Γνῶμαι μονόστιχοι

Μονόστιχοι Ωʹ

___________________________________________________

852

Ὡς χαρίεν ἔστ᾽ ἄνθρωπος, ἂν ἄνθρωπος ἦι.

853

Ὡς αἰσχρὸν ἀνθρώποισίν ἐστ᾽ ἀπληστία.

854

Ὡς τῶν ἐχόντων πάντες ἄνθρωποι φίλοι.

855

Ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν μὴ φθονούσης τῆς τύχης.

856

Ὡς αἰσχρὸν εὖ ζῆν ἐν πονηροῖς ἤθεσιν.

857

Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχηι νοῦν σώφρονα.

858

Ὡς ἡδὺ δούλωι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν.

859

Ὡς ἡδὺ τῶι σωθέντι μεμνῆσθαι πόνων.

860

Ὥς ἐστ᾽ ἄπιστον ἡ γυναικεία φύσις.

861

Ὦ τρισκακοδαίμων, ὅστις ὢν πένης γαμεῖ.

862

Ὡς εὐκόλως πίπτουσιν αἱ λαμπραὶ τύχαι.

863

Ὡς πολλὰ διὰ τὰς ἡδονὰς λυπούμεθα.

864

Ὡς οὐδὲν οἶδ᾽ ἄνθρωπος ὧν μέλλει ποιεῖν.

865

Ὡς οὐδὲν ἡ μάθησις, ἂν μὴ νοῦς παρῆι.

866

Ὦ Ζεῦ, τὸ πάντων κρεῖττόν ἐστι νοῦν ἔχειν.

867

Ὡς πάντα τιμῆς ἐστι πλὴν τρόπου κακοῦ.

868

Ὡς χρηστὰ πράττειν κρεῖττόν ἐστ᾽ ἐλευθέρως.

869

Ὦ γῆρας ἐχθρὸν σωμάτων ἀνθρωπίνων,

870

ἅπαντα συλῶν <τὰ> καλὰ τῆς εὐμορφίας.

871

Ὡς ἡδὺς ὁ βίος, ἄν τις αὐτὸν μὴ μάθηι.

872

Ὡς μέγα τὸ μικρόν ἐστιν ἐν καιρῶι δοθέν.

873

Ὥρα τὰ πάντα τοῦ βίου κρίνει καλῶς.

874

Ὡς ποικίλον πρᾶγμ᾽ ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη.

875

Ὡς πολλὰ θνητοῖς ἡ σχολὴ ποιεῖ κακά.

876

Ὧν ἦρξε γαστήρ, τὸ φρονεῖν ἀφηιρέθη.

877

Ὦ γῆρας ἀνθρώποισιν εὐκταῖον κακόν.