Εἰδύλλια

___________________________________________________

77 - 78

Πιστὸς ἀνὴρ χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου ἀντερύσασθαι

ἄξιος ἐν χαλεπῆι, Κύρνε, διχοστασίηι.

323 - 328

Μήποτ᾽ ἐπὶ σμικρᾶι προφάσει φίλον ἄνδρ᾽ ἀπολέσσαι

πειθόμενος χαλεπῆι, Κύρνε, διαβολίηι.

325

εἴ τις ἁμαρτωλῆισι φίλων ἐπὶ παντὶ χολοῖτο,

οὔποτ᾽ ἂν ἀλλήλοις ἄρθμιοι οὐδὲ φίλοι

εἶεν· ἁμαρτωλαὶ γὰρ ἐν ἀνθρώποισιν ἕπονται

θνητοῖς, Κύρνε· θεοὶ δ᾽ οὐκ ἐθέλουσι φέρειν.

91 - 92

Ὃς δὲ μιῆι γλώσσηι δίχ᾽ ἔχει νόον, οὗτος ἑταῖρος

δεινός, Κύρν᾽, ἐχθρὸς βέλτερος ἢ φίλος ὤν.

101 - 112

Μηδείς σ᾽ ἀνθρώπων πείσηι κακὸν ἄνδρα φιλῆσαι,

Κύρνε· τί δ᾽ ἔστ᾽ ὄφελος δειλὸς ἀνὴρ φίλος ὤν;

οὔτ᾽ ἄν σ᾽ ἐκ χαλεποῖο πόνου ῥύσαιτο καὶ ἄτης,

οὔτέ κεν ἐσθλὸν ἔχων τοῦ μεταδοῦν ἐθέλοι.

105

δειλοὺς δ᾽ εὖ ἔρδοντι ματαιοτάτη χάρις ἐστίν·

ἶσον καὶ σπείρειν πόντον ἁλὸς πολιῆς·

οὔτε γὰρ ἂν πόντον σπείρων βαθὺ λήιον ἀμῶις,

οὔτε κακοὺς εὖ δρῶν εὖ πάλιν ἀντιλάβοις.

ἄπληστον γὰρ ἔχουσι κακοὶ νόον· ἢν δ᾽ ἓν ἁμάρτηις,

110

τῶν πρόσθεν πάντων ἐκκέχυται φιλότης·

οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ τὸ μέγιστον ἐπαυρίσκουσι παθόντες,

μνῆμα δ᾽ ἔχουσ᾽ ἀγαθῶν καὶ χάριν ἐξοπίσω.

119 - 128

Χρυσοῦ κιβδήλοιο καὶ ἀργύρου ἀνσχετὸς ἄτη,

120

Κύρνε, καὶ ἐξευρεῖν ῥάιδιον ἀνδρὶ σοφῶι·

εἰ δὲ φίλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήθεσσι λελήθηι

ψυδρὸς ἐών, δόλιον δ᾽ ἐν φρεσὶν ἦτορ ἔχηι,

τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσιν,

καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον.

125

οὐδὲ γὰρ εἰδείης ἀνδρὸς νόον οὐδὲ γυναικός,

πρὶν πειρηθείης ὥσπερ ὑποζυγίου,

οὐδέ κεν εἰκάσσαις †ὥσπερ ποτ᾽ ἐς ὥριον ἐλθών·†

πολλάκι γὰρ γνώμην ἐξαπατῶσ᾽ ἰδέαι.

319 - 322

Κύρν᾽, ἀγαθὸς μὲν ἀνὴρ γνώμην ἔχει ἔμπεδον αἰεί,

320

τολμᾶι δ᾽ ἔν τε κακοῖς κείμενος ἔν τ᾽ ἀγαθοῖς·

εἰ δὲ θεὸς κακῶι ἀνδρὶ βίον καὶ πλοῦτον ὀπάσσηι,

ἀφραίνων κακίην οὐ δύναται κατέχειν.