XXVIII.

[de rustico et iuvenco]


vincla recusanti dedignantique iuvenco
  aspera mordaci subdere colla iugo,
rusticus, obliqua succidens cornua falce,
  credidit insanum defremuisse pecus,

5

cautus et immenso cervicem innectit aratro:
  namque erat hic cornu promptior atque pede,
scilicet ut longus prohiberet verbera temo,
  neve ictus faciles ungula saeva daret.
sed postquam irato detractans vincula collo

10

  immeritam vacuo calce fatigat humum,
continuo eversam pedibus dispergit harenam,
  +quam ferus in domini ora sequentis+ agat.
tum sic informi squalentes pulvere crines
  discutiens, imo pectore victus, ait:

15

«nimirum exemplum naturae deerat iniquae,
  qua fieri possit cum ratione nocens.»