Vir nemoris

Liber II

___________________________________________________

Dixerat atque minax rutilum simul extulit ensem

sanguineasque acies caelo diuosque precatus.

875

Fit fragor atque aures ubi murmure cornua rauco

increpuere uirum, simul atque minantia pugnam

arma arrecta micant, propriis cito finibus omnes

dissiliunt: rabidi, celeres rapiuntur in hostem,

et passim miscent ingenti bella tumultu.

880

Martis ubique faces et Mulciber ignibus ardet,

dum rabies animos dudum collecta fatigat.

Discrimen tu segnis, iners, Oenotria, cernis?

Tu maculam placido foedantem lumine uultus

prospicis ipso tui rerumque oblita tuarum?

[32 bis]

885

Nec te tanta mouent uicina pericula et hostis

instantis uiolenta manus? Nec prisca parentum

gloria, contemptrix aeui, nec cura nepotum,

nec peritura mouet crudeli funere Cyrnus?

Nam tua res agitur paries cum proximus ardet.

890

Huius noxa tua est, fato uersaris eodem.

Si cadit illa, cades simili confracta ruina.

Aerii haud aliter delapsum uertice montis

saxum immane, nucem, subiectae uallis honorem,

proterit et sociis consertam uitibus ulmum.

895

Haud fingo commenta libens insuetaque fata.

Pertendo, nam quanta lupis discordia et agnis,

tanta Italis forte et Gallis simul obtigit. Almae

contemptrix fidei, molitrix Gallia fraudum,

te insidiatur hians, adfectat regna tuorum,

900

si tibi gesta iuuat componere prisca futuris.

Heu pede calcatum luteo uestigia pectus

Gallica seruat adhuc scelerataque turpibus ora

stant maculis nondum priscam referentia formam!

Pressus ubique hostis (quanta ui dicere uanum,

[131 ^r]

[32]

905

haec etenim sunt nota tibi) tumefacta repente

uertit terga retro praedaque cruentus et ictu

saeuit adhuc fugiens et diruit obuia late.

Strages et cruor exundant. Disiecta per agros

agmina captiuos, seu pressos funere truncos

――――――

130^v, 873 ructilum err. V // 874 del. T² V // 886 instanti err. V // 891 cadit err. V // 131^r, 901 iuteo err. T V.