XXVII.

[de cornice et urna.]


ingentem sitiens cornix adspexerat urnam,
  quae minimam fundo continuisset aquam.
hanc enisa diu planis effundere campis,
  scilicet ut nimiam pelleret inde sitim,

5

postquam nulla viam virtus dedit, admovet omnes
  indignata nova calliditate dolos.
nam brevis immersis accrescens sponte lapillis
  potandi facilem praebuit unda viam.
viribus haec docuit quam sit prudentia maior,

10

  qua coeptum volucris explicuisset opus.