XXXI.

[de mure et bove.]




ingentem fertur mus quondam parvus oberrans
  ausus ab exiguo laedere dente bovem.
verum ubi mordaci confecit vulnera rostro,
  tutus in amfractus conditur inde suos.

5

ille licet vasta torvum cervice minetur,
  non tamen iratus, quem petat, esse videt.
tunc indignantem lusor sermone fatigans,
  distulit hostiles calliditate minas:
«non quia magna tibi tribuerunt membra parentes,

10

  viribus effectum constituere tuis.
disce tamen brevibus quae sit fiducia rostris,
  ut facias quidquid parvula turba cupit.»