XLII.

[de lupo et haedo.]


forte lupum melior cursu deluserat haedus,
  proxima vicinis dum petit arva casis.
inde fugam recto tendens in moenia cursu
  inter lanigeros astitit ille greges.

5

impiger hunc raptor mediamque secutus in urbem,
  temptat compositis sollicitare dolis:
«nonne vides» inquit «cunctis ut victima templis,
  immitem regemens morte cruentet humum?»
quod nisi securo valeas te reddere campo,

10

  ei mihi vittata tu quoque fronte cades.
ille refert: «modo quam metuis, precor, exue curam,
  et tecum viles, improbe, tolle minas.»
nam sat erit sacrum divis fudisse cruorem,
  quam rabido fauces exsaturare lupo.

15

sic quotiens duplici subeuntur tristia casu,
  expedit insignem promeruisse necem.