| |
|
-
- [ Θ η β α ΐ ς ]
Ἀπόσπασμα
- ______________________________________
- (Pap. Lille 76 A II + 73 I Bremer 1987a)
<Ἰοκάστη> (?)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ἐπ' ἄλγεσι μὴ χαλεπὰς ποίει μερίμνας
μηδέ μοι ἐξοπίσω
πρόφαινε ἐλπίδας βαρείας.
- ἐπ.
- οὔτε γὰρ αἰὲν ὁμῶς
- 205
- θεοὶ θέσαν ἀθάνατοι κατ' αἶαν ἱρὰν
νεῖκος ἔμπεδον βροτοῖσιν
οὐδέ γα μὰν φιλότατ', ἐπὶ δ' ἁμέρα<ι ἐ>ν νόον ἀνδρῶν
θεοὶ τιθεῖσι.
μαντοσύνας δὲ τεὰς ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων
- 210
- μὴ πάσας τελέσσαι.
- στρ.
- αἰ δέ με παίδας ἰδέσθαι ὑπ' ἀλλάλοισι δαμέντας
μόρσιμόν ἐστιν, ἐπεκλώσαν δὲ Μοίρα[ι,
αὐτίκα μοι θανάτου τέλος{ο}στυγερο[ῖο] γέν[οιτο,
πρίν ποκα ταῦτ' ἐσιδεῖν
- 215
- ἄλγεσ<σ>ι πολύστονα δακρυόεντa ἀ[γεῖσαν
παίδας ἐνὶ μεγάροις
θανόντας ἢ πόλιν ἁλοίσαν.
- ἀντ.
- ἀλλ' ἄγε παίδες ἐμοῖς μύθοις φίλα[ τέκνα, πίθεσθε,
τᾶιδε γὰρ ὑμὶν ἐγὼν τέλος προφα[ίνω,
- 220
- τὸν μὲν ἔχοντα δόμους ναίειν πό[λιν εὐκλέα Κάδμου,
τὸν δ' ἀπίμεν κτεάνη
καὶ χρυσὸν ἔχοντα φίλου σύμπαντα [πατρός,
κλαροπαληδὸν ὃς ἄν
πρᾶτος λάχηι ἕκατι Μοιρᾶν.
- ἐπ.
- τοῦτο γὰρ ἂν δοκέω
- 226
- λυτήριον ὔμμι κακοῦ γένοιτο πότμο[υ,
μάντιος φραδαῖσι θείου,
εἴ γε νέον Κρονίδας γένος τε καὶ ἄστυ [σαώσει
Κάδμου ἄνακτος
- 230
- ἀμβάλλων κακότατα πολὺν χρόνον[, ἃ περὶ Θήβα]ς
πέπρωται γενέ[σ]θαι.
- στρ.
- ὣς φάτ[ο] δῖα γυνά, μύθοις ἀγ[α]νοῖς ἐνέποισα,
νείκεος ἐμ μεγάροις π[αύο]ισα παίδας,
σὺν δ' ἅμα Τειρ[ε]σίας τ[ερασπό]λος, οἱ δὲ πίθο[ντο
__________
Textus:
Stesichoros in:
Die griechische Literatur
in Text und Darstellung
Archaische Periode
ed. Joachim Latacz, Stuttgart 1991
|
|