VI.

[de rana.]




edita gurgitibus limoque immersa profundo
  et luteis tantum semper amica vadis,
ad superos colles herbosaque prata recurrens
  mulcebat miseras turgida rana feras,

5

callida quod posset gravibus succurrere morbis
  et vitam ingenio continuare suo;
nec se Paeonio iactat cessisse magistro.
  quamvis perpetuos curet in orbe deos.
tunc vulpes pecudum ridens astuta quietem

10

  verborum vacuam prodidit esse fidem:
«haec dabit aegrotis,» inquit, «medicamina membris,
  pallida caeruleus cui notat ora color?»