Carmina

ante 470

___________________________________________________

Carmen XIII

Ad Imperatorem Maiorianum.

Amphitryoniaden perhibet veneranda vetustas,

dum relevat terras, promeruisse polos.

sed licet in nuda torvus confregerit ulna

ille Cleonaeae guttura rauca ferae,

5

et quamquam ardenti gladio vix straverit hydram,

cum duplices pareret vulnere mors animas,

captivumque ferens silva ex Erymanthide monstrum

exarmata feri riserit ora suis,

collaque flammigenae disrumpens fumida furis

10

tandem directas iusserit ire boves,

taurus, cerva, Gigas, hospes, luctator, Amazon,

Thraex, canis, Hesperides sint monimenta viri,

nulla tamen fuso prior est Geryone pugna,

uni tergeminum cui tulit ille caput.

15

haec quondam Alcides; at tu Tirynthius alter,

sed princeps, magni maxima cura dei,

quem draco, cervus, aper paribus sensere sagittis,

cum dens, cum virus, cum fuga nil valuit,

Geryonen nos esse puta monstrumque tributum;

20

hinc capita, ut vivam, tu mihi tolle tria.

Has supplex famulus preces dicavit

responsum opperiens pium ac salubre.

ut reddas patriam simulque vitam

Lugdunum exonerans suis ruinis,

25

hoc te Sidonius tuus precatur:

sic te Sidonio recocta fuco

multos purpura vestiat per annos;

sic lustro imperii perennis acto

quinquennalia fascibus dicentur;

30

sic ripae duplicis tumore fracto

detonsus Vachalim bibat Sigamber.

quod si contuleris tuo poetae,

mandem perpetuis legenda fastis

quaecumque egregiis geris triumphis.

35

nam nunc Musa loquax tacet tributo,

quae pro Virgilio Terentioque

sextantes legit unciasque fisci,

Marsyaeque timet manum ac rudentem,

qui Phoebi ex odio vetustiore

40

nunc suspendia vatibus minatur.