Carmina

Carmen X

[ad Varum.]

_________________________________________________________

metrum: hendecasyllabus

Varus me meus ad suos amores

visum duxerat e foro otiosum,

scortillum, ut mihi tum repente visumst,

non sane illepidum neque invenustum,

5

huc ut venimus, incidere nobis

sermones varii, in quibus, quid esset

iam Bithynia, quo modo se haberet,

ecquonam mihi profuisset aere.

respondi, id quod erat, nihil neque ipsis

10

nunc praetoribus esse nec cohorti,

cur quisquam caput unctius referret,

praesertim quibus esset irrumator

praetor, nec faceret pili cohortem.

«at certe tamen,» inquiunt «quod illic

15

natum dicitur esse, comparasti

ad lecticam homines.» ego, ut puellae

unum me facerem beatiorem,

«non» inquam «mihi tam fuit maligne,

ut, provincia quod mala incidisset,

20

non possem octo homines parare rectos.»

at mi nullus erat nec hic neque illic,

fractum qui veteris pedem grabati

in collo sibi collocare posset.

hic illa, ut decuit cinaediorem,

25

«quaeso» inquit mihi, «mi Catulle, paulum

istos commoda; nam volo ad Serapim

deferri.» «mane» inquii puellae,

«istud quod modo dixeram me habere,

fugit me ratio: meus sodalis

30

Cinnast Gaius, is sibi paravit.

verum, utrum illius an mei, quid ad me?

utor tam bene quam mihi pararim.

sed tu insulsa male et molesta vivis,

per quam non licet esse negligentem.»