| |
|
-
- C a r m e n V I
(III Langosch)
- ____________________________________
- En habeo versus te praecipiente reversus;
- sit tibi frons laeta versus recitante poeta.
- laudibus aeternum nullus negat esse Salernum;
- illuc pro morbis totus circumfluit orbis,
- 5
- nec debet sperni, fateor, doctrina Salerni,
- quamvis exosa mihi sit gens illa dolosa.
- quid sim passus ibi, nequit ex toto modo scribi;
- iam febre vexatus nimioque dolore gravatus
- hic infirmabar, quod vivere posse negabar,
- 10
- et mihi dicebant medici, qui signa videbant:
- «ecce, poeta, peris, non vives, sed morieris.»
- sed febrem tandem medicina fugavit eandem;
- nostri languoris testis tibi sit color oris,
- in vultu pallor apparet adhuc, nisi fallor.
- 15
- dum sapiens fieri cupio medicusque videri,
- insipiens factus sum mendicare coactus.
- nunc mendicorum socius sum, non medicorum,
- nudus et incultus cunctis appareo stultus;
- pro vili panno sum vilis parque trutanno.
- 20
- nec me nudavit ludus neque fur spoliavit:
- pro solo victu sic sum spoliatus amictu,
- pro victu vestes consumpsi, dii mihi testes.
- dum redeo, didici populi totius ab ore,
- quod tua distribuas solo pietatis amore.
- 25
- per mundum redoles tanto bonitatis odore,
- Caesaris adiutor, speciali dignus honore.
- te pauper sequitur, te praedicat omnis egenus,
- idcirco quod sis hilaris dator atque serenus;
- tu miseris pater es multa dulcedine plenus;
- 30
- nulla quidem virtus est, a qua sis alienus.
- cum de praesulibus male quisque loquatur avaris,
- omnes extollunt te laudibus undique claris.
- tu cum trans Alpes famosus ut hic habearis,
- re famam superas, non a fama superaris.
- 35
- optime vir, cuius soror est et amica Minerva,
- qua bene cuncta regis quamvis in gente proterva,
- sic da pauperibus, sic in caelis coacerva,
- ne totum dones aliis, vero mihi serva.
- vir pie, qui numquam bursam pro paupere nodas,
- 40
- quantum sis largus, largo mihi munere prodas.
- inde poeta tuus tibi scribam carmen et odas.
- sit finis verbi verbum laudabile: do, das.
|
|