Ἰλιάδος Ι

πρεσβεία πρὸς Ἀχιλλέα λιταί.

___________________________________________________________________________________

Ὣς οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς

θεσπεσίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντος ἑταίρη,

πένθεϊ δ᾽ ἀτλήτωι βεβολήατο πάντες ἄριστοι.

ὡς δ᾽ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα

5

Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώ τε Θρήικηθεν ἄητον

ἐλθόντ᾽ ἐξαπίνης· ἄμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν

κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευεν·

ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.

Ἀτρεΐδης δ᾽ ἄχεϊ μεγάλωι βεβολημένος ἦτορ

10

φοίτα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κελεύων

κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕκαστον,

μὴ δὲ βοᾶν· αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο.

ἷζον δ᾽ εἰν ἀγορῆι τετιηότες· ἂν δ᾽ Ἀγαμέμνων

ἵστατο δάκρυ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος

15

ἥ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ·

ὣς ὁ βαρὺ στενάχων ἔπε᾽ Ἀργείοισι μετηύδα·

ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες

Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτηι ἐνέδησε βαρείηι

σχέτλιος, ὃς τότε μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν

20

Ἴλιον ἐκπέρσαντ᾽ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,

νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει

δυσκλέα Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν.

οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι,

ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα

25

ἠδ᾽ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον.

ἀλλ᾽ ἄγεθ᾽ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·

φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·

οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆι.

30

δὴν δ᾽ ἄνεωι ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·

ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·

Ἀτρεΐδη σοὶ πρῶτα μαχήσομαι ἀφραδέοντι,

ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἀγορῆι· σὺ δὲ μή τι χολωθῆις.

ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας ἐν Δαναοῖσι

35

φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον καὶ ἀνάλκιδα· ταῦτα δὲ πάντα

ἴσασ᾽ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.

σοὶ δὲ διάνδιχα δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω·

σκήπτρωι μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων,

ἀλκὴν δ᾽ οὔ τοι δῶκεν, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.

40

δαιμόνι᾽ οὕτω που μάλα ἔλπεαι υἷας Ἀχαιῶν

ἀπτολέμους τ᾽ ἔμεναι καὶ ἀνάλκιδας ὡς ἀγορεύεις;

εἰ δέ τοι αὐτῶι θυμὸς ἐπέσσυται ὥς τε νέεσθαι

ἔρχεο· πάρ τοι ὁδός, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης

ἑστᾶσ᾽, αἵ τοι ἕποντο Μυκήνηθεν μάλα πολλαί.

45

ἀλλ᾽ ἄλλοι μενέουσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ

εἰς ὅ κέ περ Τροίην διαπέρσομεν. εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ

φευγόντων σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·

νῶϊ δ᾽ ἐγὼ Σθένελός τε μαχησόμεθ᾽ εἰς ὅ κε τέκμωρ

Ἰλίου εὕρωμεν· σὺν γὰρ θεῶι εἰλήλουθμεν.

50

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν

μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.

τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ·

Τυδεΐδη περὶ μὲν πολέμωι ἔνι καρτερός ἐσσι,

καὶ βουλῆι μετὰ πάντας ὁμήλικας ἔπλευ ἄριστος.

55

οὔ τίς τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται ὅσσοι Ἀχαιοί,

οὐδὲ πάλιν ἐρέει· ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων.

ἦ μὲν καὶ νέος ἐσσί, ἐμὸς δέ κε καὶ πάϊς εἴης

ὁπλότατος γενεῆφιν· ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις

Ἀργείων βασιλῆας, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπες.

60

ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἐγών, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναι,

ἐξείπω καὶ πάντα διίξομαι· οὐδέ κέ τίς μοι

μῦθον ἀτιμήσει᾽, οὐδὲ κρείων Ἀγαμέμνων.

ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος

ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος.

65

ἀλλ᾽ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνηι

δόρπά τ᾽ ἐφοπλισόμεσθα· φυλακτῆρες δὲ ἕκαστοι

λεξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός.

κούροισιν μὲν ταῦτ᾽ ἐπιτέλλομαι· αὐτὰρ ἔπειτα

Ἀτρεΐδη σὺ μὲν ἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι.

70

δαίνυ δαῖτα γέρουσιν· ἔοικέ τοι, οὔ τοι ἀεικές.

πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι, τὸν νῆες Ἀχαιῶν

ἠμάτιαι Θρήικηθεν ἐπ᾽ εὐρέα πόντον ἄγουσι·

πᾶσά τοί ἐσθ᾽ ὑποδεξίη, πολέεσσι δ᾽ ἀνάσσεις.

πολλῶν δ᾽ ἀγρομένων τῶι πείσεαι ὅς κεν ἀρίστην

75

βουλὴν βουλεύσηι· μάλα δὲ χρεὼ πάντας Ἀχαιοὺς

ἐσθλῆς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι ἐγγύθι νηῶν

καίουσιν πυρὰ πολλά· τίς ἂν τάδε γηθήσειε;

νὺξ δ᾽ ἧδ᾽ ἠὲ διαρραίσει στρατὸν ἠὲ σαώσει.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.

80

ἐκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο

ἀμφί τε Νεστορίδην Θρασυμήδεα ποιμένα λαῶν,

ἠδ᾽ ἀμφ᾽ Ἀσκάλαφον καὶ Ἰάλμενον υἷας Ἄρηος

ἀμφί τε Μηριόνην Ἀφαρῆά τε Δηΐπυρόν τε,

ἠδ᾽ ἀμφὶ Κρείοντος υἱὸν Λυκομήδεα δῖον.

85

ἕπτ᾽ ἔσαν ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ ἑκάστωι

κοῦροι ἅμα στεῖχον δολίχ᾽ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες·

κὰδ δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἷζον ἰόντες·

ἔνθα δὲ πῦρ κήαντο, τίθεντο δὲ δόρπα ἕκαστος.

Ἀτρεΐδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἦγεν Ἀχαιῶν

90

ἐς κλισίην, παρὰ δέ σφι τίθει μενοεικέα δαῖτα.

οἳ δ᾽ ἐπ᾽ ὀνείαθ᾽ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.

αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,

τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν

Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή·

95

ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·

Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον

ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δ᾽ ἄρξομαι, οὕνεκα πολλῶν

λαῶν ἐσσι ἄναξ καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε

σκῆπτρόν τ᾽ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύηισθα.

100

τώ σε χρὴ περὶ μὲν φάσθαι ἔπος ἠδ᾽ ἐπακοῦσαι,

κρηῆναι δὲ καὶ ἄλλωι, ὅτ᾽ ἄν τινα θυμὸς ἀνώγηι

εἰπεῖν εἰς ἀγαθόν· σέο δ᾽ ἕξεται ὅττί κεν ἄρχηι.

αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα.

οὐ γάρ τις νόον ἄλλος ἀμείνονα τοῦδε νοήσει

105

οἷον ἐγὼ νοέω ἠμὲν πάλαι ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν

ἐξ ἔτι τοῦ ὅτε διογενὲς Βρισηΐδα κούρην

χωομένου Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας

οὔ τι καθ᾽ ἡμέτερόν γε νόον· μάλα γάρ τοι ἔγωγε

πόλλ᾽ ἀπεμυθεόμην· σὺ δὲ σῶι μεγαλήτορι θυμῶι

110

εἴξας ἄνδρα φέριστον, ὃν ἀθάνατοί περ ἔτισαν,

ἠτίμησας, ἑλὼν γὰρ ἔχεις γέρας· ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν

φραζώμεσθ᾽ ὥς κέν μιν ἀρεσσάμενοι πεπίθωμεν

δώροισίν τ᾽ ἀγανοῖσιν ἔπεσσί τε μειλιχίοισι.

τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·

115

ὦ γέρον οὔ τι ψεῦδος ἐμὰς ἄτας κατέλεξας·

ἀασάμην, οὐδ᾽ αὐτὸς ἀναίνομαι. ἀντί νυ πολλῶν

λαῶν ἐστὶν ἀνὴρ ὅν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσηι,

ὡς νῦν τοῦτον ἔτισε, δάμασσε δὲ λαὸν Ἀχαιῶν.

ἀλλ᾽ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέηισι πιθήσας,

120

ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τ᾽ ἀπερείσι᾽ ἄποινα.

ὑμῖν δ᾽ ἐν πάντεσσι περικλυτὰ δῶρ᾽ ὀνομήνω

ἕπτ᾽ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,

αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾽ ἵππους

πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.

125

οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ὧι τόσσα γένοιτο,

οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,

ὅσσά μοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι.

δώσω δ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας

Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλεν αὐτὸς

130

ἐξελόμην, αἳ κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.

τὰς μέν οἱ δώσω, μετὰ δ᾽ ἔσσεται ἣν τότ᾽ ἀπηύρων

κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι

μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι,

ἣ θέμις ἀνθρώπων πέλει ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν.

135

ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε

ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι,

νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω

εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδ᾽ Ἀχαιοί,

Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθω,

140

αἴ κε μετ᾽ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.

εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθ᾽ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης

γαμβρός κέν μοι ἔοι· τίσω δέ μιν ἶσον Ὀρέστηι,

ὅς μοι τηλύγετος τρέφεται θαλίηι ἔνι πολλῆι.

τρεῖς δέ μοί εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρωι εὐπήκτωι

145

Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,

τάων ἥν κ᾽ ἐθέληισι φίλην ἀνάεδνον ἀγέσθω

πρὸς οἶκον Πηλῆος· ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ μείλια δώσω

πολλὰ μάλ᾽, ὅσσ᾽ οὔ πώ τις ἑῆι ἐπέδωκε θυγατρί·

ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ ναιόμενα πτολίεθρα

150

Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν

Φηράς τε ζαθέας ἠδ᾽ Ἄνθειαν βαθύλειμον

καλήν τ᾽ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.

πᾶσαι δ᾽ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·

ἐν δ᾽ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,

155

οἵ κέ ἑ δωτίνηισι θεὸν ὣς τιμήσουσι

καί οἱ ὑπὸ σκήπτρωι λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.

ταῦτά κέ οἱ τελέσαιμι μεταλήξαντι χόλοιο.

δμηθήτω· Ἀΐδης τοι ἀμείλιχος ἠδ᾽ ἀδάμαστος,

τοὔνεκα καί τε βροτοῖσι θεῶν ἔχθιστος ἁπάντων·

160

καί μοι ὑποστήτω ὅσσον βασιλεύτερός εἰμι

ἠδ᾽ ὅσσον γενεῆι προγενέστερος εὔχομαι εἶναι.

τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·

Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον

δῶρα μὲν οὐκέτ᾽ ὀνοστὰ διδοῖς Ἀχιλῆϊ ἄνακτι·

165

ἀλλ᾽ ἄγετε κλητοὺς ὀτρύνομεν, οἵ κε τάχιστα

ἔλθωσ᾽ ἐς κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος.

εἰ δ᾽ ἄγε τοὺς ἂν ἐγὼ ἐπιόψομαι οἳ δὲ πιθέσθων.

Φοῖνιξ μὲν πρώτιστα Διῒ φίλος ἡγησάσθω,

αὐτὰρ ἔπειτ᾽ Αἴας τε μέγας καὶ δῖος Ὀδυσσεύς·

170

κηρύκων δ᾽ Ὀδίος τε καὶ Εὐρυβάτης ἅμ᾽ ἑπέσθων.

φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ, εὐφημῆσαί τε κέλεσθε,

ὄφρα Διὶ Κρονίδηι ἀρησόμεθ᾽, αἴ κ᾽ ἐλεήσηι.

ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπεν.

αὐτίκα κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν,

175

κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,

νώμησαν δ᾽ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν.

αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τ᾽ ἔπιόν θ᾽ ὅσον ἤθελε θυμός,

ὁρμῶντ᾽ ἐκ κλισίης Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.

τοῖσι δὲ πόλλ᾽ ἐπέτελλε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ

180

δενδίλλων ἐς ἕκαστον, Ὀδυσσῆϊ δὲ μάλιστα,

πειρᾶν ὡς πεπίθοιεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα.

τὼ δὲ βάτην παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης

πολλὰ μάλ᾽ εὐχομένω γαιηόχωι ἐννοσιγαίωι

ῥηϊδίως πεπιθεῖν μεγάλας φρένας Αἰακίδαο.

185

Μυρμιδόνων δ᾽ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,

τὸν δ᾽ εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείηι

καλῆι δαιδαλέηι, ἐπὶ δ᾽ ἀργύρεον ζυγὸν ἦεν,

τὴν ἄρετ᾽ ἐξ ἐνάρων πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας·

τῆι ὅ γε θυμὸν ἔτερπεν, ἄειδε δ᾽ ἄρα κλέα ἀνδρῶν.

190

Πάτροκλος δέ οἱ οἶος ἐναντίος ἧστο σιωπῆι,

δέγμενος Αἰακίδην ὁπότε λήξειεν ἀείδων,

τὼ δὲ βάτην προτέρω, ἡγεῖτο δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,

στὰν δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο· ταφὼν δ᾽ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺς

αὐτῆι σὺν φόρμιγγι λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν.

195

ὣς δ᾽ αὔτως Πάτροκλος, ἐπεὶ ἴδε φῶτας, ἀνέστη.

τὼ καὶ δεικνύμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·

χαίρετον· ἦ φίλοι ἄνδρες ἱκάνετον ἦ τι μάλα χρεώ,

οἵ μοι σκυζομένωι περ Ἀχαιῶν φίλτατοί ἐστον.

ὣς ἄρα φωνήσας προτέρω ἄγε δῖος Ἀχιλλεύς,

200

εἷσεν δ᾽ ἐν κλισμοῖσι τάπησί τε πορφυρέοισιν.

αἶψα δὲ Πάτροκλον προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·

μείζονα δὴ κρητῆρα Μενοιτίου υἱὲ καθίστα,

ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπας δ᾽ ἔντυνον ἑκάστωι·

οἳ γὰρ φίλτατοι ἄνδρες ἐμῶι ὑπέασι μελάθρωι.

205

ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλωι ἐπεπείθεθ᾽ ἑταίρωι.

αὐτὰρ ὅ γε κρεῖον μέγα κάββαλεν ἐν πυρὸς αὐγῆι,

ἐν δ᾽ ἄρα νῶτον ἔθηκ᾽ ὄϊος καὶ πίονος αἰγός,

ἐν δὲ συὸς σιάλοιο ῥάχιν τεθαλυῖαν ἀλοιφῆι.

τῶι δ᾽ ἔχεν Αὐτομέδων, τάμνεν δ᾽ ἄρα δῖος Ἀχιλλεύς.

210

καὶ τὰ μὲν εὖ μίστυλλε καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔπειρε,

πῦρ δὲ Μενοιτιάδης δαῖεν μέγα ἰσόθεος φώς.

αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ πῦρ ἐκάη καὶ φλὸξ ἐμαράνθη,

ἀνθρακιὴν στορέσας ὀβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε,

πάσσε δ᾽ ἁλὸς θείοιο κρατευτάων ἐπαείρας.

215

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ὤπτησε καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔχευε,

Πάτροκλος μὲν σῖτον ἑλὼν ἐπένειμε τραπέζηι

καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἀτὰρ κρέα νεῖμεν Ἀχιλλεύς.

αὐτὸς δ᾽ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο

τοίχου τοῦ ἑτέροιο, θεοῖσι δὲ θῦσαι ἀνώγει

220

Πάτροκλον ὃν ἑταῖρον· ὁ δ᾽ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς.

οἳ δ᾽ ἐπ᾽ ὀνείαθ᾽ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.

αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,

νεῦσ᾽ Αἴας Φοίνικι· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,

πλησάμενος δ᾽ οἴνοιο δέπας δείδεκτ᾽ Ἀχιλῆα·

225

χαῖρ᾽ Ἀχιλεῦ· δαιτὸς μὲν ἐΐσης οὐκ ἐπιδευεῖς

ἠμὲν ἐνὶ κλισίηι Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο

ἠδὲ καὶ ἐνθάδε νῦν, πάρα γὰρ μενοεικέα πολλὰ

δαίνυσθ᾽· ἀλλ᾽ οὐ δαιτὸς ἐπηράτου ἔργα μέμηλεν,

ἀλλὰ λίην μέγα πῆμα διοτρεφὲς εἰσορόωντες

230

δείδιμεν· ἐν δοιῆι δὲ σαωσέμεν ἢ ἀπολέσθαι

νῆας ἐϋσσέλμους, εἰ μὴ σύ γε δύσεαι ἀλκήν.

ἐγγὺς γὰρ νηῶν καὶ τείχεος αὖλιν ἔθεντο

Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τ᾽ ἐπίκουροι

κηάμενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ στρατόν, οὐδ᾽ ἔτι φασὶ

235

σχήσεσθ᾽, ἀλλ᾽ ἐν νηυσὶ μελαίνηισιν πεσέεσθαι.

Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ἐνδέξια σήματα φαίνων

ἀστράπτει· Ἕκτωρ δὲ μέγα σθένεϊ βλεμεαίνων

μαίνεται ἐκπάγλως πίσυνος Διί, οὐδέ τι τίει

ἀνέρας οὐδὲ θεούς· κρατερὴ δέ ἑ λύσσα δέδυκεν.

240

ἀρᾶται δὲ τάχιστα φανήμεναι Ἠῶ δῖαν·

στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν ἄκρα κόρυμβα

αὐτάς τ᾽ ἐμπρήσειν μαλεροῦ πυρός, αὐτὰρ Ἀχαιοὺς

δηιώσειν παρὰ τῆισιν ὀρινομένους ὑπὸ καπνοῦ.

ταῦτ᾽ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, μή οἱ ἀπειλὰς

245

ἐκτελέσωσι θεοί, ἡμῖν δὲ δὴ αἴσιμον εἴη

φθίσθαι ἐνὶ Τροίηι ἑκὰς Ἄργεος ἱπποβότοιο.

ἀλλ᾽ ἄνα εἰ μέμονάς γε καὶ ὀψέ περ υἷας Ἀχαιῶν

τειρομένους ἐρύεσθαι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.

αὐτῶι τοι μετόπισθ᾽ ἄχος ἔσσεται, οὐδέ τι μῆχος

250

ῥεχθέντος κακοῦ ἔστ᾽ ἄκος εὑρεῖν· ἀλλὰ πολὺ πρὶν

φράζευ ὅπως Δαναοῖσιν ἀλεξήσεις κακὸν ἦμαρ.

ὦ πέπον ἦ μὲν σοί γε πατὴρ ἐπετέλλετο Πηλεὺς

ἤματι τῶι ὅτε σ᾽ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε·

τέκνον ἐμὸν κάρτος μὲν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη

255

δώσουσ᾽ αἴ κ᾽ ἐθέλωσι, σὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν

ἴσχειν ἐν στήθεσσι· φιλοφροσύνη γὰρ ἀμείνων·

ληγέμεναι δ᾽ ἔριδος κακομηχάνου, ὄφρά σε μᾶλλον

τίωσ᾽ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.

ὣς ἐπέτελλ᾽ ὁ γέρων, σὺ δὲ λήθεαι· ἀλλ᾽ ἔτι καὶ νῦν

260

παύε᾽, ἔα δὲ χόλον θυμαλγέα· σοὶ δ᾽ Ἀγαμέμνων

ἄξια δῶρα δίδωσι μεταλήξαντι χόλοιο.

εἰ δὲ σὺ μέν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω

ὅσσά τοι ἐν κλισίηισιν ὑπέσχετο δῶρ᾽ Ἀγαμέμνων·

ἕπτ᾽ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,

265

αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾽ ἵππους

πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.

οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ὧι τόσσα γένοιτο

οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,

ὅσσ᾽ Ἀγαμέμνονος ἵπποι ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.

270

δώσει δ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας

Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλες αὐτὸς

ἐξέλεθ᾽, αἳ τότε κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.

τὰς μέν τοι δώσει, μετὰ δ᾽ ἔσσεται ἣν τότ᾽ ἀπηύρα

κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμεῖται

275

μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι

ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤτ᾽ ἀνδρῶν ἤτε γυναικῶν.

ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε

ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσ᾽ ἀλαπάξαι,

νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηήσασθαι

280

εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδ᾽ Ἀχαιοί,

Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθαι,

αἵ κε μετ᾽ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.

εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθ᾽ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης

γαμβρός κέν οἱ ἔοις· τίσει δέ σε ἶσον Ὀρέστηι,

285

ὅς οἱ τηλύγετος τρέφεται θαλίηι ἔνι πολλῆι.

τρεῖς δέ οἵ εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρωι εὐπήκτωι

Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,

τάων ἥν κ᾽ ἐθέληισθα φίλην ἀνάεδνον ἄγεσθαι

πρὸς οἶκον Πηλῆος· ὁ δ᾽ αὖτ᾽ ἐπὶ μείλια δώσει

290

πολλὰ μάλ᾽, ὅσσ᾽ οὔ πώ τις ἑῆι ἐπέδωκε θυγατρί·

ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὖ ναιόμενα πτολίεθρα

Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν

Φηράς τε ζαθέας ἠδ᾽ Ἄνθειαν βαθύλειμον

καλήν τ᾽ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.

295

πᾶσαι δ᾽ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·

ἐν δ᾽ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,

οἵ κέ σε δωτίνηισι θεὸν ὣς τιμήσουσι

καί τοι ὑπὸ σκήπτρωι λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.

ταῦτά κέ τοι τελέσειε μεταλήξαντι χόλοιο.

300

εἰ δέ τοι Ἀτρεΐδης μὲν ἀπήχθετο κηρόθι μᾶλλον

αὐτὸς καὶ τοῦ δῶρα, σὺ δ᾽ ἄλλους περ Παναχαιοὺς

τειρομένους ἐλέαιρε κατὰ στρατόν, οἵ σε θεὸν ὣς

τίσουσ᾽· ἦ γάρ κέ σφι μάλα μέγα κῦδος ἄροιο·

νῦν γάρ χ᾽ Ἕκτορ᾽ ἕλοις, ἐπεὶ ἂν μάλα τοι σχεδὸν ἔλθοι

305

λύσσαν ἔχων ὀλοήν, ἐπεὶ οὔ τινά φησιν ὁμοῖον

οἷ ἔμεναι Δαναῶν οὓς ἐνθάδε νῆες ἔνεικαν.

τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·

διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ

χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν,

310

ἧι περ δὴ φρονέω τε καὶ ὡς τετελεσμένον ἔσται,

ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.

ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύληισιν

ὅς χ᾽ ἕτερον μὲν κεύθηι ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπηι.

αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα·

315

οὔτ᾽ ἔμεγ᾽ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα πεισέμεν οἴω

οὔτ᾽ ἄλλους Δαναούς, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρις ἦεν

μάρνασθαι δηΐοισιν ἐπ᾽ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί.

ἴση μοῖρα μένοντι καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζοι·

ἐν δὲ ἰῆι τιμῆι ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός·

320

κάτθαν᾽ ὁμῶς ὅ τ᾽ ἀεργὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὰ ἐοργώς.

οὐδέ τί μοι περίκειται, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῶι

αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν.

ὡς δ᾽ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι προφέρηισι

μάστακ᾽ ἐπεί κε λάβηισι, κακῶς δ᾽ ἄρα οἱ πέλει αὐτῆι,

325

ὣς καὶ ἐγὼ πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον,

ἤματα δ᾽ αἱματόεντα διέπρησσον πολεμίζων

ἀνδράσι μαρνάμενος ὀάρων ἕνεκα σφετεράων.

δώδεκα δὴ σὺν νηυσὶ πόλεις ἀλάπαξ᾽ ἀνθρώπων,

πεζὸς δ᾽ ἕνδεκά φημι κατὰ Τροίην ἐρίβωλον·

330

τάων ἐκ πασέων κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλὰ

ἐξελόμην, καὶ πάντα φέρων Ἀγαμέμνονι δόσκον

Ἀτρεΐδηι· ὁ δ᾽ ὄπισθε μένων παρὰ νηυσὶ θοῆισι

δεξάμενος διὰ παῦρα δασάσκετο, πολλὰ δ᾽ ἔχεσκεν.

ἄλλα δ᾽ ἀριστήεσσι δίδου γέρα καὶ βασιλεῦσι·

335

τοῖσι μὲν ἔμπεδα κεῖται, ἐμεῦ δ᾽ ἀπὸ μούνου Ἀχαιῶν

εἵλετ᾽, ἔχει δ᾽ ἄλοχον θυμαρέα· τῆι παριαύων

τερπέσθω. τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν

Ἀργείους; τί δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδ᾽ ἀγείρας

Ἀτρεΐδης; ἦ οὐχ Ἑλένης ἕνεκ᾽ ἠϋκόμοιο;

340

ἦ μοῦνοι φιλέουσ᾽ ἀλόχους μερόπων ἀνθρώπων

Ἀτρεΐδαι; ἐπεὶ ὅς τις ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ ἐχέφρων

τὴν αὐτοῦ φιλέει καὶ κήδεται, ὡς καὶ ἐγὼ τὴν

ἐκ θυμοῦ φίλεον δουρικτητήν περ ἐοῦσαν.

νῦν δ᾽ ἐπεὶ ἐκ χειρῶν γέρας εἵλετο καί μ᾽ ἀπάτησε

345

μή μευ πειράτω εὖ εἰδότος· οὐδέ με πείσει.

ἀλλ᾽ Ὀδυσεῦ σὺν σοί τε καὶ ἄλλοισιν βασιλεῦσι

φραζέσθω νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ.

ἦ μὲν δὴ μάλα πολλὰ πονήσατο νόσφιν ἐμεῖο,

καὶ δὴ τεῖχος ἔδειμε, καὶ ἤλασε τάφρον ἐπ᾽ αὐτῶι

350

εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν·

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὧς δύναται σθένος Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο

ἴσχειν· ὄφρα δ᾽ ἐγὼ μετ᾽ Ἀχαιοῖσιν πολέμιζον

οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεος ὀρνύμεν Ἕκτωρ,

ἀλλ᾽ ὅσον ἐς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν·

355

ἔνθά ποτ᾽ οἶον ἔμιμνε, μόγις δέ μευ ἔκφυγεν ὁρμήν.

νῦν δ᾽ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμιζέμεν Ἕκτορι δίωι

αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέξας καὶ πᾶσι θεοῖσι

νηήσας εὖ νῆας, ἐπὴν ἅλα δὲ προερύσσω,

ὄψεαι, αἴ κ᾽ ἐθέληισθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήληι,

360

ἦρι μάλ᾽ Ἑλλήσποντον ἐπ᾽ ἰχθυόεντα πλεούσας

νῆας ἐμάς, ἐν δ᾽ ἄνδρας ἐρεσσέμεναι μεμαῶτας·

εἰ δέ κεν εὐπλοίην δώηι κλυτὸς ἐννοσίγαιος

ἤματί κε τριτάτωι Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην.

ἔστι δέ μοι μάλα πολλά, τὰ κάλλιπον ἐνθάδε ἔρρων·

365

ἄλλον δ᾽ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸν

ἠδὲ γυναῖκας ἐϋζώνους πολιόν τε σίδηρον

ἄξομαι, ἅσσ᾽ ἔλαχόν γε· γέρας δέ μοι, ὅς περ ἔδωκεν,

αὖτις ἐφυβρίζων ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων

Ἀτρεΐδης· τῶι πάντ᾽ ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλω

370

ἀμφαδόν, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἐπισκύζωνται Ἀχαιοὶ

εἴ τινά που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειν

αἰὲν ἀναιδείην ἐπιειμένος· οὐδ᾽ ἂν ἔμοιγε

τετλαίη κύνεός περ ἐὼν εἰς ὦπα ἰδέσθαι·

οὐδέ τί οἱ βουλὰς συμφράσσομαι, οὐδὲ μὲν ἔργον·

375

ἐκ γὰρ δή μ᾽ ἀπάτησε καὶ ἤλιτεν· οὐδ᾽ ἂν ἔτ᾽ αὖτις

ἐξαπάφοιτ᾽ ἐπέεσσιν· ἅλις δέ οἱ· ἀλλὰ ἕκηλος

ἐρρέτω· ἐκ γάρ εὑ φρένας εἵλετο μητίετα Ζεύς.

ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσηι.

οὐδ᾽ εἴ μοι δεκάκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίη

380

ὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο,

οὐδ᾽ ὅσ᾽ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσεται, οὐδ᾽ ὅσα Θήβας

Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται,

αἵ θ᾽ ἑκατόμπυλοί εἰσι, διηκόσιοι δ᾽ ἀν᾽ ἑκάστας

ἀνέρες ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν·

385

οὐδ᾽ εἴ μοι τόσα δοίη ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε,

οὐδέ κεν ὧς ἔτι θυμὸν ἐμὸν πείσει᾽ Ἀγαμέμνων

πρίν γ᾽ ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ δόμεναι θυμαλγέα λώβην.

κούρην δ᾽ οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,

οὐδ᾽ εἰ χρυσείηι Ἀφροδίτηι κάλλος ἐρίζοι,

390

ἔργα δ᾽ Ἀθηναίηι γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι·

οὐδέ μιν ὧς γαμέω· ὁ δ᾽ Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω,

ὅς τις οἷ τ᾽ ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν.

ἢν γὰρ δή με σαῶσι θεοὶ καὶ οἴκαδ᾽ ἵκωμαι,

Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μάσσεται αὐτός.

395

πολλαὶ Ἀχαιΐδες εἰσὶν ἀν᾽ Ἑλλάδα τε Φθίην τε

κοῦραι ἀριστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται,

τάων ἥν κ᾽ ἐθέλωμι φίλην ποιήσομ᾽ ἄκοιτιν.

ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ

γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν

400

κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·

οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδ᾽ ὅσα φασὶν

Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον

τὸ πρὶν ἐπ᾽ εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,

οὐδ᾽ ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει

405

Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσηι.

ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,

κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,

ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ

οὔθ᾽ ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.

410

μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα

διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ.

εἰ μέν κ᾽ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,

ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται·

εἰ δέ κεν οἴκαδ᾽ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

415

ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν

ἔσσεται, οὐδέ κέ μ᾽ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.

καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμην

οἴκαδ᾽ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ

Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς

420

χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.

ἀλλ᾽ ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν

ἀγγελίην ἀπόφασθε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων·

ὄφρ᾽ ἄλλην φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω,

ἥ κέ σφιν νῆάς τε σαῶι καὶ λαὸν Ἀχαιῶν

425

νηυσὶν ἔπι γλαφυρῆις, ἐπεὶ οὔ σφισιν ἥδέ γ᾽ ἑτοίμη

ἣν νῦν ἐφράσσαντο ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος·

Φοῖνιξ δ᾽ αὖθι παρ᾽ ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω,

ὄφρά μοι ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἕπηται

αὔριον ἢν ἐθέληισιν· ἀνάγκηι δ᾽ οὔ τί μιν ἄξω.

430

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆι

μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν·

ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ

δάκρυ᾽ ἀναπρήσας· περὶ γὰρ δίε νηυσὶν Ἀχαιῶν·

εἰ μὲν δὴ νόστόν γε μετὰ φρεσὶ φαίδιμ᾽ Ἀχιλλεῦ

435

βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν νηυσὶ θοῆισι

πῦρ ἐθέλεις ἀΐδηλον, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῶι,

πῶς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος αὖθι λιποίμην

οἶος; σοὶ δέ μ᾽ ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς

ἤματι τῶι ὅτε σ᾽ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε

440

νήπιον οὔ πω εἰδόθ᾽ ὁμοιΐου πολέμοιο

οὐδ᾽ ἀγορέων, ἵνα τ᾽ ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.

τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,

μύθων τε ῥητῆρ᾽ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.

ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι

445

λείπεσθ᾽, οὐδ᾽ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς

γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα,

οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα

φεύγων νείκεα πατρὸς Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο,

ὅς μοι παλλακίδος περιχώσατο καλλικόμοιο,

450

τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμάζεσκε δ᾽ ἄκοιτιν

μητέρ᾽ ἐμήν· ἣ δ᾽ αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο γούνων

παλλακίδι προμιγῆναι, ἵν᾽ ἐχθήρειε γέροντα.

τῆι πιθόμην καὶ ἔρεξα· πατὴρ δ᾽ ἐμὸς αὐτίκ᾽ ὀϊσθεὶς

πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δ᾽ ἐπεκέκλετ᾽ Ἐρινῦς,

455

μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱὸν

ἐξ ἐμέθεν γεγαῶτα· θεοὶ δ᾽ ἐτέλειον ἐπαρὰς

Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια.

460

ἔνθ᾽ ἐμοὶ οὐκέτι πάμπαν ἐρητύετ᾽ ἐν φρεσὶ θυμὸς

πατρὸς χωομένοιο κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι.

ἦ μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες

465

αὐτοῦ λισσόμενοι κατερήτυον ἐν μεγάροισι,

πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς

ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θαλέθοντες ἀλοιφῆι

εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο,

πολλὸν δ᾽ ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος.

470

εἰνάνυχες δέ μοι ἀμφ᾽ αὐτῶι παρὰ νύκτας ἴαυον·

οἳ μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον, οὐδέ ποτ᾽ ἔσβη

πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπ᾽ αἰθούσηι εὐερκέος αὐλῆς,

ἄλλο δ᾽ ἐνὶ προδόμωι, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ δεκάτη μοι ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή,

475

καὶ τότ᾽ ἐγὼ θαλάμοιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας

ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον ἑρκίον αὐλῆς

ῥεῖα, λαθὼν φύλακάς τ᾽ ἄνδρας δμωιάς τε γυναῖκας.

φεῦγον ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε δι᾽ Ἑλλάδος εὐρυχόροιο,

Φθίην δ᾽ ἐξικόμην ἐριβώλακα μητέρα μήλων

480

ἐς Πηλῆα ἄναχθ᾽· ὁ δέ με πρόφρων ὑπέδεκτο,

καί μ᾽ ἐφίλησ᾽ ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσηι

μοῦνον τηλύγετον πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι,

καί μ᾽ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν·

ναῖον δ᾽ ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων.

485

καί σε τοσοῦτον ἔθηκα θεοῖς ἐπιείκελ᾽ Ἀχιλλεῦ,

ἐκ θυμοῦ φιλέων, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες ἅμ᾽ ἄλλωι

οὔτ᾽ ἐς δαῖτ᾽ ἰέναι οὔτ᾽ ἐν μεγάροισι πάσασθαι,

πρίν γ᾽ ὅτε δή σ᾽ ἐπ᾽ ἐμοῖσιν ἐγὼ γούνεσσι καθίσσας

ὄψου τ᾽ ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών.

490

πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα

οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιέηι ἀλεγεινῆι.

ὣς ἐπὶ σοὶ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,

τὰ φρονέων ὅ μοι οὔ τι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον

ἐξ ἐμεῦ· ἀλλὰ σὲ παῖδα θεοῖς ἐπιείκελ᾽ Ἀχιλλεῦ

495

ποιεύμην, ἵνα μοί ποτ᾽ ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνηις.

ἀλλ᾽ Ἀχιλεῦ δάμασον θυμὸν μέγαν· οὐδέ τί σε χρὴ

νηλεὲς ἦτορ ἔχειν· στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,

τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ τιμή τε βίη τε.

καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῆις ἀγανῆισι

500

λοιβῆι τε κνίσηι τε παρατρωπῶσ᾽ ἄνθρωποι

λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήηι καὶ ἁμάρτηι.

καὶ γάρ τε λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο

χωλαί τε ῥυσαί τε παραβλῶπές τ᾽ ὀφθαλμώ,

αἵ ῥά τε καὶ μετόπισθ᾽ ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι.

505

ἣ δ᾽ ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕνεκα πάσας

πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπ᾽ αἶαν

βλάπτουσ᾽ ἀνθρώπους· αἳ δ᾽ ἐξακέονται ὀπίσσω.

ὃς μέν τ᾽ αἰδέσεται κούρας Διὸς ἆσσον ἰούσας,

τὸν δὲ μέγ᾽ ὤνησαν καί τ᾽ ἔκλυον εὐχομένοιο·

510

ὃς δέ κ᾽ ἀνήνηται καί τε στερεῶς ἀποείπηι,

λίσσονται δ᾽ ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσαι

τῶι ἄτην ἅμ᾽ ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίσηι.

ἀλλ᾽ Ἀχιλεῦ πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρηισιν ἕπεσθαι

τιμήν, ἥ τ᾽ ἄλλων περ ἐπιγνάμπτει νόον ἐσθλῶν.

515

εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι τὰ δ᾽ ὄπισθ᾽ ὀνομάζοι

Ἀτρεΐδης, ἀλλ᾽ αἰὲν ἐπιζαφελῶς χαλεπαίνοι,

οὐκ ἂν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμην

Ἀργείοισιν ἀμυνέμεναι χατέουσί περ ἔμπης·

νῦν δ᾽ ἅμα τ᾽ αὐτίκα πολλὰ διδοῖ τὰ δ᾽ ὄπισθεν ὑπέστη,

520

ἄνδρας δὲ λίσσεσθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίστους

κρινάμενος κατὰ λαὸν Ἀχαιϊκόν, οἵ τε σοὶ αὐτῶι

φίλτατοι Ἀργείων· τῶν μὴ σύ γε μῦθον ἐλέγξηις

μηδὲ πόδας· πρὶν δ᾽ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι.

οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα κλέα ἀνδρῶν

525

ἡρώων, ὅτε κέν τιν᾽ ἐπιζάφελος χόλος ἵκοι·

δωρητοί τε πέλοντο παράρρητοί τ᾽ ἐπέεσσι.

μέμνημαι τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι οὔ τι νέον γε

ὡς ἦν· ἐν δ᾽ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι.

Κουρῆτές τ᾽ ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι

530

ἀμφὶ πόλιν Καλυδῶνα καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον,

Αἰτωλοὶ μὲν ἀμυνόμενοι Καλυδῶνος ἐραννῆς,

Κουρῆτες δὲ διαπραθέειν μεμαῶτες Ἄρηϊ.

καὶ γὰρ τοῖσι κακὸν χρυσόθρονος Ἄρτεμις ὦρσε

χωσαμένη ὅ οἱ οὔ τι θαλύσια γουνῶι ἀλωῆς

535

Οἰνεὺς ῥέξ᾽· ἄλλοι δὲ θεοὶ δαίνυνθ᾽ ἑκατόμβας,

οἴηι δ᾽ οὐκ ἔρρεξε Διὸς κούρηι μεγάλοιο.

ἢ λάθετ᾽ ἢ οὐκ ἐνόησεν· ἀάσατο δὲ μέγα θυμῶι.

ἣ δὲ χολωσαμένη δῖον γένος ἰοχέαιρα

ὦρσεν ἔπι χλούνην σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα,

540

ὃς κακὰ πόλλ᾽ ἕρδεσκεν ἔθων Οἰνῆος ἀλωήν·

πολλὰ δ᾽ ὅ γε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρὰ

αὐτῆισιν ῥίζηισι καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων.

τὸν δ᾽ υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινεν Μελέαγρος

πολλέων ἐκ πολίων θηρήτορας ἄνδρας ἀγείρας

545

καὶ κύνας· οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι·

τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησ᾽ ἀλεγεινῆς.

ἣ δ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῶι θῆκε πολὺν κέλαδον καὶ ἀϋτὴν

ἀμφὶ συὸς κεφαλῆι καὶ δέρματι λαχνήεντι,

Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.

550

ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,

τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντο

τείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες·

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλων

οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων,

555

ἤτοι ὁ μητρὶ φίληι Ἀλθαίηι χωόμενος κῆρ

κεῖτο παρὰ μνηστῆι ἀλόχωι καλῆι Κλεοπάτρηι

κούρηι Μαρπήσσης καλλισφύρου Εὐηνίνης

Ἴδεώ θ᾽, ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ᾽ ἀνδρῶν

τῶν τότε· καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον

560

Φοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,

τὴν δὲ τότ᾽ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ

Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτῆς

μήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα

κλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων·

565

τῆι ὅ γε παρκατέλεκτο χόλον θυμαλγέα πέσσων

ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι

πόλλ᾽ ἀχέουσ᾽ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο,

πολλὰ δὲ καὶ γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία

κικλήσκουσ᾽ Ἀΐδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν

570

πρόχνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι,

παιδὶ δόμεν θάνατον· τῆς δ᾽ ἠεροφοῖτις Ἐρινὺς

ἔκλυεν ἐξ Ἐρέβεσφιν ἀμείλιχον ἦτορ ἔχουσα.

τῶν δὲ τάχ᾽ ἀμφὶ πύλας ὅμαδος καὶ δοῦπος ὀρώρει

πύργων βαλλομένων· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες

575

Αἰτωλῶν, πέμπον δὲ θεῶν ἱερῆας ἀρίστους,

ἐξελθεῖν καὶ ἀμῦναι ὑποσχόμενοι μέγα δῶρον·

ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνος ἐραννῆς,

ἔνθά μιν ἤνωγον τέμενος περικαλλὲς ἑλέσθαι

πεντηκοντόγυον, τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδοιο,

580

ἥμισυ δὲ ψιλὴν ἄροσιν πεδίοιο ταμέσθαι.

πολλὰ δέ μιν λιτάνευε γέρων ἱππηλάτα Οἰνεὺς

οὐδοῦ ἐπεμβεβαὼς ὑψηρεφέος θαλάμοιο

σείων κολλητὰς σανίδας γουνούμενος υἱόν·

πολλὰ δὲ τόν γε κασίγνηται καὶ πότνια μήτηρ

585

ἐλλίσσονθ᾽· ὁ δὲ μᾶλλον ἀναίνετο· πολλὰ δ᾽ ἑταῖροι,

οἵ οἱ κεδνότατοι καὶ φίλτατοι ἦσαν ἁπάντων·

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὧς τοῦ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον,

πρίν γ᾽ ὅτε δὴ θάλαμος πύκ᾽ ἐβάλλετο, τοὶ δ᾽ ἐπὶ πύργων

βαῖνον Κουρῆτες καὶ ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ.

590

καὶ τότε δὴ Μελέαγρον ἐΰζωνος παράκοιτις

λίσσετ᾽ ὀδυρομένη, καί οἱ κατέλεξεν ἅπαντα

κήδε᾽, ὅσ᾽ ἀνθρώποισι πέλει τῶν ἄστυ ἁλώηι·

ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει,

τέκνα δέ τ᾽ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας.

595

τοῦ δ᾽ ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος κακὰ ἔργα,

βῆ δ᾽ ἰέναι, χροῒ δ᾽ ἔντε᾽ ἐδύσετο παμφανόωντα.

ὣς ὁ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμυνεν κακὸν ἦμαρ

εἴξας ὧι θυμῶι· τῶι δ᾽ οὐκέτι δῶρα τέλεσσαν

πολλά τε καὶ χαρίεντα, κακὸν δ᾽ ἤμυνε καὶ αὔτως.

600

ἀλλὰ σὺ μή μοι ταῦτα νόει φρεσί, μὴ δέ σε δαίμων

ἐνταῦθα τρέψειε φίλος· κάκιον δέ κεν εἴη

νηυσὶν καιομένηισιν ἀμυνέμεν· ἀλλ᾽ ἐπὶ δώρων

ἔρχεο· ἶσον γάρ σε θεῶι τίσουσιν Ἀχαιοί.

εἰ δέ κ᾽ ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύηις

605

οὐκέθ᾽ ὁμῶς τιμῆς ἔσεαι πόλεμόν περ ἀλαλκών,

τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·

Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ διοτρεφὲς οὔ τί με ταύτης

χρεὼ τιμῆς· φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσηι,

ἥ μ᾽ ἕξει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν εἰς ὅ κ᾽ ἀϋτμὴ

610

ἐν στήθεσσι μένηι καί μοι φίλα γούνατ᾽ ὀρώρηι.

ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῆισι·

μή μοι σύγχει θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων

Ἀτρεΐδηι ἥρωϊ φέρων χάριν· οὐδέ τί σε χρὴ

τὸν φιλέειν, ἵνα μή μοι ἀπέχθηαι φιλέοντι.

615

καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν ὅς κ᾽ ἐμὲ κήδηι·

ἶσον ἐμοὶ βασίλευε καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς.

οὗτοι δ᾽ ἀγγελέουσι, σὺ δ᾽ αὐτόθι λέξεο μίμνων

εὐνῆι ἔνι μαλακῆι· ἅμα δ᾽ ἠοῖ φαινομένηφι

φρασσόμεθ᾽ ἤ κε νεώμεθ᾽ ἐφ᾽ ἡμέτερ᾽ ἦ κε μένωμεν.

620

ἦ καὶ Πατρόκλωι ὅ γ᾽ ἐπ᾽ ὀφρύσι νεῦσε σιωπῆι

Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος, ὄφρα τάχιστα

ἐκ κλισίης νόστοιο μεδοίατο· τοῖσι δ᾽ ἄρ᾽ Αἴας

ἀντίθεος Τελαμωνιάδης μετὰ μῦθον ἔειπε·

διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ

625

ἴομεν· οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ

τῆιδέ γ᾽ ὁδῶι κρανέεσθαι· ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα

χρὴ μῦθον Δαναοῖσι καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα

οἵ που νῦν ἕαται ποτιδέγμενοι. αὐτάρ Ἀχιλλεὺς

ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν

630

σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων

τῆς ἧι μιν παρὰ νηυσὶν ἐτίομεν ἔξοχον ἄλλων

νηλής· καὶ μέν τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος

ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνηῶτος·

καί ῥ᾽ ὁ μὲν ἐν δήμωι μένει αὐτοῦ πόλλ᾽ ἀποτίσας,

635

τοῦ δέ τ᾽ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ

ποινὴν δεξαμένωι· σοὶ δ᾽ ἄληκτόν τε κακόν τε

θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν εἵνεκα κούρης

οἴης· νῦν δέ τοι ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχ᾽ ἀρίστας,

ἄλλά τε πόλλ᾽ ἐπὶ τῆισι· σὺ δ᾽ ἵλαον ἔνθεο θυμόν,

640

αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον· ὑπωρόφιοι δέ τοί εἰμεν

πληθύος ἐκ Δαναῶν, μέμαμεν δέ τοι ἔξοχον ἄλλων

κήδιστοί τ᾽ ἔμεναι καὶ φίλτατοι ὅσσοι Ἀχαιοί.

τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·

Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν

645

πάντά τί μοι κατὰ θυμὸν ἐείσαο μυθήσασθαι·

ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλωι ὁππότε κείνων

μνήσομαι ὥς μ᾽ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν

Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τιν᾽ ἀτίμητον μετανάστην.

ἀλλ᾽ ὑμεῖς ἔρχεσθε καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε·

650

οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσομαι αἱματόεντος

πρίν γ᾽ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον

Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθαι

κτείνοντ᾽ Ἀργείους, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας.

ἀμφὶ δέ τοι τῆι ἐμῆι κλισίηι καὶ νηῒ μελαίνηι

655

Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δὲ ἕκαστος ἑλὼν δέπας ἀμφικύπελλον

σπείσαντες παρὰ νῆας ἴσαν πάλιν· ἦρχε δ᾽ Ὀδυσσεύς.

Πάτροκλος δ᾽ ἑτάροισιν ἰδὲ δμωῆισι κέλευσε

Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος ὅττι τάχιστα.

660

αἳ δ᾽ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος ὡς ἐκέλευσε

κώεά τε ῥῆγός τε λίνοιό τε λεπτὸν ἄωτον.

ἔνθ᾽ ὁ γέρων κατέλεκτο καὶ ἠῶ δῖαν ἔμιμνεν.

αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς εὗδε μυχῶι κλισίης εὐπήκτου·

τῶι δ᾽ ἄρα παρκατέλεκτο γυνή, τὴν Λεσβόθεν ἦγε,

665

Φόρβαντος θυγάτηρ Διομήδη καλλιπάρηιος.

Πάτροκλος δ᾽ ἑτέρωθεν ἐλέξατο· πὰρ δ᾽ ἄρα καὶ τῶι

Ἶφις ἐΰζωνος, τήν οἱ πόρε δῖος Ἀχιλλεὺς

Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν Ἐνυῆος πτολίεθρον.

οἳ δ᾽ ὅτε δὴ κλισίηισιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο.

670

τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν

δειδέχατ᾽ ἄλλοθεν ἄλλος ἀνασταδόν, ἔκ τ᾽ ἐρέοντο·

πρῶτος δ᾽ ἐξερέεινεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·

εἴπ᾽ ἄγε μ᾽ ὦ πολύαιν᾽ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν

ἤ ῥ᾽ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ,

675

ἦ ἀπέειπε, χόλος δ᾽ ἔτ᾽ ἔχει μεγαλήτορα θυμόν;

τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·

Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον

κεῖνός γ᾽ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλ᾽ ἔτι μᾶλλον

πιμπλάνεται μένεος, σὲ δ᾽ ἀναίνεται ἠδὲ σὰ δῶρα.

680

αὐτόν σε φράζεσθαι ἐν Ἀργείοισιν ἄνωγεν

ὅππως κεν νῆάς τε σαῶις καὶ λαὸν Ἀχαιῶν·

αὐτὸς δ᾽ ἠπείλησεν ἅμ᾽ ἠοῖ φαινομένηφι

νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδ᾽ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.

καὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παραμυθήσασθαι

685

οἴκαδ᾽ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ

Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς

χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.

ὣς ἔφατ᾽· εἰσὶ καὶ οἵδε τάδ᾽ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο,

Αἴας καὶ κήρυκε δύω πεπνυμένω ἄμφω.

690

Φοῖνιξ δ᾽ αὖθ᾽ ὁ γέρων κατελέξατο, ὡς γὰρ ἀνώγει,

ὄφρά οἱ ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ᾽ ἕπηται

αὔριον, ἢν ἐθέληισιν· ἀνάγκηι δ᾽ οὔ τί μιν ἄξει.

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆι

μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε.

695

δὴν δ᾽ ἄνεωι ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·

ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·

Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον

μὴ ὄφελες λίσσεσθαι ἀμύμονα Πηλεΐωνα

μυρία δῶρα διδούς· ὁ δ᾽ ἀγήνωρ ἐστὶ καὶ ἄλλως·

700

νῦν αὖ μιν πολὺ μᾶλλον ἀγηνορίηισιν ἐνῆκας.

ἀλλ᾽ ἤτοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν ἤ κεν ἴηισιν

ἦ κε μένηι· τότε δ᾽ αὖτε μαχήσεται ὁππότε κέν μιν

θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγηι καὶ θεὸς ὄρσηι.

ἀλλ᾽ ἄγεθ᾽ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·

705

νῦν μὲν κοιμήσασθε τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ

σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή·

αὐτὰρ ἐπεί κε φανῆι καλὴ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους

ὀτρύνων, καὶ δ᾽ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι.

710

ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπήινησαν βασιλῆες

μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.

καὶ τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,

ἔνθα δὲ κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.