Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

93.

Γεωργὸς καὶ Γέρανοι.

(B. 26.)

Γέρανοι γεωργοῦ κατενέμοντο τὴν χώρην,

ἐσπαρμένην νεωστὶ πυρίνωι σίτωι.

ὁ δ᾿ ἄχρι πολλοῦ σφενδόνην κενὴν σείων,

ἐδίωκεν αὐτὰς τῶι φόβωι καταπλήσσων.

αἱ δ᾿ ὡς ἐπέσχον φενδονῶντα τὰς αὔρας,

κατεφρόνησαν λοιπὸν, ὥστε μὴ φεύγειν,

ἕως ἐκεῖνος οὐκέθ᾿, ὡς πρὶν εἰώθει,

λίθους δὲ βάλλων, ἠλόησε τὰς πλείους.

αἱ δ᾿ ἐκλιποῦσαι τὴν ἄρουραν, ἀλλήλαις

«φεύγωμεν» ἐκραύγαζον «εἰς τὰς Πυγμαίων·

ἅνθρωπος οὗτος οὐκέτ᾿ ἐκφοβεῖν ἡμᾶς

ἔοικεν· ἤδη δ᾿ ἄρχεταί τι καὶ πράσσειν.»

Παραίνεσιν ὁ λόγος ἔχει, δεῖν ταῖς ἐκ λόγων παραινέσεσι πταίοντες εἴκειν, ἵνα μὴ ταῖς ἐξ ἔργων ὀψέ ποτε περαθεῖεν ὀδύναις.