Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

Talia regis erant tunc instrumenta, nefandis

apta dolis et fronte dolos simulare serena.

Est in conspectu Cyrni, prope litus Etruscum,

550

scrupea, nuda solo, quaeque erigit insula dorsum,

strata super ponto, uelut acer taurus in agro.

Hanc dudum Ligures arcem custode tenebant

atque tuebantur uallis sublimibus arcem

obsaeptam scopulis, super ardua saxa iacentem.

555

Huc uehimur ducti indigenis. (Quis crederet?) ausis

rex adflat tantumque fauet neque subuenit hosti,

(hac uester, Ligures, tegit arte uicarius astum,

quo iactata diu uobis iura improba carpsit.)

Obsidione graui pressum adgressumque repente.

[21]

560

pellimus arce hostem celsa fruimurque potiti.

Et iam festiua populus sub ueste triumphum

concelebrat gratesque diis et uota resoluit.

Victorumque ausus nomenque ad sidera tollit

et grato amplexu reduces et uocibus

565

excipit, et quoque uos dignos habuistis honore.

Scilicet hic inerat uobis tum sensus. Amicis

unquam quis credet Gallis? Hinc proximus instat

quattuor annorum finis, quo excedere nostro

litore fas esset uobis, sic publica saltem

[125 ^v]

570

et priuata fides si uobis ulla fuisset.

Iam renouata recens abitus promissa futuri

et prius acta animos tollunt desuetaque ciues

arma parant, et nota alacres certamina anhelant.

Feminae et audaces pueri luctamina prisci

575

ultima praecinerant belli uiduaeque furentes

dilecta arma uirum stringunt, flammamque minantur

ultricem, et caros reuocant in proelia manes.

Tanta sibi ingenuae praedicant omina mentes

quodque dat alma fides, quod fas est credere, rentur.

580

Ecce autem nostris oneratae milite naues

ilicet appellunt oris renouantque cohortes.

Infestas acies cumulant iterumque iterumque

huc data saepe fides, huc tanta negotia pacis,

――――――

125^r, 559 absidiosa err. V // 564 uocibus iactis suppleui: uocibus io** T² uultuque sereno T² V // 125^v, 572 err. tullunt V.

[22]