XXV.

[de puero et fure.]


flens puer extremam putei consedit ad undam,
  vana super vacuis rictibus ora trahens.
callidus hunc lacrimis postquam fur vidit obortis,
  quaenam tristitiae sit modo causa rogat.

5

ille sibi abrupti fingens discrimina funis
  atque auri queritur desiluisse cadum.
nec mora, sollicitam traxit manus improba vestem.
  exutus putei protinus ima petit.
parvulus exiguo circumdans pallia collo

10

  sentibus immersus delituisse datur.
sed post fallaci suscepta pericula voto
  tristior, <ut> amissa veste resedit humi,
dicitur his sollers vocem rupisse querellis
  et gemitu summos sollicitasse deos:

15

«perdita, quisquis erit, post haec bene pallia credat,
  qui putat in liquidis quod natet urna vadis.»