Chronicon

Prologus

Prologus in cod. Dresd. deperditus

suppletus est e cod. Brux.

________________________________________________________________

Incipit prologus

venerabilis domni Thietmari

Episcopi Merseburgensis

in gesta Saxonum.

Conjunctum dulci fraterni juris amore

Et mihi dilectum supplex rogo te Sigefridum

Nunc ego Thietmarus, videas mea scripta benigne,

Quae placeant addens, et quaeque superflua tollens.

Haec non ornatu splendent dictaminis ullo,

Sed tantum plano percurrunt ordine campo

Saxoniae regum vitam moresque piorum.

Quorum temporibus regnum velut ardua cedrus

Enituit nostrum longe lateque timendum.

Dicunt ecclesiae structuram dampnaque nostrae,

Ejus laetificos, in quis reparatur, et annos,

At provisores ejusdem tum simul omnes.

Non asscribatur mihi, si quid in hoc variatur

Libro vel desit, testis cum parvulus assit.

Nevas inscitia natas, carissime, muta,

Credens, quod numquam cepissem scribere quicquam,

Ni quod prefatus tibi sum foret. Ergo benignus

Tales funde preces mecum de corde gementi:

Christe, decus regum, moderator et imperiorum,

Et non externis tuus umquam substet ovilis.

O vos christicolae, cordis nunc voce rogate,

Majestas Domini quo dignetur misereri,

Ne mala nos stringant, quae multa meremur, et angant,

Certa futurorum quae vox ventura bonorum

Predixit nostris in temporibus, manifestis

Pro dolor! in multis manifestandisque profecto.

Et quicumque meam debes curare cathedram,

Hanc lege scripturam, studiosus amato pusillam,

Quae strictim pandit quae plurima mens tua poscit.

Vincit mortales florens dictatus et omnes.

Quod nunc est passim dispersum, collige sensim.

Non servi famae, sed vitae dona supernae

Ut capias, vigila, merearis ut hancque labora.

Sis memor, oro, mei, qui crimina multa peregi,

Predecessorum deterrimus ecce meorum.

Me tibi committo, veniam petito mihi, queso.

Cronica Thietmari se poscunt, lector, amari,

Usibus assiduis excludunt tristia mentis.

Ludis et variis eadem preponito vanis:

Explicit prologus.