Carmina

ante 470

___________________________________________________

Carmen VI

Praefatio panegyrici dicti

Avito Augusto.

Pallados armisonae festum dum cantibus ortum

personat Hismario Thracia vate chelys,

et dum Mopsopium stipantur per Marathonem

qui steterant fluvii quaeque cucurrit humus,

5

dulcisonum quatitur fidibus dum pectine murmur,

has perhibent laudes laude probasse deam:

«diva, Gigantei fudit quam tempore belli

armatus partus vertice dividuo,

quam neque Deliacis peperit Latona sub antris,

10

fixura errantem Cyclada pignoribus,

nec quae Cadmeis pariens Alciden in oris

suspendit triplici nocte puerperium,

nec cuius pluvio turris madefacta metallo est,

cum matrem impleret filius aurigena:

15

sed te, cum trepidum spectaret Flegra Tonantem,

impulit excussam vertice ruptus apex:

cumque deos solae traherent in proelia vires,

confusum valde te sine robur erat:

protulit ut mox te patrius, Sapientia, vertex,

20

tum mage vicerunt, te cum habuere dei.

te propter cessit, manibus constructa tremendis,

iam prope per rutilum machina tensa polum.

Pindus, Othrys, Pholoe dextris cecidere Gigantum,

decidit et Rhoeti iam gravis Ossa manu,

25

sternitur Aegaeon, Briareus, Ephialta Mimasque,

Arctoas sueti lambere calce rotas.

Enceladus patri iacuit fratrique Typhoeus:

Euboicam hic rupem sustinet, hic Siculam.»

hinc sese ad totam genetricem transtulit Orpheus

30

et docuit chordas dicere Calliopam.

assurrexerunt Musae sub laude sororis

et placuit divae carmine plus pietas.

quod si maternas laudes cantasse favori est

nec valeo priscas aequiperare fides,

35

publicus hic pater est, vovi cui carmen, Avitus:

materia est maior, si mihi Musa minor.