Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

57.

Ἀνὴρ πηρός.

(S. 37. C. 161 et p. 351. F. 17.)

Ἀνὴρ πηρὸς εἰώθει πᾶν τὸ ἐπιτιθέμενον εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶι ζῶον ἐφαπτόμενος λέγειν, ὁποῖόν τι ἐστι. Καὶ δἠ ποτε λυκιδίου αὐτῶι ἐπιδοθέντος, ψηλαφήσας [29] καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν· «οὐκ οἶδα, πότερον λύκου εἴη ἢ ἀλώπεκος ἢ τοιούτου τινὸς ζώου γέννημα· τοῦτο μέντοι σαφῶς ἐπίσταμαι, ὅτι οὐκ ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῶον προβάτων ποίμνηι συνιέναι.»

Οὕτω τῶν πονηρῶν ἡ διάθεσις πολλάκις καὶ ἀπὸ τοῦ σώματος καταφαίνεται.