Phormio

Prologus

___________________________________________________

Postquam poeta vetu' poetam non potest

retrahere a studio et transdere hominem in otium,

maledictis deterrere ne scribat parat;

qui ita dictitat, quas ante hic fecit fabulas

5

tenui esse oratione et scriptura levi:

quia nusquam insanum scripsit adulescentulum

cervam videre fugere et sectari canes

et eam plorare, orare ut subveniat sibi.

quod si intellegeret, quom stetit olim nova,

10

actoris opera mage stetisse quam sua,

minu' multo audacter quam nunc laedit laederet

11a

[et mage placerent quas fecisset fabulas].

nunc siquis est qui hoc dicat aut sic cogitet:

«vetu' si poeta non lacessisset prior,

nullum invenire prologum po[tui]sset novos

15

quem diceret, nisi haberet cui male diceret,»

is sibi responsum hoc habeat, in medio omnibus

palmam esse positam qui artem tractent musicam.

ille ad famem hunc a studio studuit reicere:

hic respondere voluit, non lacessere.

20

benedictis si certasset, audisset bene:

quod ab ĭllo adlatumst, sibi ěsse rellatum putet.

de ĭllo iam finem faciam dicundi mihi,

peccandi quom ipse de se finem non facit.

nunc quid velim animum attendite: adporto novam

25

Epidicazomenon quam vocant comoediam

Graeci, Latini Phormionem nominant

quia primas partis quĭ aget is erit Phormio

parasitu', per quem res geretur maxume

voluntas vostra si ad poetam accesserit.

30

date operam, adeste aequo animo per silentium,

ne simili utamur fortuna atque usi sumus

quom per tumultum noster grex motus locost:

quem actori' virtus nobis restituit locum

bonitasque vostra adiutans atque aequanimitas.