Corpus Priapeorum

Textus:

Carmina Priapea,

Gedichte an den Gartengott

latine et germanice

ed. Bernhard Kytzler

tr. Carl Fischer

Zürich/München 1978

___________________________________________________

I

Carminis incompti lusus lecture procaces,

conveniens Latio pone supercilium.

non soror hoc habitat Phoebi, non Vesta sacello,

nec quae de patrio vertice nata dea est,

5

sed ruber hortorum custos, membrosior aequo,

qui tectum nullis vestibus inguen habet.

aut igitur tunicam parti praetende tegendae,

aut quibus hanc oculis adspicis, ista lege.

II

Ludens haec ego teste te, Priape,

horto carmina digna, non libello,

scripsi non nimium laboriose.

nec Musas tamen, ut solent poetae,

5

ad non virgineum locum vocavi.

nam sensus mihi corque defuisset,

castas, Pierium chorum, sorores

auso ducere mentulam ad Priapi.

ergo quicquid id est, quod otiosus

10

templi parietibus tui notavi,

in partem accipias bonam, rogamus.

III (Ovidius?)

Obscure poteram tibi dicere: «da mihi, quod tu

des licet assidue, nil tamen inde perit.

da mihi, quod cupies frustra dare forsitan olim,

cum tenet obsessas invida barba genas,

5

quodque Iovi dederat qui raptus ab alite sacra

miscet amatori pocula grata suo,

quod virgo prima cupido dat nocte marito,

dum timet alterius vulnus inepta loci.»

simplicius multo est «da pedicare» Latine

10

dicere. quid faciam? crassa Minerva mea est.

IV

Obscenas rigido deo tabellas

ducens ex Elephantidos libellis

dat donum Lalage rogatque, temptes,

si pictas opus edat ad figuras.

V

Quam puero legem fertur dixisse Priapus,

versibus his infra scripta duobus erit:

«quod meus hortus habet, sumas impune licebit,

si dederis nobis, quod tuos hortus habet.»

VI

Quod sum ligneus, ut vides, Priapus

et falx lignea ligneusque penis,

prendam te tamen et tenebo prensum

totamque hanc sine fraude, quantacunque est,

5

tormento citharaque tensiorem

ad costam tibi septimam recondam.

VII

Cum loquor, una mihi peccatur littera: nam Te

Pe-dico semper blaesaque lingua mihi est.

VIII

Matronae procul hinc abite castae,

turpe est vos legere impudica verba.

non assis faciunt euntque recta:

nimirum sapiunt videntque magnam

5

matronae quoque mentulam libenter.

IX

Cur obscena mihi pars sit sine veste, requiris?

quaere, tegat nullus cur sua tela deus.

fulmen habens mundi dominus tenet illud aperte;

nec datur aequoreo fuscina tecta deo.

5

nec Mavors illum, per quem valet, occulit ensem,

nec latet intrepidae Palladis hasta sinu.

num pudet auratas Phoebum portare sagittas?

clamne solet pharetram ferre Diana suam?

num tegit Alcides nodosae robora clavae?

10

sub tunica virgam num deus ales habet?

quis Bacchum gracili vestem praetendere thyrso,

quis te celata cum face vidit, Amor?

nec mihi sit crimen, quod mentula semper aperta est:

hoc mihi si telum desit, inermis ero.

X

Insulsissima quid puella rides?

non me Praxiteles Scopasve fecit,

non sum Phidiaca manu politus;

sed lignum rude vilicus dolavit

5

et dixit mihi: «tu Priapus esto.»

spectas me tamen et subinde rides?

nimirum tibi salsa res videtur

adstans inguinibus columna nostris.

XI

Ne prendare cave. prenso nec fuste nocebo,

saeva nec incurva vulnera falce dabo:

traiectus conto sic extendere pedali,

ut culum rugam non habuisse putes.

XII

Quaedam iunior Hectoris parente,

Cumaeae soror, ut puto, Sibyllae,

aequalis tibi, quam domum revertens

Theseus repperit in rogo iacentem,

5

infirmo solet huc gradu venire

rugosasque manus ad astra tollens,

ne desit sibi mentula, rogare.

hesterna quoque luce dum precatur,

dentem de tribus excreavit unum.

10

«tolle» inquam «procul et iube latere

scissa sub tunica stolaque russa,

ut semper solet, et timere lucem,

qui tanto patet indecens hiatu,

barbato macer eminente naso,

15

ut credas Epicuron oscitari.»

XIII

Percidere puer, moneo: futuere puella:

barbatum furem tertia poena manet.

XIV

Huc huc, quisquis es, in dei salacis

deverti grave ne puta sacellum.

et si nocte fuit puella tecum,

hac re quod metuas adire, non est.

5

istud caelitibus datur severis:

nos vappae sumus et pusilla culti

ruris numina, nos pudore pulso

stamus sub Iove coleis apertis.

ergo quilibet huc licebit intret

10

nigri fornicis oblitus favilla.

XV

Commisso mihi non satis modestas

quicunque attulerit manus agello,

is me sentiet esse non spadonem.

dicat forsitan haec sibi ipse: «nemo

5

hic inter frutices loco remoto

percisum sciet esse me», sed errat:

magnis testibus ista res agetur.

XVI

Qualibus Hippomenes rapuit Schoeneida pomis,

qualibus Hesperidum nobilis hortus erat,

qualia credibile est spatiantem rure paterno

Nausicaam pleno saepe tulisse sinu,

5

quale fuit malum, quod littera pinxit Aconti,

qua lecta est cupido pacta puella viro:

qualiacunque pius dominus florentis agelli

imposuit mensae, nude Priape, tuae.

XVII

Quid mecum tibi, circitor moleste?

ad me quid prohibes venire furem?

accedat, sine: laxior redibit.

XVIII

Commoditas haec est in nostro maxima pene,

laxa quod esse mihi femina nulla potest.

XIX

Hic quando Telethusa circulatrix,

quae clunem tunica tegente nulla

+ altius altiusque motat,

crisabit tibi fluctuante lumbo?

5

haec sic non modo te, Priape, posset,

privignum quoque sed movere Phaedrae.

XX

Fulmina sub Iove sunt; Neptuni fuscina telum,

ense potens Mars est, hasta, Minerva, tua est,

sutilibus Liber committit proelia thyrsis,

fertur Apollinea missa sagitta manu,

5

Herculis armata est invicti dextera clava:

at me terribilem mentula tenta facit.

XXI

Copia me perdit: tu suffragare rogatus,

indicio nec nos prode, Priape, tuo,

quaeque tibi posui tamquam vernacula poma,

de Sacra nulli dixeris esse via.

XXII

Femina si furtum faciet mihi virve puerve,

haec cunnum, caput hic praebeat, ille nates.

XXIII

Quicunque hic violam rosamve carpet

furtivumve holus aut inempta poma,

defectus pueroque feminaque

hac tentigine, quam videtis in me,

5

rumpatur, precor, usque mentulaque

nequiquam sibi pulset umbilicum.

XXIV

Hic me custodem fecundi vilicus horti

mandati curam iussit habere loci.

fur habeas poenam, licet indignere «feram»que

«propter holus» dicas «hoc ego?» «propter holus».

XXV

Hoc sceptrum, quod ab arbore est recisum

nulla iam poterit virere fronde,

sceptrum, quod pathicae petunt puellae,

quod quidam cupiunt tenere reges,

5

cui dant oscula nobiles cinaedi,

intra viscera furis ibit usque

ad pubem capulumque coleorum.

XXVI

Porro - nam quis erit modus? - Quirites,

aut praecidite seminale membrum,

quod totis mihi noctibus fatigant

vicinae sine fine prurientes

5

vernis passeribus salaciores,

aut rumpar, nec habebitis Priapum.

ipsi cernitis, effututus ut sim

confectusque macerque pallidusque,

qui quondam ruber et valens solebam

10

fures caedere quamlibet valentes.

defecit latus et periculosam

cum tussi miser exspuo salivam.

XXVII

Deliciae populi, magno notissima circo

Quintia, vibratas docta movere nates,

cymbala cum crotalis, pruriginis arma, Priapo

ponit et adducta tympana pulsa manu:

5

pro quibus, ut semper placeat spectantibus, orat,

tentaque ad exemplum sit sua turba dei.

XXVIII

Tu, qui non bene cogitas et aegre

carpendo tibi temperas ab horto,

pedicabere fascino pedali.

quod si tam gravis et molesta poena

5

non profecerit, altiora tangam.

XXIX

Obscenis, peream, Priape, si non

uti me pudet improbisque verbis.

sed cum tu posito deus pudore

ostendas mihi coleos patentes,

5

cum cunno mihi mentula est vocanda.

XXX

«Falce minax et parte tua maiore, Priape,

ad fontem, quaeso, dic mihi qua sit iter.»

vade per has vites, quarum si carpseris uvam,

cur aliter sumas, hospes, habebis aquam.

XXXI

Donec proterva nil mei manu carpes,

licebit ipsa sis pudicior Vesta.

sin, haec mei te ventris arma laxabunt,

exire ut ipse de tuo queas culo.

XXXII

Uvis aridior puella passis,

buxo pallidior novaque cera,

collatas sibi quae suisque membris

formicas facit altiles videri,

5

cuius viscera non aperta Tuscus

per pellem poterit videre haruspex,

quae suco caret usque putrisque pumex,

nemo viderit hanc ut exspuentem;

quam pro sanguine pulverem scobemque

10

in venis medici putant habere,

ad me nocte solet venire et affert

pallorem maciemque larualem.

ductor ferreus insularis aeque <et>

lanternae videor fricare cornu.

XXXIII

Naidas antiqui Dryadasque habuere Priapi,

et quo tenta dei vena subiret, erat.

nunc adeo nihil est, adeo mea plena libido est,

ut Nymphas omnis interiisse putem.

5

turpe quidem factu, sed ne tentigine rumpar,

falce mihi posita fiet amica manus.

XXXIV

Cum sacrum fieret deo salaci,

conducta est pretio puella parvo

communis satis omnibus futura,

quae quot nocte viros peregit una,

5

tot verpas tibi dedicat salignas.

XXXV

Pedicabere, fur, semel; sed idem

si deprensus eris bis, irrumabo.

quod si tertia furta molieris,

ut poenam patiare et hanc et illam,

5

pedicaberis irrumaberisque.

XXXVI

Notas habemus quisque corporis formas:

Phoebus comosus, Hercules lacertosus,

trahit figuram virginis tener Bacchus,

Minerva ravo lumine <est>, Venus paeto,

5

fronte bicornes Arcades vides Faunos,

habet decentes nuntius deum plantas,

tutela Lemni dispares movet gressus,

intonsa semper Aesculapio barba est,

nemo est feroci pectorosior Marte:

10

quod si quis inter haec locus mihi restat,

deus Priapo mentulatior non est.

XXXVII

Cur pictum memori sit in tabella

membrum quaeritis, unde procreamur?

cum penis mihi forte laesus esset

chirurgique manum miser timerem,

5

me dis legitimis nimisque magnis,

ut Phoebo puta filioque Phoebi,

curatum dare mentulam verebar.

huic dixi: «fer opem, Priape, parti,

cuius tu, pater, ipse pars videris,

10

qua salva sine sectione facta

ponetur tibi picta, quam levaris,

compar consimilisque concolorque.»

promisit fore mentulamque movit

pro nutu deus et rogata fecit.

XXXVIII

Simpliciter tibi me, quodcunque est, dicere oportet,

natura est quoniam semper aperta mihi:

pedicare volo, tu vis decerpere poma;

quod peto, si dederis, quod petis, accipies.

XXXIX

Forma Mercurius potest placere,

forma conspiciendus est Apollo,

formosus quoque pingitur Lyaeus,

formosissimus omnium est Cupido.

5

me pulcra fateor carere forma,

verum mentula luculenta nostra est:

hanc mavult sibi quam deos priores,

si qua est non fatui puella cunni.

XL

Nota Suburanas inter Telethusa puellas,

quae, puto, de quaestu libera facta suo est,

cingit inaurata penem tibi, sancte, corona:

hoc pathicae summi numinis instar habent.

XLI

Quisquis venerit huc, poeta fiat

et versus mihi dedicet iocosos.

qui non fecerit, inter eruditos

ficosissimus ambulet poetas.

XLII

Laetus Aristagoras natis bene vilicus uvis

de cera facta dat tibi poma, deus.

at tu sacrati contentus imagine pomi

fac veros fructus ille, Priape, ferat.

XLIII

Velle quid hanc dicas, quamvis sim ligneus, hastam,

oscula dat medio si qua puella mihi?

augure non opus est: «in me» mihi credite, dixit

«utetur veris viribus hasta rudis.»

XLIV

Nolite omnia, quae loquor, putare

per lusum mihi per iocumque dici.

deprensos ego ter quaterque fures

omnis, non dubitetis, irrumabo.

XLV

Cum quendam rigidus deus videret

ferventi caput ustulare ferro,

ut Maurae similis foret puellae,

«heus» inquit «tibi dicimus, cinaede,

5

uras te licet usque torqueasque,

num tandem prior es puella, quaeso,

quam sint, mentula quos habet, capilli?»

XLVI

O non candidior puella Mauro,

sed morbosior omnibus cinaedis,

Pygmaeo brevior gruem timenti,

ursis asperior pilosiorque,

5

Medis laxior Indicisve bracis:

manes hinc, licet ut liberet, ires;

nam quamvis videar satis paratus,

erucarum opus est decem maniplis,

fossas inguinis ut teram dolemque

10

cunni vermiculos scaturrientis.

XLVII

Quicunque vestrum, qui venitis ad cenam

libare nullus sustinet mihi versus,

illius uxor aut amica rivalem

lasciviendo languidum, precor, reddat,

5

et ipse longa nocte dormiat solus

libidinosis incitatus erucis.

XLVIII

Quod partem madidam mei videtis,

per quam significor Priapus esse,

non ros est, mihi crede, nec pruina,

sed quod sponte sua solet remitti,

5

cum mens est pathicae memor puellae.

XLIX

Tu, quicunque vides circa tectoria nostra

non nimium casti carmina plena ioci,

versibus obscenis offendi desine: non est

mentula subducti nostra supercilii.

L

Quaedam, si placet hoc tibi, Priape,

fucosissima me puella ludit

et nec dat mihi nec negat daturam,

causas invenit usque differendi.

5

quae si contigerit fruenda nobis,

totam comparibus, Priape, nostris

cingemus tibi mentulam coronis.

LI

Quid hoc negoti est quave suspicer causa

venire in hortum plurimos meum fures,

cum, quisquis in nos incidit, luat poenas

et usque curvos excavetur ad lumbos?

5

non ficus hic est praeferenda vicinae

uvaeque, quales flava legit Arete,

non mala truncis adserenda Picenis

pirumve, tanto quod periculo captes,

magisque cera luteum nova prunum

10

sorbumve ventres lubricos moraturum.

praesigne rami nec mei ferunt morum

nucemve longam, quam vocant Abellanam,

amygdalumve flore purpurae fulgens.

non brassicarum ferre glorior caules

15

betasve, quantas hortus educet nullus,

crescensve semper in suum caput porrum.

nec seminosas ad cucurbitas quemquam

ad ocimumve cucumeresque humi fusos

venire credo sessilesve lactucas

20

acresque cepas aliumque furatum,

nec ut salaces nocte tollat erucas

mentamque olentem cum salubribus rutis.

quae cuncta quamvis nostro habemus in saepto,

non pauciora proximi ferunt horti.

25

quibus relictis in mihi laboratum

locum venitis, improbissimi fures:

nimirum apertam convolatis ad poenam,

hoc vos et ipsum, quod minamur, invitat.

LII

Heus tu, non bene qui manum rapacem

mandato mihi contines ab horto,

iam primum stator hic libidinosus

alternis et eundo et exeundo

5

porta te faciet patentiorem.

accedent duo, qui latus tuentur,

pulchre pensilibus peculiati;

qui cum te male foderint iacentem,

ad pratum veniet salax asellus

10

nilo deterius mutuniatus.

quare qui sapiet, malum cavebit,

cum tantum sciet esse mentularum.

LIII

Contentus modico Bacchus solet esse racemo,

cum capiant alti vix cita musta lacus,

magnaque fecundis cum messibus area desit,

in Cereris crines una corona datur.

5

tu quoque, dive minor, maiorum exempla secutus,

quamvis pauca damus, consule poma boni.

LIV

CD si scribas temonemque insuper addas,

qui medium vult te scindere, pictus erit.

LV

Credere quis possit? falcem quoque - turpe fateri -

de digitis fures subripuere meis.

nec movet amissi tam me iactura pudorque

quam praebent iustos altera tela metus:

5

quae si perdidero, patria mutabor, et olim

ille tuos civis, Lampsace, Gallus ero.

LVI

Derides quoque, fur, et impudicum

ostendis digitum mihi minanti?

eheu me miserum, quod ista lignum est,

quae me terribilem facit videri.

5

mandabo domino tamen salaci,

ut pro me velit irrumare fures.

LVII

Cornix et caries vetusque bustum,

turba putida facta saeculorum,

quae forsan potuisset esse nutrix

Tithoni Priamique Nestorisque,

5

illis ni pueris anus fuisset,

ne desim sibi, me rogat, fututor.

quid si nunc roget, ut puella fiat? -

«Si nummos tamen haec habet, puella est.»

LVIII

Quicunque nostram fur fefellerit curam,

effeminato verminet procul culo;

quaeque hic proterva carpserit manu poma

puella, nullum reperiat fututorem.

LIX

Praedictum tibi ne negare possis:

si fur veneris, inpudicus exis.

LX

Si quot habes versus, tot haberes poma, Priape,

esses antiquo ditior Alcinoo.

LXI

Quid frustra quereris, colone, mecum,

quod quondam bene fructuosa malus

autumnis sterilis duobus adstem?

non me praegravat, ut putas, senectus,

5

nec sum grandine verberata dura,

nec gemmas modo germine exeuntes

seri frigoris ustulavit aura,

nec venti pluviaeve siccitasve,

quod de se quererer, malum dederunt;

10

non sturnus mihi graculusve raptor

aut cornix anus aut aquosus anser

aut corvus nocuit siticulosus:

sed quod carmina pessimi poetae

ramis sustineo laboriosis.

LXII

Securi dormite, canes: custodiet hortum,

cum sibi dilecta Sirius Erigone.

LXIII

Parum est mihi, quod hic fixi sedem

agente terra per caniculam rimas

siticulosam sustinemus aestatem?

parum, quod hiemis perfluunt sinus imbres

5

et in capillos grandines cadunt nostros

rigetque dura barba vincta crystallo?

parum, quod acta sub laboribus luce

parem diebus pervigil traho noctem?

huc adde, quod me terribilem fuste

10

manus sine arte rusticae dolaverunt,

interque cunctos ultimum deos numen

cucurbitarum ligneus vocor custos.

accedit istis impudentiae signum,

libidinoso tenta pyramis nervo.

15

ad hanc puella - paene nomen adieci -

solet venire cum suo fututore,

quae tot figuras, quas Philaenis enarrat,

non inventis pruriosa discedit.

LXIV

Quidam mollior anseris medulla

furatum venit huc amore poenae:

furetur licet usque, non videbo.

LXV

Hic tibi, qui rostro crescentia lilia morsit,

caeditur e tepida victima porcus hara:

ne tamen exanimum facias pecus omne, Priape,

horti sit, facias, ianua clausa tui.

LXVI

Tu, quae ne videas notam virilem

hinc averteris, ut decet pudicam:

nimirum nisi quod times videre,

intra viscera habere concupiscis.

LXVII

Penelopes primam Didonis prima sequatur

et primam Cadmi syllaba prima Remi,

quodque fit ex illis, tu mi deprensus in horto,

fur, dabis: hac poena culpa luenda tua est.

LXVIII

Rusticus indocte si quid dixisse videbor,

da veniam: libros non lego, poma lego.

sed rudis hic dominum totiens audire legentem

cogor Homereas edidicique notas.

5

ille vocat, quod nos psolen, ψολόεντα κεραυνόν,

et quod nos culum, κουλεόν ille vocat.

μερδαλέον certe nisi res non munda vocatur,

et pediconum mentula merdalea est.

quod nisi Taenario placuisset Troica cunno

10

mentula, quod caneret, non habuisset opus.

mentula Tantalidae bene si non nota fuisset,

nil, senior Chryses quod quereretur, erat.

haec eadem socium tenera spoliavit amica,

quaeque erat Aeacidae, maluit esse suam.

15

ille Pelethroniam cecinit miserabile carmen

ad citharam, cithara tensior ipse sua.

nobilis hinc nata nempe incipit Ilias ira

principiumque sacri carminis illa fuit.

altera materia est error fallentis Ulixei;

20

si verum quaeras, hunc quoque movit amor.

hic legitur radix, de qua flos aureus exit,

quam cum μῶλυ vocat, mentula μῶλυ fuit.

hic legimus Circen Atlantiademque Calypson

grandia Dulichii vasa petisse viri.

25

huius et Alcinoi mirata est filia membrum

frondenti ramo vix potuisse tegi.

ad vetulam tamen ille suam properabat, et omnis

mens erat in cunno, Penelopea, tuo:

quae sic casta manes, ut iam convivia visas

30

utque fututorum sit tua plena domus.

e quibus ut scires quicunque valentior esset,

haec es ad arrectos verba locuta procos:

«nemo meo melius nervum tendebat Ulixe,

sive illi laterum sive erat artis opus.

35

qui quoniam periit, vos nunc intendite, qualem

esse virum sciero, vir sit ut ille meus.»

hac ego, Penelope, potui tibi lege placere,

illo sed nondum tempore factus eram.

LXIX

Cum fici tibi suavitas subibit

et iam porrigere huc manum libebit,

ad me respice, fur, et aestimato,

quot pondo est tibi mentulam cacandum.

LXX

Illusit mihi pauper inquilinus:

cum libum dederat molaque fusa,

quarum partibus abditis in ignem,

sacro protinus hinc abit peracto.

5

vicini canis huc subinde venit

nidorem, puto, persecuta fumi,

quae libamine mentulae comeso

tota nocte mihi litat rigendo.

at vos amplius hoc loco cavete

10

quicquam ponere, ne famelicorum

ad me turba velit canum venire,

ne dum me colitis meumque numen,

custodes habeatis irrumatos.

LXXI

Si commissa meae carpes pomaria curae,

dulcia qui doleam perdere, doctus eris.

LXXII

Tutelam pomari, diligens Priape, facito:

rubricato furibus minare mutinio.

Quod moneas non est, quia si furaberis ipse

grandia mala, tibi bracchia macra dabo.

LXXIII

Obliquis quid me, pathicae, spectatis ocellis?

non stat in inguinibus mentula tenta meis.

quae tamen exanimis nunc est et inutile lignum,

utilis haec, aram si dederitis, erit.

LXXIV

Per medios ibit pueros mediasque puellas

mentula, barbatis non nisi summa petet.

LXXV

Dodone tibi, Iuppiter, sacrata est,

Iunoni Samos et Mycena ditis,

undae Taenaros aequorumque regi;

Pallas Cecropias tuetur arces,

5

Delphos Pythius, orbis umbilicum,

Creten Delia Cynthiosque colles,

Faunus Maenalon Arcadumque silvas;

tutela Rhodos est beata Solis,

Gades Herculis umidumque Tibur;

10

Cyllene celeri deo nivosa,

tardo gratior aestuosa Lemnos;

Hennaeae Cererem nurus frequentant,

raptam Cyzicos ostreosa divam,

formosam Venerem Gnidos Paphosque

10

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

LXXVI

Quod sim iam senior meumque canis

cum barba caput albicet capillis:

deprensos ego perforare possum

Tithonum Priamumque Nestoremque.

LXXVII

Immanem stomachum mihi movetis,

qui densam facitis subinde saepem

et fures prohibetis huc adire.

hoc est laedere, dum iuvatis; hoc est

5

non admittere ad aucupem volucres.

obstructa est via, nec licet iacenti

iactura natis expiare culpam.

ergo qui prius usque et usque et usque

furum scindere podices solebam,

10

per noctes aliquot diesque cesso.

poenas do quoque, quot satis superque est,

in semenque abeo salaxque quondam

nunc vitam perago - quis hoc putaret? -

ut clusus citharoedus abstinentem.

15

at vos, ne peream situ senili,

quaeso, desinite esse diligentes

neve imponite fibulam Priapo.

LXXVIII

At di deaeque dentibus tuis escam

negent, amicae cunnilinge vicinae,

per quem puella fortis ante nec mendax

et quae solebat impigro celer passu

5

ad nos venire, nunc misella landicae

vix posse iurat ambulare prae fossis.

LXXIX

Priape, quod sis fascino gravis tento,

quod exprobravit hanc tibi suo versu

poeta noster, erubescere hoc noli:

non es poeta fascinosior nostro.

LXXX

At non longa bene est, at non bene mentula crassa

et quam si tractes, crescere posse putes?

me miserum, cupidas fallit mensura puellas:

non habet haec aliud mentula maius eo.

5

utilior Tydeus qui, si quid credis Homero,

ingenio pugnax, corpore parvus erat.

sed potuit damno nobis novitasque pudorque

esse, repellendus saepius iste mihi.

dum vivis, sperare licet: tu, rustice custos,

10

huc ades et nervis, tente Priape, fave.