Πίνδαρος (Σοῦδα)

Textus:

Pindaros/Pindar

griechisch und deutsch

ed. Oskar Werner, München [1967]

___________________________________________________

A1617

Πίνδαρος Θηβῶν, Σκοπελίνου υἱός, κατὰ δέ τινας Δαϊφάντου, ὃ καὶ μᾶλλον ἀληθές. ὁ γὰρ Σκοπελίνου ἐστὶν ἀφανέστερος καὶ προσγενὴς Πινδάρου. τινὲς δὲ καὶ Παγωνίδου ἱστόρησαν αὐτόν. μαθητὴς δὲ Μυρτίδος γυναικός, γεγονὼς κατὰ τὴν ξεʹ ὀλυμπιάδα καὶ κατὰ τὴν Ξέρξου στρατείαν ὢν ἐτῶν μʹ. καὶ ἀδελφὸς μὲν ἦν αὐτῶι ὄνομα Ἐρωτίων καὶ υἱὸς Δαΐφαντος, θυγατέρες δὲ Εὔμητις καὶ Πρωτομάχη. καὶ συνέβη αὐτῶι τοῦ βίου τελευτὴ κατ᾽ εὐχάς: αἰτήσαντι γὰρ τὸ κάλλιστον αὐτῶι δοθῆναι τῶν ἐν τῶι βίωι ἀθρόον αὐτὸν ἀποθανεῖν, ἐν θεάτρωι ἀνακεκλιμένον εἰς τὰ τοῦ ἐρωμένου Θεοξένου αὐτοῦ γόνατα, ἐτῶν νεʹ. Ἔγραψε δὲ ἐν βιβλίοις ιζʹ Δωρίδι διαλέκτωι ταῦτα· Ὀλυμπιονίκας, Πυθιονίκας, <Νεμεονίκας, Ἰσθμιονίκας,> προσόδια, παρθένια, ἐνθρονισμούς, βακχικά, δαφνηφορικά, παιᾶνας, ὑπορχήματα, ὕμνους, διθυράμβους, σκολιά, ἐγκώμια, θρήνους, δράματα τραγικά (ιζʹ), ἐπιγράμματα ἐπικά, καὶ καταλογάδην παραινέσεις τοῖς Ἕλλησι καὶ ἄλλα πλεῖστα. A1618 Καὶ ἕτερος Πίνδαρος, Σκοπελίνου, Θηβαῖος καὶ αὐτὸς λυρικός, ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου. [A1619] Τὰς Θήβας τὴν πόλιν Ἀλέξανδρόν φασιν εἰς ἔδαφος κατασκάψαι καὶ πλὴν ἱερῶν τε καὶ ἱερέων τοὺς ἄλλους ἀνδραποδίσαι. καὶ τὴν Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ οἰκίαν καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Πινδάρου λέγουσιν ὅτι ἀπαθεῖς ἐφύλαξεν, αἰδοῖ τῆι Πινδάρου, ὥς φησιν Ἀρριανὸς ὁ ἱστορικὸς ἐν τῆι αʹ Ἀναβάσει Ἀλεξάνδρου (Arr. an. I 9,9-10).

(Sudae lex. ed. A. Adler Nr. 1617-1619)