Μήδεια

131-213

____________________________________________________________________

Πάροδος

ΧΟΡΟΣ ·

ἔκλυον φωνάν, ἔκλυον δὲ βοὰν

τᾶς δυστάνου Κολχίδος, οὐδέ πω

ἤπιος· ἀλλ᾽ ὦ γεραιά,

135

λέξον· ἐπ᾽ ἀμφιπύλου γὰρ ἔσω μελάθρου βοὰν

ἔκλυον· οὐδὲ συνήδομαι, ὦ γύναι, ἄλγεσιν

δώματος, ἐπεί μοι φιλία κέκρανται.

Τρ. οὐκ εἰσὶ δόμοι· φροῦδα τάδ᾽ ἤδη.

140

τὸν μὲν γὰρ ἔχει λέκτρα τυράννων,

ἃ δ᾽ ἐν θαλάμοις τάκει βιοτὰν

δέσποινα, φίλων οὐδενὸς οὐδὲν

παραθαλπομένα φρένα μύθοις.

Μη. αἰαῖ,

διά μου κεφαλᾶς φλὸξ οὐρανία

145

βαίη· τί δέ μοι ζῆν ἔτι κέρδος;

φεῦ φεῦ· θανάτωι καταλυσαίμαν

βιοτὰν στυγερὰν προλιποῦσα.

{στρ.} Χο. ἄιες, ὦ Ζεῦ καὶ γᾶ καὶ φῶς,

ἀχὰν οἵαν ἁ δύστανος

150

μέλπει νύμφα;

τίς σοί ποτε τᾶς ἀπλάτου

κοίτας ἔρος, ὦ ματαία;

σπεύσει θανάτου τελευτάν;

μηδὲν τόδε λίσσου.

155

εἰ δὲ σὸς πόσις

καινὰ λέχη σεβίζει,

κείνωι τόδε μὴ χαράσσου·

Ζεύς σοι τάδε συνδικήσει. μὴ λίαν

τάκου δυρομένα σὸν εὐνάταν.

160

Μη. ὦ μεγάλα Θέμι καὶ πότνι᾽ Ἄρτεμι,

λεύσσεθ᾽ ἃ πάσχω, μεγάλοις ὅρκοις

ἐνδησαμένα τὸν κατάρατον

πόσιν; ὅν ποτ᾽ ἐγὼ νύμφαν τ᾽ ἐσίδοιμ᾽

αὐτοῖς μελάθροις διακναιομένους,

165

οἷ᾽ ἐμὲ πρόσθεν τολμῶσ᾽ ἀδικεῖν.

ὦ πάτερ, ὦ πόλις, ὧν ἀπενάσθην

αἰσχρῶς τὸν ἐμὸν κτείνασα κάσιν.

Τρ. κλύεθ᾽ οἷα λέγει κἀπιβοᾶται

Θέμιν εὐκταίαν Ζῆνά θ᾽, ὃς ὅρκων

170

θνητοῖς ταμίας νενόμισται;

οὐκ ἔστιν ὅπως ἔν τινι μικρῶι

δέσποινα χόλον καταπαύσει.

{ἀντ.} Χο. πῶς ἂν ἐς ὄψιν τὰν ἁμετέραν

ἔλθοι μύθων τ᾽ αὐδαθέντων

175

δέξαιτ᾽ ὀμφάν;

εἴ πως βαρύθυμον ὀργὰν

καὶ λῆμα φρενῶν μεθείη,

μήτοι τό γ᾽ ἐμὸν πρόθυμον

φίλοισιν ἀπέστω.

180

ἀλλὰ βᾶσά νιν

δεῦρο πόρευσον οἴκων

ἔξω· φίλα καὶ τάδ᾽ αὔδα.

σπεῦσον †πρίν τι† κακῶσαι τοὺς ἔσω·

πένθος γὰρ μεγάλως τόδ᾽ ὁρμᾶται.

Τρ. δράσω τάδ᾽· ἀτὰρ φόβος εἰ πείσω

185

δέσποιναν ἐμήν·

μόχθου δὲ χάριν τήνδ᾽ ἐπιδώσω.

καίτοι τοκάδος δέργμα λεαίνης

ἀποταυροῦται δμωσίν, ὅταν τις

μῦθον προφέρων πέλας ὁρμηθῆι.

190

σκαιοὺς δὲ λέγων κοὐδέν τι σοφοὺς

τοὺς πρόσθε βροτοὺς οὐκ ἂν ἁμάρτοις,

οἵτινες ὕμνους ἐπὶ μὲν θαλίαις

ἐπί τ᾽ εἰλαπίναις καὶ παρὰ δείπνοις

ηὕροντο βίωι τερπνὰς ἀκοάς·

195

στυγίους δὲ βροτῶν οὐδεὶς λύπας

ηὕρετο μούσηι καὶ πολυχόρδοις

ὠιδαῖς παύειν, ἐξ ὧν θάνατοι

δειναί τε τύχαι σφάλλουσι δόμους.

καίτοι τάδε μὲν κέρδος ἀκεῖσθαι

200

μολπαῖσι βροτούς· ἵνα δ᾽ εὔδειπνοι

δαῖτες, τί μάτην τείνουσι βοήν;

τὸ παρὸν γὰρ ἔχει τέρψιν ἀφ᾽ αὑτοῦ

δαιτὸς πλήρωμα βροτοῖσιν.

Χο. ἰαχὰν ἄιον πολύστονον γόων,

205

λιγυρὰ δ᾽ ἄχεα μογερὰ βοᾶι

τὸν ἐν λέχει προδόταν κακόνυμφον·

θεοκλυτεῖ δ᾽ ἄδικα παθοῦσα

τὰν Ζηνὸς ὁρκίαν Θέμιν,

ἅ νιν ἔβασεν

210

Ἑλλάδ᾽ ἐς ἀντίπορον

δι᾽ ἅλα νύχιον ἐφ᾽ ἁλμυρὰν

πόντου κλῆιδ᾽ ἀπεράντον.