Avianus novus

Liber II

____________________________________________________________

Fabula XIII

[De rustico et thesauro]

Avianus XII

Cum dictatori nec spes sit tradita doni,

ut se diffamet, muneris instar habet.

si velut ergo soles vel plus, mea Clio, labores,

ad famae dotes addere multa potes.

5

ut saties mentes, thesaurum scribere tentes,

dicere cur taedet quod pigra corda levet?

vir cupidus messis terram sulcabat agrestis,

sperabat granum dans ad aratra manum.

dum campum fodit, thesaurus ad aera prodit,

10

rusticus adridet, colligit atque timet.

inde litans capram dis terrae dedicat aram,

quae sibi suffecit, talia quando dedit.

Neptuno taurum mactavit, servet ut aurum,

et placando Jovem mactat utrumque bovem.

15

mactata cerva placatur casta Minerva,

subcensis hederis ira cadit Veneris.

albam mactat ovem propter Junonis honorem

Marti dans aprum Mercurioque caprum.

Phoebo tura cremat, ne vel se vel sua laedat,

20

numina sic placat, Fors ibi sola vacat.

huic nec aroma datur, pecudis nec caede litatur,

indignata dolet, quod sibi nulla vovet.

remque putans miram verbis conmiscuit iram

atque repentinas edidit ore minas

25

«stulte, quid egisti, cum dis tua sacra dedisti,

qui tibi nil doni nil tribuere boni?

at mihi nil praebes, cui te, miser, et tua debes,

quae favi votis, ditibus acta rotis.

si volvente rota fuero quandoque remota,

30

pauper, ut esse soles, multa dedisse voles.»