BIBLIOTHECA AUGUSTANA

 

Itsik Manger

1901 - 1969

 

Velvl Zbarzher shraybt briv

tsu Malkele der sheyner

 

12 briv in ferzn, Varshe/Vin: farlag A.B. Tserata 1937

 

a foygl hot haynt, Malkele

«a foygl hot haynt, Malkele»

 

zamlung un redaktsye funem tekst:

Heinrich Mohringer

 

_______________________________________________________________________

 

 

 

 

kval: The Joe Fishstein Collection of Yiddish Poetry

 

 

a foygl hot haynt, Malkele

 

a foygl hot haynt, Malkele,

gezungen oyf mayn dakh:

«dort vu s'endikt zikh di shtot,

hoybt zikh on der shlyakh.

 

to nem dem shtekn, Velvl kroyn,

in der hant un shpan,

oyb du host nisht keyn bilet

tsu forn mit der ban.

 

nekhtikn kenstu in feld

un esn, shmesn ... et!

fun ven on trakht es vegn fres

a yidisher poet?

 

ze, Malkele di sheyne vart

shoyn yorn lang oyf dir,

a simen hostu: yede nakht

farshlist zi nisht di tir.»

 

hob ikh tsu im gezogt azoy:

«hey foygl flaterfli,

du bist vayzt oys a nekhtiker,

oder nisht fun hi.

 

un efsher gor a shoytele,

vos veyst nisht minastam,

az tsvishn mir un Malkelen

roysht der shvartser yam.»

 

un s'zogt der shvartser yam azoy:

«hey mentshl, tsutsik, shvayg!

shpanen kenstu oyfn shlyakh,

nor iber mir – a fayg ...»

 

un s'iz der foygl flaterfli

avek fun mir farshemt,

un s'hot dos harts mir Malkele,

a gantsn tog geklemt.

 

 

אַ פֿױגל האָט הײַנט, מלכּהלע

 

אַ פֿױגל האָט הײַנט, מלכּהלע,

געזונגען אױף מײַן דאַך:

«דאָרט װוּ ס'ענדיקט זיך די שטאָט,

הױבט זיך אָן דער שליאַך.

 

טאָ נעם דעם שטעקן, װעלװל קרױן,

אין דער האַנט און שפּאַן,

אױב דו האָסט נישט קײן בילעט

צו פֿאָרן מיט דער באַן.

 

נעכטיקן קענסטו אין פֿעלד

און עסן, שמעסן ... עט!

פֿון װען אָן טראַכט עס װעגן פֿרעס

אַ ייִדישער פּאָעט?

 

זע, מלכּהלע די שײנע װאַרט

שױן יאָרן לאַנג אױף דיר,

אַ סימן האָסטו: יעדע נאַכט

פֿאַרשליסט זי נישט די טיר.»

 

האָב איך צו אים געזאָגט אַזױ:

«הײ פֿױגל פֿלאַטערפֿלי,

דו ביסט װײַזט אױס אַ נעכטיקער,

אָדער נישט פֿון הי.

 

און אפֿשר גאָר אַ שוטהלע,

װאָס װײסט נישט מן־הסתּם,

אַז צװישן מיר און מלכּהלען

רױשט דער שװאַרצער ים.»

 

און ס'זאָגט דער שװאַרצער ים אַזױ:

«הײ מענטשל, צוציק, שװײַג!

שפּאַנען קענסטו אױפֿן שליאַך,

נאָר איבער מיר – אַ פֿײַג ...»

 

און ס'איז דער פֿױגל פֿלאַטערפֿלי

אַװעק פֿון מיר פֿאַרשעמט,

און ס'האָט דאָס האַרץ מיר, מלכּהלע,

אַ גאַנצן טאָג געקלעמט.

 

kval: Berkovich-Zametki-Forum