Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

318.

Ὄναγρος καὶ Ὄνος.

(C. 379. F. 340.)

Ὄναγρος ὄνον ἰδὼν βαρὺν γόμον ἐπαγόμενον, [καὶ] τὴν δουλείαν αὐτῶι ἐπονειδίζων ἔλεγεν· «εὐτυχὴς ὄντως ἐγὼ, ὅτι ζῶν ἐλευθέρως καὶ διάγων ἀκόπως, αὐτοσχέδιον καὶ τὴν νομὴν ἐν τοῖς ὄρεσι κέκτημαι· σὺ δὲ δι᾿ ἄλλου τρέφηι, καὶ δουλείαις καὶ πληγαῖς καθυποβάλληι διηνεκῶς.» Συνέβη δ᾿ οὖν αὐθωρὸν λέοντά τινα φανῆναι, καὶ τῶι μὲν ὄνωι μὴ προσπελάσαι, ὡς συνόντος αὐτῶι τοῦ ὀνηλάτου, τῶι δὲ ὀνάγρωι, μεμονωμένωι τυγχάνοντι, σφοδρῶς ἐπελθεῖν καὶ αὑτῶι θέσθαι κατάβρωμα.

[157] Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὡς οἱ ἀνυπότακτοι καὶ σκληροτράχηλοι, τῆι αὐτοβουλίαι φερόμενοι καὶ βοηθείας τινὸς μὴ δεόμενοι, αὐθωρὸν πτῶμα γίνονται.