Carmina

Carmen XLII

[ad hendecasyllabos.]

_________________________________________________________

metrum: hendecasyllabus

Adeste, hendecasyllabi, quot estis

omnes undique, quotquot estis omnes!

iocum me putat esse moecha turpis

et negat mihi nostra reddituram

5

pugillaria, si pati potestis.

persequamur eam et reflagitemus!

quae sit, quaeritis? illa, quam videtis

turpe incedere, mimice ac moleste

ridentem catuli ore Gallicani.

10

circumsistite eam, et reflagitate:

«moecha putida, redde codicillos,

redde, putida moecha, codicillos!»

non assis facis? o lutum, lupanar,

aut si perditius potes quid esse!

15

sed non est tamen hoc satis putandum.

quodsi non aliud potest, ruborem

ferreo canis exprimamus ore.

conclamate iterum altiore voce:

«moecha putida, redde codicillos,

20

redde, putida moecha, codicillos!»

sed nil proficimus, nihil movetur.

mutanda est ratio modusque nobis,

si quid proficere amplius potestis:

«pudica et proba, redde codicillos!»