B  I  B  L  I  O  T  H  E  C  A    A  U  G  U  S  T  A  N  A
           
  Archipoetae
carmina
     
   


C a r m e n   I X
(V Watenphul/Krefeld)

________________________________


Nocte quadam sabbati       somno iam refectus,
Cum michi fastidio       factus esset lectus,
Signo crucis muniens       frontem, vultum, pectus
Indui me vestibus,       quibus eram tectus.
2.
5
Sic dum nec accumberem       neque starem rectus,
Tantus odor naribus       meis est iniectus,
Quantum nunquam protulit       spica nardi nec thus
Neque liquor balsami       recens et electus.
3.
Ortus erat Lucifer,       stella matutina,
10
Cum perfusus undique       luce repentina
Sum raptus ad ethera       quadam vi divina.
Ubi Deus raptor est,       dulcis est rapina.
4.
Repente sub pedibus       hunc relinquo mundum
Et in orbem videor       ingredi secundum,
15
Cuius admirabile       lumen et iocundum
Non valet exprimere       verbis os facundum.
5.
Non est ibi gemitus       neque vox dolentis,
Ubi sanctus populus       inmortalis gentis
Liber a periculis,       tutus a tormentis
20
Pace summa fruitur       et quiete mentis.
6.
Ibi pulchritudinem       vidi domus Dei,
Ipsum tamen oculi       non videre mei.
Nam divine tantus est       splendor faciei,
Quod mirantur angeli,       qui ministrant ei.
7.
25
Hic nec Aristotilem       vidi nec Homerum,
Tamen de sentenciis       nominum et rerum,
De naturis generum       atque specierum
Magnus michi protulit       Augustinus verum.
8.
Post hec ad archangelum       loquens Michaelem,
30
Qui regit per angelos       populum fidelem,
Ab eo sum monitus,       ut secreta celem
Et celi consilia       nemini revelem.
9.
Unde quamvis cernerem       de futuris multa,
Que sunt intellectibus       hominum sepulta,
35
Celi tamen prodere       vereor occulta.
Tu vero ne timeas,       presul, sed exulta!
10.
Tibi deputatus est       unus angelorum,
Super omnes alios       habens os decorum,
Sicut tu virtutibus       operum clarorum
40
Meritis preradias       omnium proborum.
11.
Huius ope prelia       te vicisse scias,
Ut des Deo gloriam       nec superbus fias!
Tui dux itineris       est per omnes vias,
Pro tuis excessibus       preces fundens pias.
12.
45
Per hunc regnum Siculi       fiet tui iuris,
Ad radicem arboris       ponitur securis.
Tyrannus extollitur       et est sine curis,
Sed eius interitus       venit instar furis.
13.
Nolo tibi denique       nimium blandiri
50
Neque meo domino       blandiens mentiri.
Nemo potest adeo       mundus inveniri,
Ut sit sine macula       mens et actus viri.
14.
Ille sanctus inclitus,       gemma sacerdotum,
Cuius nomen omnibus       reor esse notum,
55
Qui suis miraculis       replet orbem totum,
Se dicit adversum te       nimis esse motum.
15.
Cumque vellet conqueri       de te coram Deo,
Vix querelam distulit       flexus fletu meo;
Flebam namque graviter,       sicut sepe fleo,
60
Lacrimis indutias       postulans ab eo.
16.
Fluebant ab oculis       lacrimarum rivi,
Et quia conpescere       lacrimas nequivi,
De terra ridencium       lacrimans exivi,
Inventus in lectulo       more semivivi.
17.
65
Precor, ergo, domine,       flos presentis evi,
Ut ad sancti graciam       redeas in brevi.
Res eius diripiunt       quidam lupi sevi,
Quas tu restituere       verbo potes levi.
18.
Quamvis incessabilis       sarcina curarum
70
Mentem tuam distrahat       nec fatiget parum,
Scire tamen opus est,       quid sit Deo carum,
Iuvare viriliter       res ecclesiarum.
19.
Fac ergo concordiam       sancto cum Martino,
Qui pro te multotiens       me potavit vino!
75
Quod hec pax sit melior       quam cum Palatino,
Novit, quisquis agitur       spiritu divino.
20.
Cum te vir sanctissimus       vellet accusare,
Vix eum prohibui       lacrimans amare.
Et quia sic volui       pro te laborare,
80
Debes michi magnum quid       in hoc festo dare.
21.
Tussis indeficiens       et defectus vocis
Cum ruinam nuncient       obitus velocis,
Circumdant me gemitus       in secretis locis,
Nec iam libet solitis       delectari iocis.
22.
85
Quamvis tamen moriar       et propinquem fini,
Et me fata terreant       obitus vicini,
Non possum diligere       nomen Palatini,
Per quem facta carior       est lagena vini.
23.
Afflixit iniuriis       populum et clerum.
90
Sed de tot iniuriis       diversarum rerum
Ego non conquererer,       ut iam loquar verum,
Nisi michi carius       venderetur merum.
24.
Ut tyrannis comitis       exponatur ipsi,
Tales versus facio,       quales nunquam scripsi.
95
Omne ve, quod legitur       in Apocalipsi,
Ferat, nisi liberet       vites ab eclipsi.
25.
Interim me Dominus       iuxta psalmum David
Regit et in pascue       claustro collocavit.
Hic michi, non aliis       vinum habundavit;
100
Abbas bonus pastor est       et me bene pavit.