Μῦθοι Αἰσώπειοι

___________________________________________________

397b.

Ἄλλως.

(S. 219.)

Ταὼν γεράνου κατεγέλα, κωμωιδῶν τὴν χροιὰν αὐτοῦ καὶ λέγων ὡς «ἐγὼ μὲν χρυσὸν καὶ πορφύραν ἐνδέδυμαι, σὺ δὲ αὐδὲν καλὸν φέρεις ἐν πτεροῖς.» Ὁ δὲ «ἀλλ᾿ ἐγὼ» ἔφη «τῶν ἀστέρων ἔγγιστα φωνῶ, καὶ εἰς τὰ οὐράνια ὕψη ἵπταμαι· σὺ δὲ, ὡς ἀλέκτωρ, κάτω μετ᾿ ὀρνίθων βαίνεις.»

Ὅτι κρεῖττον περίβλεπτον εἶναί τινα ἐν πενιχρᾶι ἐσθῆτι ἢ ζῆν ἀδόξως ἐν πλούτωι γαυρούμενον.