Avianus novus

Liber I

____________________________________________________________

Fabula V

[De asino et hero]

Avianus V

Ut mihi succurras, Euterpe, carmine curras

daque tuo vati taedia nulla pati.

crimine se foedat, qui quod sapit utile celat,

invidia livet, qui recitanda silet.

5

nota magis fari volo quam livore notari,

ut per me pateat, quod populis placeat.

percipiat tellus risum, quem movit asellus,

quatenus edoceat, quod iuvet aut noceat.

bestia plena dolis se texit pelle leonis,

10

ne quid tale gerat, quod sua terga premat.

pellem pelle tegit, sibi tegmina fraudis adegit,

ut devitet onus, fingitur iste dolus.

sic pellem pelli sensus coniunxit aselli,

ut videatur hero verus adesse leo.

15

metra ferunt vatum, nihil est ad cuncta beatum:

dum salit atque furit fraus adaperta fuit.

pelle superiecta pars extat non bene tecta,

per quam mox patuit, tempore quod latuit.

taliter indutus pavor est per pascua bubus

20

et noviter fetas terret asellus equas.

terror equis, mannis, asinis, vervecibus, agnis,

pingues et macras terret ubique capras.

prorsus ut adfligat, cursu pecus omne fatigat,

pastor quisque gregum iure timescit eum.

25

lustrat herus terras, quas Versa fluendo pererras,

et vix cognovit, quem fera pellis obit,

ingenium fraudis detexit longior auris,

ut fortuna tulit, quae male tecta fuit.

tunc homo delictum purgans detraxit amictum,

30

vinclis stringit eum, sic docet esse reum.

correptum flagris verbis perturbat amaris:

«fer mihi, frater, onus, parcere disce bobus».

verbera dat tristi, «mihi sis, quod, aselle, fuisti,

parcere disce feris, noster asellus eris.»

35

vivere sub meta lex praecipit atque propheta,

transiliensque modum destruit omne bonum,

per proprias laudes iungi caelestibus audes,

qui capit alterius, decidit inferius.