Avianus novus

Liber I

____________________________________________________________

Fabula XIII

[De vitulo et bove]

Avianus XXXVI

Musa iocosa veta, ne fingat vana poeta,

tu removere potes, si quid inane notes.

quorum voce secor vel verbi verbere laedor,

vos operam detis pervigilando metris.

5

curam dando metris, mox me fortasse scietis

carmine pro tali nil meruisse mali.

dum lasciviret vitulusque libenter abiret

forte bovem videt, quem iuga ferre videt.

«tu vinctus loris nullis requiescis in horis

10

et fers vim solis, iugera quando colis.

gramina conculco, tua vis est dedita sulco,

et, bene gratus ero, vincula nulla fero.

tu glebas vertis, pascor florentibus herbis,

gusto quicquid amem, te patiente famem.

15

hinc ego sum fortis, tu pronus ad ostia mortis,

sum nimis hinc acer, tu patiendo macer,

ad solitum morem vetulus patiendo laborem.»

is quamvis doluit, dicere vix voluit:

«care, sit hoc anno tibi tanta licentia dampno,

20

ut non invideam: quod precor, id videam.»

auribus ista Jovis tulit Iris murmura vocis,

vota bovis veteris dicta iuvant ceteris.

nam cito post vidit quaecunque rogando petivit,

quod petit, illud ei mox tribuere dei.

25

festa dies venit, vetulus qua forte quievit,

et dominus vitulum dat necis ad titulum.

vinctus cumque palam Phoebi traheretur ad aram,

sunt resoluta modis talibus ora bovis:

«ne teneas foedam, quae praestant otia, poenam,

30

sed sub quo vives est labor ille quies.»