Εἰδύλλια

XIV.

___________________________________________________

Κυνίσκας ἔρως

Αἰσχίνας καὶ Θυώνιχος

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

Χαίρειν πολλὰ τὸν ἄνδρα Θυώνιχον.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

ἄλλα τοιαῦτα

Αἰσχίναι.

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

ὡς χρόνιος.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

χρόνιος. τί δέ τοι τὸ μέλημα;

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

πράσσομες οὐχ ὡς λῶιστα Θυώνιχε.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

ταῦτ᾽ ἄρα λεπτός,

χὠ μύσταξ πολὺς οὗτος, ἀυσταλέοι δὲ κίκιννοι.

5

τοιοῦτος καὶ πρᾶν τις ἀφίκετο Πυθαγορικτάς,

ὠχρὸς κἀνυπόδητος· Ἀθηναῖος δ᾽ ἔφατ᾽ ἦμεν.

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

ἤρατο μὰν καὶ τῆνος;

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

ἐμὶν δοκεῖ, ὀπτῶ ἀλεύρω.

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

παίσδεις ὠγάθ᾽ ἔχων· ἐμὲ δ᾽ ἁ χαρίεσσα Κυνίσκα

ὑβρίσδει· λασῶ δὲ μανείς ποκα, θρὶξ ἀνὰ μέσσον.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

10

τοιοῦτος μὲν ἀεὶ τὺ φίλ᾽ Αἰσχίνα, ἀσυχᾶι ὀξύς,

πάντ᾽ ἐθέλων κατὰ καιρόν· ὅμως δ᾽ εἶπον, τί τὸ καινόν;

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

Ὡργεῖος κἠγὼν καὶ ὁ Θεσσαλὸς ἱπποδιώκτας

Ἆγις καὶ Κλεύνικος ἐπίνομες ὁ στρατιώτας

ἐν χώρωι παρ᾽ ἐμίν. δύο μὲν κατέκοψα νεοσσὼς

15

θηλάζοντά τε χοῖρον, ἀνῶιξα δὲ Βίβλινον αὐτοῖς

εὐώδη, τετόρων ἐτέων, σχεδὸν ὡς ἀπὸ λανῶ·

βολβός τις, κοχλίας ἐξαιρέθη· ἦς πότος ἁδύς.

ἤδη δὲ προϊόντος, ἔδοξ᾽ ἐπιχεῖσθαι ἄκρατον

ὧτινος ἦθελ᾽ ἕκαστος· ἔδει μόνον ὧτινος εἰπεῖν.

20

ἁμὲς μὲν φωνεῦντες ἐπίνομες, ὡς ἐδέδοκτο·

ἃ δ᾽ οὐδέν, παρεόντος ἐμεῦ. τίν᾽ ἔχειν με δοκεῖς νῶν;

«οὐ φθεγξῆι; λύκον εἶδες;» ἔπαιξέ τις. «ὡς σοφός» εἶπεν,

κἠφᾶπτ᾽· εὐμαρέως κεν ἀπ᾽ αὐτᾶς καὶ λύχνον ἇψας.

ἔστι Λύκος, Λύκος ἐστί, Λάβα τῶ γείτονος υἱός,

25

εὐμάκης, ἁπαλός, πολλοῖς δοκέων καλὸς ἦμεν.

τούτω τὸν κλύμενον κατετάκετο τῆνον ἔρωτα.

χἀμῖν τοῦτο δι᾽ ὠτὸς ἔγεντό ποχ᾽ ἁσυχᾶι οὕτως.

οὐ μὰν ἐξήταξα, μάταν εἰς ἄνδρα γενειῶν.

ἤδη δ᾽ ὦν πόσιος τοὶ τέσσαρες ἐν βάθει ἦμες,

30

χὠ Λαρισαῖος «τὸν ἐμὸν λύκον» ἆιδεν ἀπ᾽ ἀρχᾶς,

Θεσσαλικόν τι μέλισμα, κακαὶ φρένες· ἁ δὲ Κυνίσκα

ἔκλαεν ἐξαπίνας θαλερώτερον ἢ παρὰ ματρί

παρθένος ἑξαέτης κόλπω ἐπιθυμήσασα.

τᾶμος ἐγών, τὸν ἴσαις τύ Θυώνιχε, πὺξ ἐπὶ κόρρας

35

ἤλασα, κἄλλαν αὖθις. ἀνειρύσσασα δὲ πέπλως

ἔξω ἀπώιχετο θᾶσσον. «ἐμὸν κακόν, οὔ τοι ἀρέσκω;

ἄλλος τοι γλυκίων ὑποκόλπιος; ἄλλον ἰοῖσα

θάλπε φίλον. τήνωι τεὰ δάκρυα †μᾶλα ῥέοντι.†»

μάστακα δοῖσα τέκνοισιν ὑπωροφίοισι χελιδών

40

ἄψορρον ταχινὰ πέτεται βίον ἄλλον ἀγείρειν·

ὠκυτέρα μαλακᾶς ἀπὸ δίφρακος ἔδραμε τήνα

ἰθὺ δι᾽ ἀμφιθύρω καὶ δικλίδος, ἇι πόδες ἆγον.

αἶνός θην λέγεταί τις «ἔβα καὶ ταῦρος ἀν᾽ ὕλαν.»

εἰκάδι· ταὶ δ᾽ ὀκτώ, ταὶ δ᾽ ἐννέα, ταὶ δέ δέκ᾽ ἄλλαι,

45

σάμερον ἑνδεκάτα· ποτίθες δύο, καὶ δύο μῆνες,

ἐξ ὧ ἀπ᾽ ἀλλάλων· οὐδ᾽ εἰ Θραικιστὶ κέκαρμαι,

οἶδε· Λύκος νῦν πάντα, Λύκωι καὶ νυκτὸς ἀνῶικται·

ἄμμες δ᾽ οὔτε λόγω τινὸς ἄξιοι οὔτ᾽ ἀριθμητοί,

«δύστηνοι Μεγαρῆες ἀτιμοτάτηι ἐνὶ μοίρηι.»

50

κεἰ μὲν ἀποστέρξαιμι, τὰ πάντα κεν εἰς δέον ἕρποι.

νῦν δέ – πόθεν; μῦς, φαντί, Θυώνιχε, γεύμεθα πίσσας.

χὥτι τὸ φάρμακόν ἐστιν ἀμηχανέοντος ἔρωτος,

οὐκ οἶδα. πλὰν Σῖμος ὁ τᾶς ἐπιχάλκω ἐρασθεὶς

ἐκπλεύσας ὑγιὴς ἐπανῆνθ᾽, ἐμὸς ἁλικιώτας.

55

πλευσοῦμαι κἠγὼν διαπόντιος· οὔτε κάκιστος

οὔτε πρᾶτος ἴσως, ὁμαλὸς δέ τις ὁ στρατιώτας.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

ὤφελε μὲν χωρεῖν κατὰ νῶν τεόν, ὧν ἐπεθύμεις

Αἰσχίνα. εἰ δ᾽ οὕτως ἄρα τοι δοκεῖ ὥστ᾽ ἀποδαμεῖν,

μισθοδότας Πτολεμαῖος ἐλευθέρωι οἷος ἄριστος.

ΑΙΣΧΙΝΑΣ

60

τἆλλα δ᾽ ἀνὴρ ποῖός τις [ἐλευθέρωι οἷος ἄριστος]

ΘΥΩΝΙΧΟΣ

εὐγνώμων, φιλόμουσος, ἐρωτικός, εἰς ἄκρον ἁδύς,

εἰδὼς τὸν φιλέοντα, τὸν οὐ φιλέοντ᾽ ἔτι μᾶλλον,

πολλοῖς πολλὰ διδούς, αἰτεύμενος οὐκ ἀνανεύων,

οἷα χρὴ βασιλῆ᾽· αἰτεῖν δὲ δεῖ οὐκ ἐπὶ παντί,

65

Αἰσχίνα. ὥστ᾽ εἴ τοι κατὰ δεξιὸν ὦμον ἀρέσκει

λῶπος ἄκρον περονᾶσθαι, ἐπ᾽ ἀμφοτέροις δὲ βεβακώς

τολμασεῖς ἐπιόντα μένειν θρασὺν ἀσπιδιώταν,

ἇι τάχος εἰς Αἴγυπτον. ἀπὸ κροτάφων πελόμεσθα

πάντες γηραλέοι, καὶ ἐπισχερὼ ἐς γένυν ἕρπει

70

λευκαίνων ὁ χρόνος· ποιεῖν τι δεῖ, ἇς γόνυ χλωρόν.