|
|
- Φ ι λ ό γ ε λ ω ς
ἐκ τῶν
Ἱεροκλέους
καὶ Φιλαγρίου
Γραμματίκου.
- ___________________________________________________
- 2
σχολαστικὸς
κολυμβᾶν
βουλόμενος παρὰ
μικρὸν
ἐπνίγνη·
ὤμοσεν οὖν μὴ
ἅψασθαι ὕδατος,
ἐὰν μὴ πρῶτον
μάθηι
κολυμβᾶν.
3
σχολαστικῶι
τις ἰατρῶι
προσελθὼν
εἶπεν· ἰατρέ,
ὅταν ἀναστῶ
ἐκ τοῦ ὕπνου,
ἡμιώριον ἐσκότωμαι
καὶ εἶθ᾽
οὕτως ἀποκαθίσταμαι.
καὶ ὁ ἰατρός·
μετὰ τὸ
ἡμιώριον
ἐγείρου.
7
σχολαστικῶι
τὴν σταφύλην
τμηθέντι
παρήγγειλεν ὁ
ἰατρὸς μὴ λαλεῖν.
ὁ δὲ τῶι
δούλωι ἐπέταξεν
ἀντασπάζεσθαι
ἀντ᾽ αὐτοῦ
τοὺς
προσαγορεύοντας.
εἶτα αὐτὸς
πρὸς ἕκαστον λεγε·
μὴ πρὸς ὕβριν
αὐτὸ δέξηι, εἰ
ὁ δοῦλός μου
ἀντ᾽ ἀμοῦ σε ἀσπάζεται·
ἐκέλευσε γάρ
με ὁ ἰατρὸς μὴ
λαλεῖν.
55
σχολαστικὸς
εὐτράπελος
ἀπορῶν
δαπανημάτων
τὰ βιβλία αὐτοῦ
ἐπίπρασκε·
καὶ γράφων
πρὸς τὸν
πατέρα ἔλεγε·
σύγχαιρε ἡμῖν,
πάτερ, ἤδη γὰρ
ἡμᾶς τὰ
βιβλία τρέφει.
56
σχολαστικὸς
καὶ φαλακρὸς
καὶ κουρεύς
συνοδεύοντες
καὶ ἔν τινι
ἐρημίαι μείναντες
συνέθεντο
πρὸς τέσσαρας
ὥρας ἀγρυπνῆσαι
καὶ τὰ σκεύη
ἕκαστος
τηρῆσαι. ὣς δὲ
ἔλαχε τῶι
κουρεῖ πρώτωι
φυλάξαι, μετεωρισθῆναι
θέλων τὸν
σχολαστικὸν καθεύδοντα
ἔξυρεν καὶ
τῶν ὡρῶν
πληρωθεισῶν
διύπνισεν. ὁ
δὲ σχολαστικὸς
ψήχων ὡς ἀπὸ
ὕπνου τὴν κεφαλὴν
καὶ εὑρὼν ἑαυτὸν
ψιλόν· μέγα
κάθαρμα, φησίν,
ὁ κουρεύς
πλανηθεὶς γὰρ
ἀντ᾽ ἐμοῦ τὸν
φαλακρὸν ἐξύπνισεν.
66
σχολαστικὸς
ἐν ποταμῶι θεασάμενος
ἁλιάδα σίτου
μεστὴν καὶ
βεβαρημένην·
ἐὰν μικρόν,
εἶπεν, ὁ ποταμὸς
αὐξήσηι,
βυθισθήσεται.
80
σχολαστικοῦ
πλέοντος ἐκινδύνευεν
ὐπὸ χειμῶνος
τὸ πλοῖον. τῶν
δὲ συμπλεόντων
ἀπορριπτούντων
ἐκ τῶν σκευῶν,
ἵνα κουφισθῆι
τὸ πλοῖον.
κἀκείνωι τὸ
αὐτὸ ποιεῖν
παραινούντων,
ὁ δὲ ἔχων χειρόγραφον
ἑκατὸν
πεντήκοντα
μυριάδων, τὰς
πεντήκοντα ἀπαλείψας·
ἴδε φησίν,
ὅσοις χρήμασιν
ἐπεκούφισα
τὴν ναῦν.
197
ἀφυὴς γραμματικὸς
ἐρωτηθείς· ἡ
μήτηρ Πριάμου
τίς ἐκαλεῖτο;
ἀπορῶν ἔφη·
ἡμεῖς κατὰ
τιμὴν κυρίαν
αὐτὴν καλοῦμεν.
198
ἀφυὴς κουρεύς
τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ
πληττομένοις
ἔμπλαστρα
προσετίθει.
ἑνὸς δὲ
αἰτιασαμένου
αὐτὸν ἔφη·
ἀχάριστε,
μάτην ἀγανακτεῖς
ἑνὸς γὰρ δηναρίου
ξυράμενος
τεσσάρων δηναρίων
ἔμπλαστρα ἔλαβες.
199
ἀφυὴς μαθητὴς
κακῶς τινα κείρας
καὶ
παρωνυχίδας
ποιήσας καὶ
διὰ τοῦτο ὑπὸ
τοῦ
ὀνυχιζομένου
ἀπωσθεὶς ἀνεβόησεν·
ἐπιστάτα, τί
οὐκ ἀφίησ‹ί›
με μαθεῖν;
201
ἀφυεῖ μάντει
προσελθών τις
ἐξ ἀποδημίας
ἀνιὼν ἠρώτα
περὶ τῶν
οἰκείων. ὁ δὲ
εἶπεν· ὑγιαίνουσι
πάντες, καὶ ὁ
πατήρ σου. τοῦ
δὲ εἰπόντος
ὅτι ὁ πατήρ
μου δέκατον
ἔτος ἔχει ἀφ’
οὗ ἀπέθανεν - ἀπεκρίνατο·
οὐδὲν γὰρ
οἶδας τὸν
κατὰ
ἀλήθειάν σου
πατέρα.
206
δειλὸς ἐρωτηθείς·
ποῖα τῶν
πλοίων ἀσφαλέστερα,
τὰ μακρὰ ἢ τὰ
στρογγύλα;
ἔφη· τὰ νενεωλκημένα.
211
ὀκνηρῶν δύο
κοιμωμένων
εἰσελθών τις
κλέπτης τὸ σαγίον
αὐτῶν ἔλαβε.
τοῦ δὲ ἑνὸς
νοήσαντος καὶ
εἰπόντος πρὸς
τὸν ἕτερον·
ἀνάστα,
δίωξον αὐτόν -
ἔφη· ἀφες· ὅταν
ἔλθηι λαβεῖν
τὴν τύλην, κρατοῦμεν
αὐτὸν οἱ δύο.
213
ὀκνηρὸς
ὀκνηρῶι ὤφειλε
δηνάριον. ὑπαντηκὼς
δὲ αὐτὸν ἤιτει
τὸ δηνάριον. ὁ
δέ φησιν· εἰς
τὸ μάπουλόν
μου δέδεται·
λύσας ἆρον. ὁ
δέ· ἄπελθε,
φησίν,
ἐπληρώθην.
223
λιμόξηρος
ἰδῶν ἄρτον ἐν
ὑπερθύρωι κείμενον
εἶπε· Θεέ, ἤ
ἐμὲ ὕψωσον ἤ
ἐκεῖνον
ταπείνωσον.
231
ὀζόστομος
θέλων ἰδίωι θανάτωι
ἀποθανεῖν
περικαλυψάμενος
ἐχασμᾶτο.
232
ὀζόστομος
συνεχῶς τὴν
γυναῖκα αὐτοῦ
καταφιλῶν ἔλεγεν·
ἡ κυρία μου, ἡ
Ἥρα μου, ἡ Ἀφροδίτη
μου. κἀκείνη ἀποστρεφομένη
ἔλεγεν· ὀζεύς
μου, ὀζεύς μου.
255
σχολαστικὸς
μαθών, ὅτι ὁ
κόραξ ὑπὲρ τὰ
διακόσια ἔτη
ζῆι, ἀγοράσας
κόρακα εἰς ἀπόπειραν
ἔτρεφεν.
|
|