָגן קלוגע לײַט,

אַז זי טוט אַ װוילע זאַך.

זײ זאָגן איר אַפֿילו צו

אַ שורה אין תּנ"ך.

 

אַ שורה פֿאַר איר יונגן לײַב

און פֿאַר אירע יונגע האָר.

אַ שורה טינט אױף פּערגאַמענט

פֿאַר אַ גאַנצער װאָר.

 

אַבֿישג לײגט אַװעק די פּען,

איר האַרץ איז מאָדנע שװער,

פֿון אירע אויגן קאַפּעט, פֿאַלט

אױפֿן בריװ אַ טרער.

 

די טרער פֿאַרמעקט די «מאַמעשי

און פֿאַרמעקט דעם «ליפּעבױם

און אין אַ װינקל כליפּעט שטיל

אַ צאַרטער מײדלטרױם.

 

kval: Buffalo Yiddish Study Group

 

 

Rus

 

 

Orpe gezegnt zikh

 

Orpe iz modne bleykh un sheyn

beshas zi redt di reyd:

«shviger, ikh hob aykh biz aher

gegebn dos bagleyt.

 

dort hinter di volkns ligt mayn heym

un khotsh azoy iz zi sheyn,

un khotsh azoy iz zi eygn un noent

un ahin tsu vil ikh geyn.

 

dort bentsht pan Yezus mayn tatns feld

un der mames geboygenem kop,

dort trogt mayn kindheyt a royte shleyf

in ir blondn farshaytn tsop.

 

dort roysht dos vaser un murmlt der vald

un der odler iz blutik un sharf,

dort shpilt di libe un s'shpilt der toyt

oyf eyn un der zelber harf.

 

dort hitn di verbes di breges fun taykh

un di shtarke dembes dem veg,

dort zenen di nekht vi kales farbenkt,

un vi mutike mener – di teg.

 

dort, shviger, iz mayn dorf un mayn heym,

dort hinter di volkns, dos land.

zayt moykhl – ayer geyn aheym

hot di eygene heym mir dermont.»

 

Orpe shvaygt, zi otemt tif.

un Name heybt oyf di hent:

az voyl iz tsu dem vos geyt aheym

nokh yorn zayn in der fremd.

 

 

ערפה געזעגנט זיך

 

ערפה איז מאָדנע בלײך און שײן

בשעת זי רעדט די רײד:

«שװיגער, איך האָב אײַך ביז אַהער

געגעבן דאָס באַגלײט.

 

דאָרט הינטער די װאָלקנס ליגט מײַן הײם

און כאָטש אַזוי איז זי שײן,

און כאָטש אַזוי איז זי אײגן און נאָענט

און אַהין צו װיל איך גײן.

 

דאָרט בענטשט פּאַן יעזוס מײַן טאַטנס פֿעלד

און דער מאַמעס געבויגענעם קאָפּ,

דאָרט טראָגט מײַן קינדהײט אַ רויטע שלײף

אין איר בלאָנדן פֿאַַרשײַטן צאָפּ.

 

דאָרט רױשט דאָס װאַסער און מורמלט דער װאַלד

און דער אָדלער איז בלוטיק און שאַרף,

דאָרט שפּילט די ליבע און ס'שפּילט דער טױט

אױף אײן און דער זעלבער האַרף.

 

דאָרט היטן די װערבעס די ברעגעס פֿון טײַך

און די שטאַרקע דעמבעס דעם װעג,

דאָרט זענען די נעכט װי כּלות פֿאַרבענקט,

און װי מוטיקע מענער – די טעג.

 

דאָרט, שװיגער, איז מײַן דאָרף און מײַן הײם,

דאָרט הינטער די װאָלקנס, דאָס לאַנד.

זײַט מוחל – אײַער גײן אַהײם

האָט די אײגענע הײם מיר דערמאַנט.»

 

ערפּה שװײַגט, זי אָטעמט טיף.

און נעמי הײבט אױף די הענט:

אַז װױל איז צו דעם װאָס גײט אַהײם

נאָך יאָרן זײַן אין דער פֿרעמד.

 

kval: Khulyot 9 (2005)

 

 

Megile-lider

 

 

dos lid funem loyfer

 

zayt zhe yidn sha un shtil!

mir fangen on dem purim-shpil.

 

a purim-shpil in gramen,

vos hot toyznt tamen.

 

ver s'vet es leynen,

vet vi a biber veynen.

 

un ver s'vet es hern,

vet lakhn mit trern.

 

ot geyen zey ale shtile,

di heldn fun der megile:

 

Akhashveyresh der kenig,

vos vifl er trinkt iz im veynik.

 

Ester Hamalke, di grine,

un Vashti in der krinoline.

 

Mordkhe der khokhem-atek

un Homen Haroshe, der latek.

 

Zeyresh di makhsheyfe,

vos shelt vi a mageyfe.

 

Vayzose der redakter,

vos hakt a tshaynik hakt er.

 

un tsvishn di ale groyse layt

shteyt Fastrigose bay der zayt.

 

er vet aykh aleyn dertseyln,

vos s'tut im nogn un kveyln.

 

hakitser, di ale zakhn,

oyf tsum veynen un tsum lakhn,

 

vet ir in bikhl gefinen –

nemt zey aykh gut in zinen!

 

un oyb ikh zog aykh a lign...

herts un verts antshvign!

 

 

דאָס ליד פֿונעם לױפֿער

 

זײַט זשע ייִדן שאַ און שטיל!

מיר פֿאַנגען אָן דעם פּורים־שפּיל.

 

אַ פּורים־שפּיל אין גראַמען,

װאָס האָט טױזנט טעמען.

 

װער ס'װעט עס לײנען,

װעט װי אַ ביבער װײנען.

 

און װער ס'װעט עס הערן,

װעט לאַכן מיט טרערן.

 

אָט גײען זײ אַלע שטילע,

די העלדן פֿון דער מגילה:

 

אַחשװרוש דער קעניג,

װאָס װיפֿל ער טרינקט איז אים װײניק.

 

אסתּר המלכּה, די גרינע,

און ושתּי אין דער קרינאָלינע.

 

מרדכי דער חכם־עתּיק

און המן הרשע, דער לאַטעק.

 

זרש די מכשפֿה,

װאָס שעלט װי אַ מגפֿה.

 

ויזתא דער רעדאַקטער,

װאָס האַקט אַ טשײַניק האַקט ער.

 

און צװישן די אַלע גרױסע לײַט

שטײט פֿאַסטריגתא בײַ דער זײַט.

 

ער װעט אײַך אַלײן דערצײלן,

װאָס ס'טוט אים נאַגן און קװײלן.

 

הקיצור, די אַלע זאַכן,

אױף צום װײנען און צום לאַכן,

 

װעט איר אין ביכל געפֿינען –

נעמט זײ אײַך גוט אין זינען!

 

און אױב איך זאָג אײַך אַ ליגן...

הערטס און װערטס אַנטשװיגן!

 

kval: iddishool

 

 

 

di elegye fun Fastrigose

 

Fastrigose der shnayderyung

dreyt zikh unter di fentster:

«gedenkstu, Esterl, du host gezogt,

az ikh bin bay dir der shenster?

 

gedenkstu, Esterl, du host gezogt,

az ikh bin bay dir der bester,

far vos zhe hostu mikh opgenart?

zog, gib loshn, Ester!

 

gedenkstu, gedenkstu yene nakht,

mir zenen geshtanen in toyer,

s'hot geregnt un ikh hob dir

gezogt a sod in oyer:

 

lomir beyde antloyfn keyn Vin

un lomir a khupe shteln –

host demolt getrogn a sitsn kleyd

un a shnirl royte kreln.

 

hostu zikh farroytlt un gezogt:

‹nu, un er – der feter –

der feter vet dokh zayn in kas ...

iz meyle – meyle – vet er.›

 

un mir hobn gegebn zikh di hent

un opgeshmuest, vos gikher,

mirtseshem oyf shabes nokh shvues

vet zayn di khasene zikher.

 

itst hot dikh der feter ibergeredt

un du ligst in palats dortn

un ikh hob farshpilt mayne yunge yor

vi a kartozhnik in kortn.

 

kh'volt itst gelofn, Esterl kroyn,

arop tsum taykh zikh trenken,

hob ikh moyre, az toyterheyt

zol ikh nokh dir nisht benken.

 

kh'volt zikh gelozn, Esterl kroyn,

voglen oyf ale vegn,

hob ikh moyre, az iberal

vestu mir kumen antkegn.

 

un vest mir zogn dos zelbike:

‹mayn shenster un mayn bester› –

far vos zhe hostu mikh opgenart?

zog, gib loshn, Ester!»

 

 

די עלעגיע פֿון פֿאַסטריגתא

 

פֿאַסטריגתא דער שנײַדעריונג

דרײט זיך אונטער די פֿענצטער:

«געדענקסטו, אסתּרל, דו האָסט געזאָגט,

אַז איך בין בײַ דיר דער שענסטער?

 

«געדענקסטו, אסתּרל, דו האָסט געזאָגט,

אַז איך בין בײַ דיר דער בעסטער,

פֿאַר װאָס זשע האָסטו מיך אָפּגענאַרט?

זאָג, גיב לשון, אסתּר!

 

געדענקסטו, געדענקסטו יענע נאַכט,

מיר זענען געשטאַנען אין טױער,

ס'האָט גערעגנט און איך האָב דיר

געזאָגט אַ סוד אין אױער:

 

לאָמיר בײדע אַנטלױפֿן קײן װין

און לאָמיר אַ חופּה שטעלן –

האָסט דעמאָלט געטראָגן אַ סיצן קלײד

און אַ שנירל רױטע קרעלן.

 

האָסטו זיך פֿאַררױטלט און געזאָגט:

‹נו, און ער – דער פֿעטער –

דער פֿעטער װעט דאָך זײַן אין כּעס ...

איז מילא – מילא – װעט ער.›

 

און מיר האָבן געגעבן זיך די הענט

און אָפּגעשמועסט, װאָס גיכער,

מירצעשעם אױף שבת נאָך שבֿועות,

װעט זײַן די חתונה זיכער.

 

איצט האָט דיך דער פֿעטער איבערגערעדט

און דו ליגסט אין פּאַלאַץ דאָרטן

און איך האָב פֿאַרשפּילט מײַנע יונגע יאָר

װי אַ קאַרטאָזשניק אין קאָרטן.

 

כ'װאָלט איצט געלאָפֿן, אסתּרל קרױן,

אַראָפּ צום טײַך זיך טרענקען,

האָב איך מורא, אַז טױטערהײט

זאָל איך נאָך דיר נישט בענקען.

 

כ'װאָלט זיך געלאָזן, אסתּרל קרױן,

װאָגלען אױף אַלע װעגן,

האָב איך מורא, אַז איבעראַל

װעסטו מיר קומען אַנטקעגן.

 

און װעסט מיר זאָגן דאָס זעלביקע:

‹מײַן שענסטער און מײַן בעסטער› –

פֿאַר װאָס זשע האָסטו מיך אָפּגענאַרט?

זאָג, גיב לשון, אסתּר!»

 

kval: iddishool

 

 

 

Shpil – Balade – Sonet

 

 

Shpil

 

bay Noyekhn in der teyve

 

(khumesh-shpil)

Shloyme Mendelsonen

 

(in Noyekhs teyve. Noyekh ligt toyt-shiker oyf

der erd. Kham un Yefes kumen arayn).

Kham:

Yefesl!

Yefes:

ha!

Kham:

zest, dort drimlt der papa,

Yefes:

ongezhlyoket zikh mit vayn

vifl s'iz in im arayn,

itster poft er vi a ber.

Kham:

veyst vos kh'vel dir zogn? her –

lomir opton im a shpitsl,

Yefes:

mit a shtroyele a kitsl,

vet er meynen flign baysn.

Kham:

nite, nite, got bahit,

der tate iz a beyzer yid –

er vet undz mitn kantshik shmaysn.

Yefes:

vos zhe den zhe?

Kham:

kh'hob a plan.

Yefes:

nu?

Kham:

kh'meyn, farshteystu mikh ... di hoyzn ...

ot azoy, farshteyst ... antbloyzn,

ober shtiler, shtilerheyt.

Yefes:

bist gerekht,

s'iz a plan un gornisht shlekht,

kum!

(zey geyen tsu oyf di shpits finger tsu Noyekhn, antbloyzn im,

dernokh nemen zey zikh far di hent, tantsn arum im un zingen):

be, tateshi, be,

men zet dem gantsn «fe»,

zet men im in gantsn;

kumt tsu loyfn, kind un keyt.

zet dem nakhes, zet di freyd,

kumt un lomir tantsn.

Shem:

(kumt arayn mit a khumeshl untern orem)

lobuses, avek, ir hert!

Kham:

krume noz, kh'hob dikh in dr'erd!

Yefes:

zhidovske khutspe, unerhert!

Shem:

kh'vel dem tateshi dertseyln.

Kham:

pruv, s'vet dir mer nisht feln.

Shem: (geyt tsu tsu Noyekhn un dekt im tsu).

Noyekh: (khapt zikh oyf funem shlof).

tfu, a kholem. kh'bin gezesn

oyfn bes-hamedresh-dakh

tsvey tsi dray tsi fir mes-lesn –

shtudirt dem getlekhn tanakh,

plutsem her ikh trakh un krakh –

(tsu di kinder)

a gloz mit vaser, kh'fil zikh shvakh ...

Shem (brengt im a gloz vaser)

na dir, tateshi, nu, nem!

Noyekh: (trinkt, git im a knip in bekl)

bist a voyler bokher, Shem!

(er nemt arop dem kantshik fun der vant, di kinder zetsn zikh arum tish)

sara sedre geyt di vokh?

Yefes:

lekh lekho

Kham:

neyn, kol velokh

Shem:

tateshi, ikh veys, ikh veys,

Kham:

oy, es vert mir kalt un heys,

Yefes:

s'bashlogt mikh azh a shveys ...

Noyekh: (tsu Shem)

nu!

Shem:

eyle toldes Noyekh

Noyekh: (fokhet mitn kantshik)

zogt zhe ale kinder hoykh,

eyle toldes Noyekh.

ale:

eyle toldes Noyekh,

fun koymen geyt a royekh,

fun bronfn hot men koyekh.

(di tir efnt zikh. s'kumen arayn tsvey hint, an er mit a zi)

hint:

hav, reb Noyekh, hav,

mir zenen gots bashaf

un mir viln esn

un dayn vayb, di Noyekhte,

di alte karge Noyekhte,

hot in undz fargesn.

(s'kumen arayn tsvey kets)

kets:

miau, reb Noyekh, miau,

zage dayner frau –

a shisele mit milekh

far Mitsi mayn basherter,

un a tepl smetene

vilekh, vilekh, vilekh.

(es kumen arayn tsvey khazeyrim. zey heybn

oyf di rekhte fodershte fiselekh).

khazeyrim:

hayl, reb Noyekh, hayl,

her undz oys a vayl,

mir zenen take treyfe,

ober zi, di Noyekhte,

di alte karge Noyekhte,

zi iz a makhsheyfe.

Noyekhs vayb: (falt arayn mit a gevald, dem

kop arumgebundn mit a hantekh)

Noyekh, herst vos kh'zog dir, Noyekh,

oser tsi ikh hob shoyn koyekh

fun di khayes oystsuhaltn –

oy, der kop vert mir tseshpoltn.

Noyekh: (tsu di kinder):

zogt zhe, kinder, nokh a mol,

un take, take, nokh a mol

eyle toldes Noyekh.

kinder:

eyle toldes Noyekh,

fun koymen geyt a royekh,

fun bronfn hot men koyekh.

Noyekhs vayb: (krekhtst)

oy, der kop, oy!

Noyekh:

shtiler, yidene beloy,

Noyekhs vayb:

oy, der kop, oy!

Noyekh: (tsu di kinder):

zogt zhe, kinder, ot azoy.

kinder:

eyle toldes Noy...

Noyekhs vayb: (krekhtst)

oy, der kop, oy!

kinder:

eyle toldes Noyekh,

fun koymen geyt a royekh,

fun bronfn hot men koyekh.

Noyekh:

hekher, kinder, ot azoy.

[Noyekhs] vayb:

oy, der kop, oy.

Noyekh:

halt dem pisk shoyn, libe froy.

[Noyekhs] vayb:

oy, der kop, oy.

kinder:

eyle toldes Noyekh,

fun koymen geyt a royekh,

[fun bronfn hot men koyekh].

Noyekhs vayb: (heybt zikh oyf in kas)

Noyekh mit zibn grayzn!

vart, ikh vel dir vayzn!

(zi git a trask di tir. der forhang falt shnel).

 

 

בײַ נחן אין דער תּיבֿה

 

(חומש-שפּיל)

 

שלמה מענדעלסאָנען

 

 

(אין נחס תּיבֿה. נח ליגט טױט-שיכּור

אױף דער ערד. חם און יפֿת קומען אַרײַן).

חם:

יפֿתל!

יפֿת:

האַ!

חם:

זעסט, דאָרט דרימלט דער פּאַפּאַ,

יפֿת:

אָנגעזשליאָקעט זיך מיט װײַן

װיפֿל ס'איז אין אים אַרײַן,

איצטער פּאָפֿט ער װי אַ בער.

חם:

װײסט, װאָס כ'װעל דיר זאָגן? הער –

לאָמיר אָפּטאָן אים אַ שפּיצל,

יפֿת:

מיט אַ שטרויעלע אַ קיצל,

װעט ער מײנען פֿליגן בײַסן.

חם:

ניטע, ניטע, גאָט באַהיט,

דער טאַטע איז אַ בײזער ייִד –

ער װעט אונדז מיטן קאַנטשיק שמײַסן.

יפֿת:

װאָס זשע דען זשע?

חם:

כ'האָב אַ פּלאַן.

יפֿת:

נו?

חם:

כ'מײן, פֿאַרשטײסטו מיך ... די הויזן...

אָט אַזוי, פֿאַרשטײסט ... אַנטבלויזן,

אָבער שטילער, שטילערהײט.

יפֿת:

ביסט גערעכט,

ס'איז אַ פּלאַן און גאָרנישט שלעכט,

קום!

(זײ גײען צו אױף די שפּיץ פֿינגער צו נחן, אַנטבלױזן אים,

דערנאָך נעמען זײ זיך פֿאַר די הענט, טאַנצן אַרום אים און זינגען):

בע, טאַטעשי, בע,

מען זעט דעם גאַנצן «פֿע»,

זעט מען אים אין גאַנצן;

קומט צו לױפֿן, קינד און קײט.

זעט דעם נחת, זעט די פֿרײד,

קומט און לאָמיר טאַנצן.

שם: (קומט אַרײַן מיט אַ חומשל אונטערן אָרעם)

לאָבוסעס, אַװעק, איר הערט!

חם:

קרומע נאָז, כ'האָב דיך אין דר'ערד!

יפֿת:

זשידאָװסקע חוצפּה, אונערהערט!

שם:

כ'װעל דעם טאַטעשי דערצײלן.

חם:

פּרוּװ, ס'װעט דיר מער נישט פֿעלן.

שם: (גײט צו צו נחן און דעקט אים צו).

נח: (כאַפּט זיך אויף פֿונעם שלאָף).

טפֿו, אַ חלום. כ'בין געזעסן

אויפֿן בית־המדרש־דאַך

צװײ צי דרײַ צי פֿיר מעת-לעתן –

שטודירט דעם געטלעכן תּנ"ך,

פּלוצעם הער איך טראַך און קראַך –

(צו די קינדער)

אַ גלאָז מיט װאַסער, כ'פֿיל זיך שװאַך ...

שם: (ברענגט אים אַ גלאָז װאַסער)

נאַ דיר, טאַטעשי, נו, נעם!

נח: (טרינקט, גיט אים אַ קניפּ אין בעקל)

ביסט אַ װוילער בחור, שם!

(ער נעמט אַראָפּ דעם קאַנטשיק פֿון דער

װאַנט, די קינדער זעצן זיך אַרום טיש)

סאַראַ סדרה גײט די װאָך?

יפֿת:

לך לך

חם:

נײן, כּל ולך

שם:

טאַטעשי, איך װײס, איך װײס,

חם:

אוי, עס װערט מיר קאַלט און הײס,

יפֿת:

ס'באַשלאָגט מיך אַזש אַ שװײס ...

נח: (צו שם)

נו!

שם:

אלה תּולדות נח

נח: (פֿאָכעט מיטן קאַנטשיק)

זאָגט זשע אַלע קינדער הױך,

אלה תּולדות נח.

אַלע:

אלה תּולדות נח,

פֿון קױמען גײט אַ רױך,

פֿון בראָנפֿן האָט מען כּוח.

(די טיר עפֿנט זיך. ס'קומען אַרײַן צװײ הינט, אַן ער מיט אַ זי)

הינט:

װאַװ, רב נח, װאַװ,

מיר זענען גאָטס באַשאַף

און מיר װילן עסן

און דײַן װײַב, די נחטע,

די אַלטע קאַרגע נחטע,

האָט אין אודז פֿאַרגעסן.

(ס'קומען אַרײַן צװײ קעץ)

קעץ:

מיאַו, רב נח, מיאַו,

זאַגע דײַנער פֿראַו –

אַ שיסעלע מיט מילעך

פֿאַר מיצי מײַן באַשערטער

און אַ טעפּל סמעטענע

װילעך, װילעך, װילעך.

(עס קומען אַרײַן צװײ חזירים. זײ הײבן אױף

די רעכטע פֿאָדערשטע פֿיסעלעך).

חזירים:

הײַל, רב נח, הײַל,

הער אונדז אויס אַ װײַל,

מיר זענען טאַקע טריפֿה,

אָבער זי, די נחטע,

די אַלטע קאַרגע נחטע,

זי איז אַ מכשפֿה.

נחס װײַב: (פֿאַלט אַרײַן מיט אַ געװאַלד,

דעם קאָפּ אַרומגעבונדן מיט אַ האַנטעך)

נח, הערסט װאָס כ'זאָג דיר, נח,

אָסור צי איך האָב שוין כּוח

פֿון די חיות אויסצוהאַלטן –

אוי, דער קאָפּ װערט מיר צעשפּאָלטן.

נח: (צו די קינדער)

זאָגט זשע, קינדער, נאָך אַ מאָל,

און טאַקע, טאַקע, נאָך אַ מאָל

אלה תּולדות נח.

קינדער:

אלה תּולדות נח,

פֿון קוימען גײט אַ רויך,

פֿון בראָנפֿן האָט מען כּוח.

נחס װײַב: (קרעכצט)

אוי, דער קאָפּ, אוי!

נח:

שטילער, ייִדענע בלא,

נחס װײַב:

אוי, דער קאָפּ, אוי!

נח: (צו די קינדער)

זאָגט זשע, קינדער, אָט אַזוי.

קינדער:

אלה תּולדות נוי...

נחס װײַב: (קרעכצט)

אוי, דער קאָפּ, אוי!

קינדער:

אלה תּולדות נח,

פֿון קוימען גײט אַ רויך,

פֿון בראָנפֿן האָט מען כּוח.

נח:

העכער, קינדער, אָט אַזוי.

[נחס] װײַב:

אוי, דער קאָפּ, אוי.

נח:

האַלט דעם פּיסק שוין, ליבע פֿרוי.

[נחס] װײַב:

אוי, דער קאָפּ, אוי.

קינדער:

אלה תּולדות נח,

פֿון קוימען גײט אַ רויך,

[פֿון בראָנפֿן האָט מען כּוח].

נחס װײַב: (הײבט זיך אױף אין כּעס)

נח מיט זיבן גרײַזן!

װאַרט, איך װעל דיר װײַזן!

(זי גיט אַ טראַסק די טיר. דער פֿאָרהאַנג פֿאַלט שנעל).

 

kval: Mendele (onheyb)

 

 

 

Balade

 

di balade fun Iev dem tvue-soykher

 

tsu Iev, dem tvue-soykher,

genent der ershter shtafet:

«dayn vayb hot zikh oyfgehangen

oyf a hokn ibern bet!»

beygt Iev dem kop un zogt:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse, troyerike oygn.»

 

genent der tsveyter sheliekh:

«reb Iev, a maler,

dayn eydem, der masmed der ile,

iz avek mitn militer.»

beygt Iev dem kop un zogt:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse, troyerike oygn.»

 

genent der driter sheliekh,

a Litvak mit a «sin»:

«di agune, dayn tokhter Seyndl,

iz aropet funem zin.»

beygt Iev dem kop un zogt:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse, troyerike oygn.»

 

genent der ferter sheliekh

un treyslt mit di hent:

«a sreyfe, r' Iev, a sreyfe,

hot dayne shpaykhlers farbrent!»

beygt Iev dem kop un zogt:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse, troyerike oygn.»

 

un Iev der tvue-soykher,

neyn, Iev der oreman!

dreyt zikh um vi a shotn

mitn shtekele bay der ban.

un s'fayfn di lokomotivn:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse, troyerike oygn.»

 

ken Iev dos fayfn nisht laydn,

vert er aleyn a sove un flit

arop tsu der verbe baym vaser

un zingt far der verbe dos lid

mitn nign fun «Iev» in kheyder:

 

«baym vaser shteyt a verbe,

di verbe iz ayngeboygn,

oyf der verbe zitst a sove

mit groyse troyerike oygn.»

 

London 1941

 

 

די באַלאַדע פֿון איובֿ דעם תּבֿואה־סוחר

 

צו איובֿ, דעם תּבֿואה־סוחר,

גענענט דער ערשטער שטאַפֿעט:

«דײַן װײַב האָט זיך אױפֿגעהאַנגען

אױף אַ האָקן איבערן בעט!»

בײגט איובֿ דעם קאָפּ און זאָגט:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

גענענט דער צװײטער שליח:

«רב איובֿ, אַ מאַלער,

דײַן אײדעם, דער מתמיד דער עילוי,

איז אַװעק מיטן מיליטער.»

בײגט איובֿ דעם קאָפּ און זאָגט:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

גענענט דער דריטער שליח,

אַ ליטװאַק מיט אַ «סין»:

«די עגונה, דײַן טאָכטער סײנדל,

איז אַראָפּעט פֿונעם זין.»

בײגט איובֿ דעם קאָפּ און זאָגט:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

גענענט דער פֿערטער שליח

און טרײסלט מיט די הענט:

«אַ שׂריפֿה, ר' איובֿ, אַ שׂריפֿה,

האָט דײַנע שפּײַכלערס פֿאַרברענט!»

בײגט איובֿ דעם קאָפּ און זאָגט:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

און איובֿ דער תּבֿואה־סוחר,

נײן, איובֿ דער אָרעמאַן!

דרײט זיך אום װי אַ שאָטן

מיטן שטעקעלע בײַ דער באַן.

און ס'פֿײַפֿן די לאָקאָמאָטיװן:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

קען איובֿ דאָס פֿײַפֿן נישט לײַדן,

װערט ער אַלײן אַ סאָװע און פֿליט

אַראָפּ צו דער װערבע בײַם װאַסער

און זינגט פֿאַר דער װערבע דאָס ליד

מיטן ניגון פֿון «איובֿ» אין חדר:

 

«בײַם װאַסער שטײט אַ װערבע,

די װערבע איז אײַנגעבױגן,

אױף דער װערבע זיצט אַ סאָװע

מיט גרױסע, טרױעריקע אױגן.»

 

לאָנדאָן 1941

 

kval: Itzik Manger Blogspot