Imperatores Turcici,

seu de eorum vita et rebus gestis

_____________________________________________________________________

GERMANIA AD REGEM

Ferdinandum, per Georg. Sabinum.

HAnc adflicta tibi Germania mitto salutem,

Quae mihi non tribui, te nisi dante, potest.

Usa diu rebus quae sum tranquilla secundis,

Hoc iaceo multis tempore pressa malis.

5

De quibus ipsa tuum supplex cum numen adoro,

Ferre mihi solus qui potes, adfer opem.

Ecce vides rerum quam tristis forma mearum,

Qualis et imperii sit status iste mei:

Omnia dissidiis, sunt omnia plena tumultu:

10

Illa fuit quanti res mihi causa mali?

Serviles acies sumptis nos vidimus armis

Nuper, et agrestes rure coisse manus.

Testis adhuc exstat miserande Francia cladis,

Tota cadaveribus squalida facta suis.

15

Ipsaque fertilibus laudata Alsatia campis,

Quae fuit in multis caede cruenta locis.

At pars ulla meo ne possit abesse dolori,

Insuper externo nunc et ab hoste petor.

Turca ferox nostras descendere fertur in oras,

20

Alterius nobis altera causa mali.

Infestis qui cum tot regna subegerit armis,

Posse suo sperat me quoque Marte capi.

Si qua proinde meae remanet tibi cura salutis,

Adfer in adversis his mihi rebus opem:

25

Ne toties claris quae sum prius aucta triumphis,

Hostibus hoc fiam tempore praeda meis.

Nam tibi si rerum sunt cognita gesta mearum,

Cognita quae cunctis regibus esse puto:

Semper adhuc invicta fui, nullosque per annos

30

Ullius invenies me subiisse iugum.

Roma suis totum domuit quae viribus orbem,

Nominis est numquam laudibus aucta mei:

Meque lacessivit quoties hostilibus armis,

Hanc liquet incepti paenituisse sui.

35

In me nil potuit virtus animosa Neronis,

Funere qui Rheni nobilitavit aquas.

Nil potuere tuae praestantes Vare cohortes,

Quas meus Arminius depulit ense suo.

Nec maris Adriaci tota cum plebe senatus

40

Nostra suo potuit subdere colla iugo.

Denique nec magni potuerunt lilia Galli,

Lilia saepe mea languida facta manu.

Quin neque Turcarum nos iam superabimur armis,

Auxilio si nos iuveris ipse tuo.

45

Ducat in exemplum celebris te fama Camilli:

Nam patriae vindex et fuit ille suae.

Saecula nulla tuum nomen ventura silebunt,

Inferiorque tua laude Camillus erit:

Tu modo pro nobis et libertate meorum,

50

In Mahometigenas suscipe bella Getas:

Totius infestos Christi quos nominis hostes

Novimus, adversus armaque ferre Deum.

Hac de gente fera, Danielis scripta prophetae

Multa canunt, paucis hic memoranda mihi.

55

Viderat is quatuor sub imagine regna fer arum:

Aspice, vera tibi, non ego ficta loquor:

Regibus Assyriis, primis fera prima monarchis:

Altera sed Persis assimilata fuit.

Tertia Graiorum referebat bestia sceptrum,

60

Quarta potestatem Martia Roma tuam,

Huius dira ferae facies truculentior illis,

Dissimilisque tribus conspicienda fuit.

Ferratos dentes, bis cornua quinque gerebat,

Et pedibus plodens concutiebat humum.

65

Exiguum vero cornu sub fronte latebat,

De mediis ortum cornibus illud erat:

In quo terrificis oculis, vultuque minaci.

Humani capitis forma videnda fuit.

Hoc cum caelitibus divis violenta gerebat

70

Proelia, blasphemos ore loquente sonos.

Turca ferox autem caput est immane, quod audis

Adversus summum bella movere Deum.

Hoc tibi frangendum caput est, hoc concute cornu,

Succumbet manibus bellua victa tuis.

75

Ergo age, Rex animo praesenti suscipe bellum,

Hei mihi quas poenas impie Turca dabis.

Non tibi consuetae mitti post terga sagittae,

Non tibi velocis proderit usus equi.

Aut ultra Tanaim patriis eiectus ab oris,

80

Ludibrium cunctis gentibus exul eris.

Aut tua submittens iniectis colla catenis,

Ante triumphales regis obibis equos.

Inclita nobilibus gaudebit Achaia Musis,

Praebuit invitas quae tibi victa manus.

85

Exsultansque suis laetabitur amnibus Ister,

Quem tuus infestum reddidit ante furor.

Hoc precor esse ratum caelesti numine Christus,

Hoc velit omnipotens Rexque paterque Deus.

Sed prius externos quam progrediaris in hostes,

90

Certa tibi pax est constituenda domi,

Sedandique graves de relligione tumultus,

Hoc Regem tantum, quantus es ipse, decet.

Nec minor ingenuas studiis florentibus artes,

Ac fovisse sacras sit tibi cura deas,

95

Quae spretae, sine honore iacent hoc tempore passim,

Hac re nulla tibi gloria maior erit.

Tunc Deus indomitas, tibi Marte favente, cohortes,

Turcarumque dabit vincere posse manus.

Tunc, quas nulla tibi poterit delere vetustas,

100

Laudes semper erunt, gloria semper erit.

Pluribus uberior ne crescat Epistola verbis,

Desino: tu felix incolumisque vale.