Appendix Vergiliana

De rosis nascentibus

Hoc carmen scripsit

poeta ignotus

___________________________________________________

De rosis nascentibus

Ver erat et blando mordentia frigora sensu

spirabat croceo mane revecta dies.

strictior Eoos praecesserat aura iugales,

aestiferum suadens anticipare diem.

5

errabam riguis per quadrua compita in hortis,

maturo cupiens me vegetare die.

vidi concretas per gramina flexa pruinas

pendere aut holerum stare cacuminibus,

caulibus et patulis teretes conludere guttas

10

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

vidi Paestano gaudere rosaria cultu

exoriente novo roscida Lucifero.

rara pruinosis canebat gemma frutectis

ad primi radios interitura die.

15

ambigeres raperetne rosis Aurora ruborem

an daret et flores tingeret orta dies.

ros unus, color unus, et unum mane duorum:

sideris et floris nam domina una Venus.

forsan et unus odor: sed celsior ille per auras

20

difflatur, spirat proximus iste magis.

communis Paphie dea sideris et dea floris

praecipit unius muricis esse habitum.

momentum intererat quo se nascentia florum

germina comparibus dividerent spatiis.

25

haec viret angusto foliorum tecta galero,

hanc tenui filo purpura rubra notat,

haec aperit primi fastigia celsa obelisci,

mucronem absolvens purpurei capitis.

vertice collectos illa exinuabat amictus,

30

iam meditans foliis se numerare suis.

nec mora: ridentis calathi patefecit honorem,

prodens inclusi stamina densa croci.

haec, modo quae toto rutilaverat igne comarum,

pallida conlapsis deseritur foliis.

35

mirabar celerem fugitiva aetate rapinam,

et dum nascuntur consenuisse rosas.

ecce et defluxit rutili coma punica floris

dum loquor, et tellus tecta rubore micat.

tot species tantosque ortus variosque novatus

40

una dies aperit, conficit ipsa dies.

conquerimur, Natura, brevis quod gratia florum:

ostentata oculis ilico dona rapis.

quam longa una dies, aetas tam longa rosarum,

quas pubescentes iuncta senecta premit.

45

quam modo nascentem rutilus conspexit Eoos,

hanc rediens sero vespere vidit anum.

sed bene quod paucis licet interitura diebus

succedens aevum prorogat ipsa suum.

collige, virgo, rosas dum flos novus et nova pubes,

50

et memor esto aevum sic properare tuum.