Corpus Ovidianum

Pseudo-Vergilii Panegyricus Mesallae

(Catalepton IX)

post 27 a. Chr. n.

Textus:

Ovidius Naso, Ibis Fragmenta Ovidiana

ed. Bruno W. Häuptli, Zürich 1996

______________________________________ ___________________________

Pauca mihi, niveo sed non incognita Phoebo,

pauca mihi, doctae, dicite, Pegasides.

victor adest, magni magnum decus ecce triumphi,

victor qua terrae, quaque patent maria,

5

horrida barbaricae portans insignia pugnae,

magnus ut Oenides, utque superbus Eryx,

nec minus idcirco vestros expromere cantus

maximus, et sanctos dignus inire choros.

hoc itaque insuetis iactor magis, optime, curis,

10

quid de te possim scribere, quidve tibi;

namque (fatebor enim) quae maxima deterrendi

debuit, hortandi maxima causa fuit.

pauca tua in nostras venerunt carmina chartas,

carmina cum lingua tum sale Cecropia,

15

carmina quae Phrygium, saeclis accepta futuris,

carmina quae Pylium vincere digna senem.

molliter hic viridi patulae sub tegmine quercus

Moeris pastores et Meliboeus erant,

dulcia iactantes alterno carmina versu

20

qualia Trinacriae doctus amat iuvenis.

certatim ornabant omnes heroida divae,

certatim divae munere quoque suo.

Felicem ante alias o te scriptore puellam:

altera non fama dixerit esse prior -

25

non illa, Hesperidum ni munere capta fuisset,

quae volucrem cursu vicerat Hippomenen;

candida cycneo non edita Tyndaris ovo;

non supero fulgens Cassiopea polo;

non defensa diu +multum+ certamine equorum,

30

optabant +gravide quam sibi quaeque manus,

saepe animam generi pro qua pater inpius hausit,

saepe rubro pro qua sanguine fluxit humus;

regia non Semele, non Inachis Acrisione,

inmitti expertae fulmine et imbre Iovem;

35

non cuius ob raptum pulsi liquere penates

Tarquinii patrios filius atque pater,

illo quo primum dominatus Roma superbos

mutavit placidis tempore consulibus.

Multa, neque inmeritis, donavit praemia alumnis,

40

praemia Messallis maxima Publicolis:

nam quid ego inmensi memorem studia ista laboris,

horrida quid durae tempora militiae?

castra foro solitos, urbi praeponere castra,

tam procul hoc +gnato,+ tam procul hac patria?

45

inmoderata pati iam frigora iamque calores?

sternere vel dura posse super silice?

saepe trucem adverso perlabi sidere pontum?

saepe mare audendo vincere, saepe hiemem?

saepe etiam densos inmittere corpus in hostes?

50

communem belli non meminisse deum?

nunc celeris Afros, periurae milia gentis,

aurea nunc rapidi flumina adire Tagi?

nunc aliam ex alia bellando quaerere gentem,

vincere et Oceani finibus ulterius?

55

non nostrum est tantas, non, inquam, attingere laudes;

quin ausim hoc etiam dicere: vix hominum est.

ipsa haec, ipsa ferent rerum monumenta per orbem,

ipsa sibi egregium facta decus parient;

nos ea quae tecum finxerunt carmina divi,

60

Cynthius et Musae, Bacchus et Aglaie.

si laudi aspirare humili, si adire Cyrenas,

si patrio Graios carmine adire sales

possumus, optatis plus iam procedimus ipsis:

hoc satis est: pingui nil mihi cum populo.